Second chance

Hoofdstuk 12

Pov. Julia

Na wat rond te hebben gelopen, heb ik nu een bakker gevonden met heerlijke croissants. Ik kocht een heerlijke chocolade croissant en een muffin om mee te nemen. Half etend van mijn croissant liep ik door naar de Starbucks waar ik een koffie bestelde. Ik nam plaats aan een tafeltje en genoot van mijn eten en drinken. 

Nadat ik alles op had liep ik nog een beetje rond, kijkend in allemaal winkeltjes. Ondertussen liep ik alvast richting mijn Gate. Het is kwart voor 8 tijd om echt naar de gate te gaan. Na een enorm lange wandeling was ik er dan eindelijk het was nu al weer 10 over 8. Over 5 minuten kunnen we in de rij om het vliegtuig te betreden. Ik nam plaats op een stoel in een hoekje waar het een beetje rustig was. Ik werd super zenuwachtig door mijn nieuwsgierigheid, ik weet nog steeds niet waar ik naartoe ga. Ik kon het niet meer laten en draaide me om naar de vrouw die naast me zat. "Mevrouw, dit klinkt misschien gek maar waar gaat dit vliegtuig heen?" Vroeg ik een beetje verlegen maar toch zelfverzekerd. "Australië, wat apart...." Ik hoorde de vrouw al niet meer, Australië daar wil ik al zo lang naartoe. Altijd warm en zonnig en er zijn super veel mooie en leuke dingen te doen.

De vrouw zwaaide haar hand voor mijn gezicht wat mij uit mijn gedachte haalde. "Oh sorry, wat zei u ookal weer?" Vroeg ik omdat ik echt geen idee heb wat ze allemaal gezegd heeft. "Dat ik het apart vind dat je niet weet waar je heen gaat, hoe kan dat?" Antwoordde ze op mijn vraag. "Oh...uhm...Ja... dus zegmaar.. uhm.. een vriend van mij.. heeft dit zegmaar geregeld... hij zei alleen dat ik wegging... en dat het warm was zegmaar... maar niet waarnaartoe ofzo." Stamelde ik doordat ik niet goed wist hoe ik dit een beetje normaal kon laten klinken. " Oh, wat een aardige vriend heb je dan, die moet je houden hoor. Dit soort vrienden zijn de vrienden die je je leven lang dankbaar moet zijn." Zei de vrouw nu. Het enige wat ik kon doen was knikken.

Omdat ik geen idee heb hoe dit allemaal werkt bedank ik de vrouw en loop door naar beneden waar ik blijkbaar heen moet. Eenmaal benden zie ik nog veel meer stoelen waarvan er een aantal leeg zijn. Ook zie ik een rij ontstaan, ik loop er naartoe en sluit me erbij aan. Na een minuut of 2 was er een lange rij ontstaan waarin ik ongeveer op een kwart stond. Met mijn vliegticket en paspoort in mijn hand stond ik te wachten tot ik aan de beurt was. Mijn ticket werd gescand en er werd een snelle blik in mijn paspoort geworpen, waarna ik door gelaten werd.

Ik liep het vliegtuig in zoekend naar de stoel 4F, het is een stoel bijna voorin in het vliegtuig bij het raam. Langzaam aan werd het vliegtuig voller en voller. Naast mij zat een man in pak ik denk een zakenman met daarnaast een wat jongere jongen. Hij had een wit met blauw gestreept shirt aan met een zwarte broek en een leren jas.

Toen iedereen zat begon het vliegtuig langzaam in beweging te komen en legde de stewardessen uit wat je moest doen als er iets mis zou gaan. Toen ook zij plaatsnamen moesten we nog even wachten tot wij konden opstijgen.

Er zat een tv-tje in de stoel voor mij waar ik mijn oordopjes op aansloot. Toen ik een film moest kiezen ging ik voor mean girls, het is zo'n typische film die je altijd wel kan kijken en waarbij je je niet hoeft te schamen voor wat andere ervan denken. Nadat de film was afgelopen had ik best wel veel dorst, gelukkig kwam er net een stewardess langs en kon ik wat te drinken bestellen. Ik bestelde gewoon een flesje water en een salade omdat ik ook wel zin had in wat eten. 

Terwijl ik wachtte startte ik een andere film op. Toen ook deze film was afgelopen pakte ik mijn boek erbij en begon wat te lezen. Vliegen is eigenlijk best wel relaxed.

Nadat ik mijn boek uit had was het alweer tijd om me klaar te maken voor de landing. Hiervoor legde ik mijn boek in mijn tas en keek ik uit het raam naar het land waar ik straks in ga rond lopen.

Toen we eindelijk geland waren liep ik een beetje stijf het vliegtuig uit. Al dat zitten is dus niet zo goed voor je. Ik liep richting de band om mijn koffer te pakken, wat verbazingwekkend snel ging.

Toen ik in de aankomsten hal kwam wist ik niet zo goed wat ik moest doen tot mijn oog viel op een man met en bordje met mijn naam erop. Dat moet haast wel mij taxi chauffeur zijn. Ik liep op hem af en vroeg of we konden gaan. Gelukkig was het hier nu avond waardoor ik meteen mijn bed in kon zonder dat mensen mij raar aankijken. Al denkend aan het bed in mijn hotel kamer appte ik mijn ouders nog even dat ik veilig was aangekomen terwijl de auto vertrok. 

A/n
Heyy heyy,
Sorry dat ik woensdag niks geplaatst heb, ik was op vakantie met de slechtste verbinding ooit dus ik kon niks online zetten. En dan is het ook nog eens een mega saai hoofdstuk. Sorry again.
Xx Lymxxii