Afarid-i Berdel Bir Cin Vakası - +18 -

A.4

Merhabalar efeniiim. Berdel'in yeni bolümuyle karşınızdayım! Bölüm yazarınız _tembylight_ yani kendimi tanıtmam gerekirse Aygül! Herneyse! Keyifli okumalar dilerim!

Satır arası yorum ve Votelerinizi eksik etmeyin (:

Multi: Zehra

Bölüme ithafen: nisvenus
.
.
.

Kendimi bambaşka bir ortamda bulmuştum. İçki içenler ,sarmaş dolaş sarılmış çiftler, gizleme bile gereği duymadan uyuşturucu satanlar ve nicesi..
Aras böyle biri olamazdı değil mi?

"Yalan söyluyorsun değil? Evlenmemek için."

Boğazımda ki yumruya, yutkunuşuma gözlerimle şahit olurken  sesini dahi çıkartmadı. İtiraz etmedi yada inkar edicek tek bir söz.. boş duygusuz gözlerle bakıyordu.

"Yalan söylüyorsun!" Diye bütün gücümle çığlık attığımda birkaç kişi bize bakmaya başlamıştı. Aras kolumdan sert bir şekilde tutarak beni köşeye çekti."bırak!" Diyerek kolumu kurtardığımda gözlerinin içine bakmaya başladım. Tek bir cümle..inkar et.. lütfen Aras lütfen..

Her saniye her dakika biraz daha düğümlenirken havasız kaldığımı ve nefesimin git gide daraldığını hissettim. Boğazımdaki yanma etkisi aratarken bütün vücudumu etkisi altına alıyordu.
Aras hâlâ donuk gözlerle bakarken içimdeki hayal kırıklığı öfkeye dönmüştü.

"Birşey söylesene!"

"Birşey söylememe gerek var mı? Eveleneceğin adam aslında bu gördüğün yerlerin adamı!" Diyerek gülmeye başladı. Öfkem dahada alevlenirken kendime daha fazla engel olmak yerine beş parmağımın mührünü yanağında görmek istercesine sert tokatımı yanağına geçirdim.

Durduramıyordum. Ne içimde kopan fırtınaları ne öfkemi ne de öğrendiğim gerçekler yüzünden hissettiğim hayal kırıklığını Durduramıyordum.

Korumalardan biri hemen yanımıza gelirken Aras  sağ elini ona doğru kaldırarak durmasını işaret etti. Diğer eliyle zaten yanan yanağını sıvazlıyordu. Doğrudan gözlerime baktığında gözlerinde hâlâ gram duygu yoktu ve gülmeye devam ediyordu.

" Allah senin belanı versin!"

Oldukça zayıf çıkan sesimden sonra gözlerimde ki sızıyı serbest bırakarak arkamı dönüp bu iğrenç yerden çıkarak kendimi sokağa attım. Bir yandan burnumu çekiyor, bir yandan elimin tersiyle göz yaşlarımı siliyor bir yandan ise nefes almaya çalışıyordum. Aniden birinin kolumdan tutmasıyla neredeyse savrulacakken yine karşı karşıyaydık.

" Ne yaptığını zannediyorsun Farah!"

" Ez diçim mala!"( eve gidiyorum!)"

"Farah farkındamısın Mardin'in dışındayız.Seni evden ben aldım ben bırakacağım. Gece gece delirtme beni bin şu arabaya!"

"Senin on metre yakınına yaklaşmak istemiyorum.."

Boğazımdan kimsenin duyamayacağı bir hıçkırık koparken, burnumu birkez daha çekip konuşabilmek umuduyla dudaklarımı ıslattım. O kadar kurumuşlardaki çölde susuz kalmış insanlardan farksızdım.

"Amacına ulaştın Aras Kuzgun! Evlenmiyorum seninle! Babama bu pisliklerinin hepsini anlatacağım!"

Kaşlarını kaldırdı, alayla gülümsedi. Ardından ise başını öylece sağa ve sola doğru ağır bir şekilde salladı. Bir adım atarak yanıma geldi ve yine alayla gülmsedi.
Şimdide benimle dalga mı geçiyorsun aras kuzgun?