"Defne ben gerizekalı değilim"

Ağzımdan çıkanları kontrol edememiştim ama artık bir şeyleri yoluna koyma vakti gelmişti. Gözleri tekrar beni buldu. "Ben çocuk değilim, safta değilim." Ne demek istediğimi anlamıyordu. Hadi bakalım Defne hanım. Yine itirafları benden alıyorsunuz.

"Beni kandırdığınızı sanarken ben her şeyin farkındaydım. İlk mesajlaşmamızdan sonra. Her şeyi anlamıştım. İlk başlarda şüpheleniyordum ama bir kaç gün sonra Akşın telefonunu bir şey için bana verdiğinde mesajlarınızı gördüm. Beni oyuna getirdiğinizi anladım. Ve bu oyun sonunda senin bana güveneceğini bildiğimden sustum. Oyunun bitmesini bekledim. Sonra sen en yakın arkadaşını işin içine sokarak daha da büyüttün. Sonra kendi kendime dedim ki 'Cem oyun bittiğinde, senin her şeyi bildiğini öğrendiğinde sana güvenmeyecek. Sırf bildiğin için böyle yaptığını söyleyecek' dedim. Çünkü sen bana güvenmediğin için böyle bir olaya bulaştın. Sonra sinirlendim. Bana böyle bir oyun oynadığın için. Ve yapmamam gereken bir şey yapıp seni kendi oyununda vurdum. Kavga çıkacağını hiç tahmin etmedim. Ben o sözleri bilerek söyledim, Defne. Akşın'ı senin yolladığını bildiğim için."

Uzunca olan konuşmamı mahçup bir ifadeyle bitirdim. Bu anlattıklarım aramızı düzeltmeyecekti. Hatta yalan söyleyip kavga etmesine ön ayak olduğum için aramız daha da kötüleşecekti. Ama bunları bilmesi gerekiyordu.

"Yinede senden çok hoşlanıyorum ve aptal gibi hala bir cevap bekliyorum"

Kısık sesle konuştuktan sonra ayağa kalktım. "Ve sanırım uzun bir süre beklemeye razıyım" deyip kapıya doğru yürümeye başladım. Kapıya ulaştığımda son kez dönüp ona baktım. Sırtımda ki bakışları ona döndüğüm gibi başka yöne kaydı. İçimde ki gülümseme isteğini yok edip sınıftan çıktım. Madem beklememi istiyorsun, bana güvenmek istiyorsun, bekleyelim o zaman.

..

Cem: Bir kız çocuğu vardı

Cem: Ben küçükken hep onunla oynamak isterdim

Cem: O beni sevmezdi ama

Cem: Haklıydıda bir yandan çok çirkindim :d

Cem: Gözlüklü ve şişkoydum yetmezmiş gibi hep pis kokardım

Cem: Ama o küçük kız çok güzeldi

Cem: Hep çiçek gibi kokardı, annem gibi kokardı

Cem: Sonra bir gün onunla oynamak isterken beni itti o küçük melek

Cem: Arabaya çarptım

Cem: Evet ben arabaya çarptım kskdjd

Cem: O kadar şişkoydum ki benden çok araba zarar görmüştü resmen

Cem: Ama bende iki hafta hastanede kalmıştım

Cem: Hatırlıyor mu o küçük kız acaba?

Cem: Her gün beni ziyarete gelişini?

Cem: Hastaneden çıktıktan sonra

Cem: İyileştikten sonra bile beni bırakmadığını hatırlıyor mu?

Cem: Her şey bir kenara Akide pekmezini hatırlıyor mu?

Cem: Ben hatırlıyorum

Cem: En yakın arkadaşımı

Cem: O küçük kızı hatırlıyorum

Cem: O küçük kız burda mı?

Akşığn: Ya ama sen böyle duygu kasarsan o küçük kız

Sarpişkom || TextingWhere stories live. Discover now