Είχαν περάσει 2 μέρες από τότε που βγήκα με τον Χάρη και οι τύψεις μου όλο και μεγάλωναν. Με τον Μάρκο μιλάω αλλά πιο πολύ τον αποφεύγω για να είμαι ειλικρινής. Κάθε φορά που θα με πάρει νιώθω οτι είμαι η μεγαλύτερη ψεύτρα.
Χθες με πήρε το βράδυ και δεν άντεξα να του μιλήσω ούτε 2 λεπτά. Είπα οτι έχω ημικρανίες και δεν μπορώ να μιλάω. Δεν φάνηκε να με πιστεύει αλλά δεν το πίεσε περαιτέρω.
Σήμερα κανονίσαμε για ένα κρασάκι με τα κορίτσια. Δεν είχα πολύ όρεξη αλλά κλασικά άρχισαν να γκρινιάζουν και να μου την λένε.
Ήταν 9 και αφού ετοιμάστηκα πήρα τα κλειδιά μου και πήγα να βρω τις άλλες που ήταν ήδη στο κρασάδικο. Το ντύσιμο μου δεν ήταν κάτι τρελό αλλά ούτε και κάτι απλό. Πήρα πριν ένα μήνα αυτό το φόρεμα και σήμερα αποφάσισα οτι είναι η κατάλληλη μέρα να το βάλω.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Τα μαλλιά μου τα είχα κάνει μία χαμηλή κοτσίδα και άφησα δύο μικρές τούφες μπροστά να πέφτουν. Όσο προχωρούσα στον δρόμο είδα κάποια κεφάλια να γυρίζουν αλλά δεν έδωσα πολύ σημασία.
Μετά από 10 λεπτά διαδρομής ήμουν στο κρασάδικο. Όταν μπήκα μέσα κατάλαβα το πόσο πολύ κόσμο είχε. Η σερβιτόρα με ρώτησε αν έχω κάποια παρέα και στην συνέχεια με βοήθησε να τους εντοπίσω.
Μόλις τους είδα πάγωσα στην θέση μου....όχι πάλι! Με αργά και δειλά βήματα πλησίασα το τραπέζι και όλοι με χαιρέτησαν με ένα χαμόγελο. Ο Χάρης με κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω και εγώ ήδη είχα αρχίσει να νιώθω άβολα.
Αφού τακτοποίησα τα πράγματα μου κάθισα δίπλα στην Χρύσα και την αγριοκοίταξα.
"τι με κοιτάς έτσι?" με ρώτησε μπερδεμένη.
"είπες οτι θα βγούμε κοριτσοπαρέα..." της γρύλισα.
"εντάξει άλλαξαν λίγο τα σχέδια...έλα τώρα που δεν σου αρέσει" είπε όλο νόημα και εμένα μου ήρθε να την μουτζώσω.
"δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που κάνεις..." της είπα και άναψα ένα τσιγάρο για να χαλαρώσω.
