ⓟⓞⓟⓘⓛⓘⓚ ⓟⓔⓢⓘⓝⓓⓔ

47.

Baya baya baya uzun zaman oldu buraya bölüm atmayalı 7-8 aylığına hesabı da kapatmıştım istemeye istemeye mecbur açtım naled olsun her neyse bugün şu konuya değinmek istedim belki eski bölümlerde yazmışımdır bilemiyorum ama tekrardan farklı bir biçimde veya aynı biçimde de yazıyor olabilirim yazdıklarım anlık aklıma gelen şeyler belirlemeden yazıyorum tüm kitaplarımı. Hafızam fazla iyi değil hatta hiç iyi değil her neyse bugünkü mesele sürekli üzgün ve mutsuz olan insanlar. Bu insanları anlayamıyorum. Bende mi sorun var ? Yoksa onlarda mı? Onu da kavrayamıyorum. Hani elleri, kolları, bacakları, ağızları, gözleri, burunları falanları filanları var ama mutsuzlar ve üzgünler. Sen böyleysen eğer sağır olan dilsiz olan bacağı olmayan falanı olmayan filanı olmayan napsın he ,ölsün mü?  Cidden bunu yapanlar baya saçma hadi şimdi Allah'a şükredeceğine isyan ediyorsun desem ateisti deisti bir şey diyecek o yüzden onu es geçip şunu söylüyorum siz eğer ki oturduğunuz yerde mutluluğu bekliyorsanız NAH bulursunuz. Ne ekersen onu biçersin misali kalkacaksın insan gibi yaşayacaksın sonra bak bakalım üzgün müsün yoksa mutsuz musun. Hep işsizlikten oluyor bunlar az kalkın da sizi 9 ay karnında taşımış olan annenize, sizin başınızı bir çatı altına koymanız için tırnaklarını kazıyan babanızı mutlu edin. Sizin bir gülüşünüz onların cenneti, ya onların gülüşü size ne ifade ediyor? Hiçbir şey buradakilerin yani çoğunun ne anneye ne de babaya saygısı kalmış. İleride köpek gibi pişman olacaksınız amma iş işten geçmiş olacak.