Magkatinginan parin kaming dalawa ng bigla akong ngumiti sa kanya nagulat naman ako nung umirap siya at tuloy tuloy pumasok at pumila sa counter
Ok what was that?
Tinignan ko siya ng masama habang siya ay may dala dalang tray habang naglalakad papunta sa bakanteng upuan
"tama na ang titig baka matunaw"
Nagulat ako at bigla akong napaharap kay ashton
*blag!
"ARAY PUTA! "
nahulog siya sa upuan niya, paano ba naman pagharap ko sobrang lapit na ng muka sakin natulak ko tuloy
"Tsk"
"Angsakit nun ha! "
"Kasalanan mo yan anlapit mo kasi"
"nyenyenye"
Tinignan ko siya ng masama habang siya ay umiwas ng tingin at umupo ulit ng maayos
"Sali kaya tayo sa basketball pre? "
"For what? "
"Sobrang boring kasi ng buhay natin wala man lang kainterest interest"
"So pag sumali tayo meron na? "
"ah medyo? Sumali tayo sa basketball, magkagirlfriend, ikaw maging King--- nevermind"
Sinamaan ko siya ng tingin kaya napatigil siya at uminom nalang sa isang tabi
Bumuntong hininga ako at tumingin nalang sa labas
Napakahirap palang magsuot ng maskara kahit saan ka magpunta
Pero ayoko maging talunan...
"Sige itry natin"
"Ha? " humarap siya sakin habang nakanganga
"basketball"
"YES!!!! " tumayo siya bigla at sumusuntok sa hangin
Ngumiti naman ako habang nakatingin sa kumag
Baliw
----
Pumasok na ako sa bahay at dumiretso na sa kwarto
Humiga ako sa kama habang nakatingin sa kisame
Bakit ang hirap? Anghirap maging normal yung tipong may madami kang kasabay maglakad habang nagtatawanan kayo, may kasabay kang kumain habang naglolokohan kayo, at may kasabay kang pauwi habang nakangiti kayo sa isa't isa
YOU ARE READING
My Valentina
RomanceDad once told me never let your guard down. Hindi lahat ay kailangan ipakita, ang kasiyahan mo, kalungkutan mo, o galit na matagal ng nakaukit sa sarili mo. That's why I am fake, a great pretender! Pero hindi ko alam na unti- unti ng nawawasak...
