Bab 8

870 21 0
                                    

HARI yang dinanti tiba juga. Waktu aku sampai di kawasan syarikat lebih kurang pukul 7.00 pagi, sudah tersusun empat buah bas yang bakal membawa kami ke Pulau Pangkor. Aku tercari-cari Fisha dan juga kawan-kawan lain.

"Darlina..." Aku dengar ada suara panggil aku. Aku tercari-cari lagi. Aku pusing belakang sebab nak pastikan dari mana suara yang panggil namaku itu datang. Masa tu aku nampak Encik Naufal betul-betul berdiri di belakangku. Sah bukan dia yang panggil nama aku, sebab yang aku dengar tadi suara perempuan. Apa kes pula Encik Naufal mahu mengajuk suara perempuan?

"Cari saya ke?" soal Encik Naufal sambil tersenyum. Senyuman yang seindah suria pagi. Dan perasaanku bakal terbang tidak lama lagi. Terbang ke tempat paling indah.

Aduhai, bahagianya. Terpandang senyuman dia saja buat aku melayang-layang.

"Hurm, memang cari encik." Aku jawab sambil balas senyumannya. Payah sungguh untuk aku jelaskan perasaan ketika ini. Tak tergambar dengan kata-kata betapa gembiranya aku.

"Saya ada aje kat sini. Tak ke mana-mana," balasnya lagi.

"Senang nak jaga rupa-rupanya. Tak suka ke mana-mana," usikku sambil pandang senyuman Encik Naufal. Suka betul dengan senyumannya. Aku rasa aku belum pernah tengok senyuman secantik ini. Rasa tidak puas untuk pandang.

Puas aku ingat balik siapa dia masa zaman sekolah dulu. Langsung tak ingat.

"Memang pun." Encik Naufal bisik ke telinga. Nampaknya pagi ni kami saling berbalas kata dan berbalas senyuman. Aduhai indahnya.

"Woi, mak cik!" Masa tu baru aku jelas suara Rissa panggil aku. Aku toleh kiri. Nampak geng aku dah berkumpul. Apalah mereka ni. Hujung tanjung pula berkumpulnya. Yalah, bahagian tak berapa penting sangat kan. Bahagian HR saja. Bukan macam bahagian pengurusan dan bahagian akaun.

"Saya nak jumpa geng kejap," ujarku seperti meminta izin. Ceh!

"Jangan nakal-nakal," balas Encik Naufal sambil melirik manja.

Jangan nakal-nakal? Kat mana nakalnya, sayang. Belum ada hati nak nakal-nakal.

"Encik pun jangan nakal-nakal." Aku cakap perlahan. Aku pun tak tahu kenapa aku boleh buat macam tu. Tak sangka betul.

"Tak pernah jadi budak nakal pun. Dari zaman sekolah dulu saya memang budak baik."

Aku dengar Encik Naufal cakap waktu aku mula atur langkah. Suka sangat dengar dia cakap macam tu.

"Apa pasal lambat?" Rissa tanya sebaik saja aku sampai. Munirah dan Fisha saling menjeling.

"Sesat. Lupa pula jalan nak pergi kilang." Aku buat lawak.

"Banyaklah kau punya sesat," sampuk Fisha.

"Aku nampak saling berbisik dengan Encik Naufal apa hal pula?" tanya Fisha lagi.

"Nampak ke?" soalku. Rasanya keadaan masih gelap lagi.

"Ingat kita orang ni mata atas lutut ke, tak nampak benda-benda pelik tu?" perli Puan Normah. Kalau Puan Normah sendiri kata begitu, memang sah mereka nampak apa yang berlaku.

Aku pandang Fisha bila aku rasa muka aku dah merah.

"Tak tau. Aku mana tau apa. Lagipun semua orang nampak." Terus Fisha gelengkan kepalanya.

"Aku tak cakap apa-apa pun," tokok Fisha. Macam tahu-tahu saja aku tuduh dia bawa cerita tentang aku dengan Encik Naufal. Aku bulatkan mata tanda aku tak percaya cakap-cakap Fisha.

"Sumpah!" balas Fisha. Kemudian semua pakat gelakkan aku.

"Dahlah, Darlina. Kita orang semua dah tahu dah. Apa pun, tahniah." Puan Normah tepuk bahu aku.

Kepada Dia Dengan CintaWhere stories live. Discover now