Historia de Amor

Kabanata ¦ 1 Recordando

Unang Kabanata:

[Pagbabaliktanaw]
--------------------

Nababalot ng karimlan ang pihitang kinaroroonan ng isang binata na nasa edad dalawangpong taong gulang.
Namumutla,nanunuyo at namamalat ang tikom nitong labi.

Ang binata Ay may kakisigan ang pangangatawan Ngunit ngayo'y nabibihisan siya ng galos, sugat at mga latay. Ang mga dugo ay nanuyo na at nangitim sa kasuotang gutaygutay na noo'y maputi at kagalang-galang tignan. Nakagapos ang mga Kamay nito abot siko. Siya ngayo'y nakahandusay sa panulukan ng kwadradong pahitan;nanghihina.

Pakurap-kurap lamang ang kanyang mapupungay na mga mata.Narungisan na rin ang kanyang marikit ngunit matangos na ilong, gayon din ang noo'y makinis na pisnging kulay kayumanggi.

Makalipas ang ilang sandali kanilang nabanaag ang pagputok ng araw ng sumulip ang iilang liwanag sa ga-tuldok na butas sa matitibay na muog.Tinuon ang nanlalabong paningin sa mumunting liwanag; pinagmasdang mabuti ang liwanag hanggang sa kanyang paningin ito'y unti-unting yumayabong at nakakasilaw sa mga mata. Mula sa ganoong itsura ito'y naging maaliwalas na kalangitan.

Isang pagbabaliktanaw ng nakalipas.

Ika-26 ng Abril 1896

Maynila

Napakaaliwalas ng langit sa maynila, maamo ang ilong pasig at mapayapa ang mga taong nagdaraan at nagpaparuon sa pamilihan, maririnig mo lamang ang malakas na hangin sa burol.

"Taasan mo pa po kuya." Aniya ng isang batang babae na may edad na anim.

"di na maaari,kakaunti na lamang ang hawak kong pisi." wika ng kapatid na Lalaki. Nasa edad na labing isa.

Ang goryon ay di madaig ng malakas na hangin tila ba isang Agila sa lilim na asul na langit. Ang sikat ng araw ay 'di matayog ng maninipis na ulap.

Maya Maya'y napatid ang pisi at ang goryon ay napakawala sa malawak na kalangitan.

"Ang goryon ko!" hiyaw ng batang Lalaki.

Ang batang babae ay napakimi at nanimulang mamaluktot ang manipis na labi.

Ang goryon ay nawalan ng dereksyon, tuluyang lumihis at nagpadala sa malakas na hangin hanggang tuluyang mawala sa paningin ng magkapatid na ngayo'y naglulupasay. Gayon man ang goryon ay unti-unting huminahon at napadpad sa punong Kahoy.

Di kalaunan marungis na mga kamay na kulay kayumanggi ang sumapo sa katawan ng goryon at dumungaw ang namimilog ngunit singkit na mga mata ng isang binatilyo, Nasa edad labing apat. Isang malakas na ugong ng pabor ang kanyang narinig at mula sa kinaroroonan tinanaw niya ang ga-langgam na mga bapor sa daungan.

"sa tingin ko, yon na nga ang bapor na lunan ng Ginoo." aniya sa sarili.

Dali-dali bumaba ng punong kahoy ang binatilyo at sa baba'y nag-aabang ang mga paslit na nag-uunahang maangkin ang goryong kanyang hawak.

"sandali-sandali!" suwito nito.

Agad namang nagsitigil.

"kuya. . Kuya, Maaari ho bang saakin na lamang ang goryon? " anang isang bata.

"ang goryong Ito'y para sa iyong lahat."

"kung gayo'y simula na nating paliparin." sambid ng batang babae.

"a...e...hindi maaari ngayon, Sapagkat ang inyong kuya ay naatasang sumundo sa Ginoo."

Napasimangot ang mga bata.

Napakamot siya sa kanyang ulo na may makintab na tuwid na buhok ng maaninag ang lungkot sa mukha ng mga paslit. "Aaa... Sige na nga,... Dedong, Halika rito." ipinaypay ang Kamay sa isang batang lalaking nakatayo sa likod na bahagi.