The famous family Horan [Finished]

27.

Niall is op Tour met de jongens, ze zijn nu ongeveer een maand geleden vertrokken. Hun album heeft het zo goed gedaan dat Simon Cowell meteen een Tour geboekt heeft. Ze zijn een jaar weg. Natuurlijk wel met enkele dagen tot weken pauze maar hoeveel dat staat nog niet vast. Ik mis hem elke dag. Hij was er altijd, nu ben ik de enige thuis. Greg logeert een tijdje bij Denise omdat haar Opa net is overleden en ik zit thuis, alleen, piekerend over Tyler.
Met Tyler staan de dingen nog steeds stil. Onze vriendschap is super maar zeer verwarrend omdat er niet echt grenzen liggen. Bijvoorbeeld, we waren met de groep op een hooibaal gaan liggen en er stak een stukje hooi vast in zijn jogging, op de verkeerde plek en dat heb ik er uit gehaald. Er zijn echt geen grenzen we knuffelen elke dag, soms kussen we elkaar, we zijn elke dag na school bij elkaar thuis maar er is nog steeds niets meer dan vriendschap. Of toch niet 'officieel'. Ik ga er aan kapot.

"Niall? Voicemail. Typisch, ik wilde je stem gewoon even horen." Ik zucht zacht.
"Ik hou van je en kan een gesprek wel gebruiken. Greg slaapt nu al een week bij Denise en het is niet zeker wanneer hij terug komt, haar opa is overleden. Jij bent voor een jaar weg. Layla doet de hele tijd dingen met Logan, Roscín met Justin en ik zit thuis. Alleen. Tyler zie ik ook elke avond na school maar er is niet echt vordering. Het doet pijn Niall. Veel plezier op jullie Tour. Groetjes aan de jongens." Ik leg af en zucht zacht. Alweer staan er tranen in mijn ogen. Ik doe eigenlijk niet veel meer dan huilen.
Ik neem mijn mintgroene boekje uit mijn kast en open het op de eerstvolgende lege pagina.

28/01/2011
Vandaag weer een moeilijk moment. Het honderdste in de voorbije maand of week..
Ik krijg Niall niet aan de telefoon, het is altijd die stomme fucking voicemail ! Ik mis mijn broers. Greg is bij Denise en zal daar nog wel een tijd zijn en Niall is nog 10 maanden op Tour. 10 fucking maanden!
Tyler en ik hebben daarnet weer gekust. Tijdens de middagpauze, hij was me aan het kietelen waardoor ik wegliep naar buiten aangezien het sneeuwde en ik dacht dat hij me niet naar de kou ging volgen. Deed hij dus wel, we zijn op de grond beland door ons kietelgevecht en ja, toen kwam er een kus. Hij zei dat hij van me houdt maar, in hoever dat gaat weet ik niet zeker aangezien we nu ook al zes maanden verder zijn dan het schoolbal. Ik durf hem gewoon niet meer terug te vragen aangezien hij me toen ook afgewezen heeft.. Ik ben zeventien en snap de liefde nog steeds niet. Zal ik de liefde ooit snappen ? Is er eigenlijk wel iemand die de liefde snapt? Ik denk het niet..
Wat moet ik nu doen? Ty is alles voor mij en ik ga kapot aan hoe we doen tegen elkaar. Verliefd maar te vriendschappelijk. Er is te veel liefde voor een gewone vriendschap maar er is niet genoeg liefde voor een relatie. Vanuit zijn kant toch. Denk ik. Ugh !

Ik gooi het boekje op de grond en veeg mijn tranen van mijn wangen.
"Hey, wat heeft dit jou misdaan?" hoor ik Tyler's lachende stem. Hij raapt het boekje op en legt het op mijn bureau waarna hij naast me komt zitten.
"Niets." Hij lacht zacht waarna hij me knuffelt.
"Ty.." zucht ik zacht.
"Ik weet het." mompelt hij. Ik kijk hem triest aan.
"Heb je gehuild? Nientje." zegt hij zacht ik duw hem zacht weg.
"Ik kan zo niet verder Ty, ik dwing je niet om een keuze te maken maar doe wat minder close alsjeblieft, ik ga hieraan kapot." Hij kijkt me vol verwarring aan.
"Maar ik dacht dat we goed bezig waren?" Ik schud mijn hoofd.
"Je zei 'geef ons nog even tijd' even Ty. We zijn nu al zes maanden verder." Hij kijkt naar beneden en zucht dan zacht.
"Ik weet het. Ik ben gewoon bang omdat ik je niet wil kwetsen, laat staan weer kwijtraken." Ik knik zwak. Dat wist ik al, zegt hij zowat elke week.
"Ik weet het maar ik kan zo niet verder." Hij knikt begrijpend.
"Ik zal naar huis gaan." Ik glimlach triest. Wel, dat is dus zijn keuze. Er komt niets meer van. Hij gaat na een knuffel weg waarna ik, natuurlijk, weer in huilen uitbarst. Ik neem mijn gsm en bel Niall weer.

"Hallo, dit is de voicemail van Niall Horan. Sorry dat ik niet opneem, ik bel zeker terug!" Ik zucht zacht en ga met mijn handen naar mijn hoofd waarna ik de tranen niet meer kan tegenhouden en harder begin te huilen. Tyler en ik blijven dus verleden tijd.