The Villain You Never Wish To Mess With

Chapter 2

I frowned. I can't help but to mesmerise his manly features. Ngayon ko lang kasi nabigyan ng pansin ang mukha niya. He's tall. Charcoal grey cat eyes. Wavy mullet medium haircut. Para siyang pinag-isipang mabuting gawin ni Lord, hindi man lang nagkaroon ng isang pwedeng gawing pang-asar sa mukha, eh.

Sa paanong posisyon kaya siya ginawa? Why the hell am I thinking about it? As if namang gagawin ko.

"I'm glad, I'm not an ice-cream huh?"

Napabalik ako sa katinuan nang marinig ito mula sa kaniya.

"What do you mean?" I didn't get it.

"Sa paraan kasi ng pagtitig mo sa gwapo kong mukha, para na akong malulusaw. Want some autographs? Too bad, I'm not giving it away for free, huh." Umangat ang gilid ng kaniyang labi.

Ano raw? He's such a full of his self.

"Too bad, too, I'm not interested about it." Ha! Ano ka ngayon? Wala kang mauuto gamit 'yang kahibangan mo!

He just shrugged his shoulders.

Kung nakamamatay lang siguro ang masamang tingin ay kanina pa siya pinagdadagsaan ng nga uod sa kinatatayuan niya. Damn him! "Burahin mo 'yan, kung ayaw mong 'yang mukha mo ang burahin ko," bahagya akong lumapit sa kaniya. "Don't you dare make fun of Siervos, my family, or else..." I stopped and raised my eyebrows at him.

"Or else, what?" He raised his eyebrows at me, too!

Sumasapaw talaga siya! Sapakin ko kaya ulo niya sa baba?

"Damn you," mahinang sabi ko. "I'll make your school life, miserable. Try me."

The side of his lips rose a bit. Mayamaya ay tumango bago nag-iwas ng tingin. Subukan niya lang talaga ang pasens'ya ko't bibinggo siya sa akin. "Understood?"

Ganoon na lang ang pag-atras ng ulo ko nang lumapit ang mukha niya sa akin. Ngumuso siya at saka ako tinaasan ng kilay. "Naiintindihan ko..." he paused for a few seconds like he's waiting for me to introduce myself to him.

Nahihibang na ba talaga siya? 

"Rafaella," bumagsak ang mga mata ko sa aking suot na sapatos.

"I'm not asking about it, but... sige, Rella—"

"It's Rafaella not Rella. Pabo!"

"Rella ang gusto kong itawag sa 'yo at wala ka nang magagawa roon." The way he looked at me calmly makes me shiver.

Mabilis akong nag-iwas ng tingin sa kaniya. "Ha?! Ewan ko sa 'yo! Diyan ka na nga... asshole!" Nagmamadali kong nilisan ang lugar na iyon. Kinakabahan kasi ako sa hindi ko malamang kadahilanan.

"FYI, I'm Dylan!" Nangingiting pahabol niya.

Why's my heart suddenly feels like exploding and beating so fast?

Papasok pa lang sa loob ng aming bahay ay nakaramdam na naman akong kalungkutan. I don't know why, pero ramdam ko talaga ang pagiging iba ko sa kapatid ko. They're treating her in a nice way while me, making me feel like I'm not belong.

Kunot-nuong nalingunan ko ang kapatid na may kausap na lalaki.  They're laughing and having fun. Nawala ang ngiti ko ng makitang hapitin siya ng lalaki palapit dito. Ilang minuto ko pa silang pinagmasdan hanggang sa dumating ang isang maid namin, dala ang mga pagkain sa isang tray.