႐ွာရမယ္ (ရှာရမယ်)

Start from the beginning
                                    

-----------------

Day 3

"Morning ... ခြန္း"

မီးဖိုခန္းထဲ ေခါင္းငိုက္စိုက္ဝင္လာေသာ ခြန္းသည္ တဝါးဝါးသမ္းကာ အိပ္မႈန္စုံမႊား ဆံပင္ေတြ ဖြာဆန္ႀကဲလ်က္။ အိပ္ခ်င္စိတ္မေျပ ထမင္းစားပြဲဝိုင္းထိုင္ခုံမွာ ေဆာင့္ေၾကာင္ဝင္ထုိင္ကာ စားပဲြေပၚ ေမးေစ့လက္ေထာက္လ်က္ ငူငူႀကီးမႈိင္ေနသည္။

မနက္စာေပါင္မုန္႔ေထာပတ္သုတ္ေနလ်က္ မွဴးက ...

"သြားမတိုက္ဘူးလား ခြန္း"

"ဟင့္အင္း ... မင္းအလုပ္သြားရင္ ငါျပန္အိပ္မွာ၊ မင္းမနက္စာ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ ထိုင္ေစာင့္ေပးတာ၊ အင္း ေယာက္်ားယူရတာလည္း အိပ္ေကာင္းျခင္း မအိပ္ရပါဘူး"

ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပိုက္လ်က္ မ်က္ေတာင္စင္းစင္း ငိုက္ျမည္းလ်က္ ညည္း႐ွာေလေသာ ခြန္းကို မွဴးကရယ္သည္။ ကေစာ္ရည္ မေသာက္ထားပါဘဲ အာေလးလွ်ာေလးနဲ႔ ခြန္းက အိပ္ေရးမဝလို႔ စိတ္မၾကည္။

ခြန္းထိုင္ခုံအနား မွဴးထိုင္ခုံေ႐ႊ ႔ကပ္ထိုင္ကာ

"သူမ်ားၾကားရင္ မင္းအိပ္ေရးပ်က္တာ ငါ့ေၾကာင့္ထင္ေနမွာပဲ၊ ကုိယ့္ဘာသာ အပူ႐ွာၿပီးေတာ့၊ ထက္ၿဖိဳးေဝ တစ္ျဖစ္လဲ Jaxကို လိုက္checkေနတာ ညက ဘယ္အခ်ိန္မွ အိပ္ျဖစ္လဲ"

"မနက္လင္းတယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္လဲ မသိေတာ့ဘူး၊ ငါက အိပ္သြားတာ မဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ဘာသူ မ်က္ခြံေတြေလးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ"

"စိတ္က ေဆာင္ေနေပမဲ့ လူက ပင္ပန္းတာကိုး၊ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွာေပါ့"

မျဖစ္ေသးပါဘူး.. လူပ်ိဳႀကီးထက္ၿဖိဳးေဝကို အျမန္ဆုံး႐ွာေပးမွပါပဲ။ မဟုတ္ရင္ ခြန္းမအိပ္ႏိုင္မစားႏိုင္ အဲ့စိတ္နဲ႔ လူ႐ုပ္ထြက္ေတာ့မယ္မထင္။

"ငါက ေအာင္ျမင္ေနတဲ့လူ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါ့လိုလူ မင္းတို႔ကို မျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ ငါဒီစာေတြ ေရးေနတယ္။ ဒဏ္ရာတစ္ခုရဲ ႔နာက်င္မႈ႔ကို ဒဏ္ရာရသူက အသိဆုံးပါ။ ရခဲလွတဲ့လူ႔ဘဝမွာ လူျဖစ္႐ႈံးရတာ သိပ္နာတယ္။ မင္းတို႔ဘဝေတြ သာယာလွပပါေစ။"

P I E C E SWhere stories live. Discover now