Behind the mask

1.

Ze zat in haar bed. Ze had zich zo ingehouden, ze had wat pasta gemaakt zodat ze geen lekkere trek meer zou hebben, maar uiteindelijk heeft ze aan zichzelf toegegeven. In de trapkast had ze een zak kroepoek zien liggen, die lag nu leeg op haar bed. Ze keek een of andere suffe Nederlandse film waarin iemand zich eerst vreselijk in de problemen werkt en vervolgens  komt alles goed en eindigd de hoofdpersoon met een partner. Eigenlijk bijna iedereen eindigde gelukkig.
Zij niet. Ze voelde zich alleen.
Ze luisterde wat muziek nadat de film was afgelopen terwijl ze op insta scrolde. Het scrollen maakte te dr moe.
Elke keer die dingetjes die ze nog moest regelen, bekijken, opslaan en onthouden dat ze het later die opgeslagen dingen nog moest bekijken, er zaten al meer dan honderd berichten in haar 'opgeslagen' en ze wist zelf ook wel dat ze die niet ooit als ze tijd had allemaal ging terugkijken.  Want ze had nooit tijd.
Elke keer valse hoop als je denkt een reactie te hebben maar dat iemand jou reactie heeft geliked. Herladen. Nieuwe volgers? Likes?
Ze had een fanaccount voor Billie Elish. 1k. Ze was er trots op, maar haar vrienden boeide het vrij weinig. Normaal zou ze dat juist goed vinden. Zij was degene die altijd wilde kletsen in de pauze i.p.v. dat iedereen op zijn telefoon zat. Maar nu vond ze het jammer. Ze had er veel aandacht aan besteed dus vond je raar dat mensen er zo normaal over deden. De volgers  werden nu ook alleen maar minder, maar ze had geen idee waarom, dat was best iritant.
Ze legde haar telefoon neer, zuchtte hardop en deed haar ogen even kort dicht terwijl ze dat deed. Wat moest ze doen? Ze had geen energie voor huiswerk, geen zin meer in insta, op Netflix wist ze niet echt iets om te kijken en ze had nou ook geen zin om te gaan slapen.
Ze was voor bijna alles te moe, zelfs voor slapen. Ze wist niet hoe het kon. Haar vader zei altijd als ze ziek was, niet lekker of wat dan ook, 'ja je hebt gewoon slaaptekort' of, 'je moet ook eerder naar bed'. Haar moeder zei dat ze overspannen was, maar een meisje uit haar klas die overspannen was moest nu het jaar over doen in mavo. Dat wilde ze absoluut niet. Ze wist alleen niet waarom. Ze kwam uit VWO en nu in havo, dat was al best een afgang voor haar. Ookal gaf haar school toe dat ze overspannen was en al kreeg je een uitzondering, je zal het uiteindelijk zelf allemaal weer moeten regelen en dat geeft zoveel stress dat je niet echt kan uitrusten. Van haar moeder moest ze wel een bloedprik halen bij de dokter. Zou dat pijn doen? Ze had weleens een prik gehad tegen een ziekte ofzo, maar dan spuiten ze iets in je, bij een bloedprik halen ze iets uit je... het klinkt allemaal heel raar, maar ze vroeg zich echt af of dat meer pijn zou doen.
Haar broer had ooit pfeifer. Hij ging aan het begin gewoon naar school omdat niemand het nog wist. Wel heeft hij gewoon het jaar gehaald en nu, twee jaar later, heeft hij zijn havo diploma en woont uit huis.