Geceye Aşık Küçük Kız Çocuğu

VIII.Bölüm-Dolunay

* Yukarıdaki müziği açıp okumanızı tavsiye ederim. İyi okumalar gecenin güzel insanları*
Playmusic; Zack Hemsey-The Way

'Onu yaşatmak için...'

Ne hissettiğini bilememek neydi sizce?
Kapatın gözlerinizi karanlık değil mi ? Hiçbir belirti,ışık yok. Karanlığınıza odaklanın. Sadece bir noktaya odaklanın. Bir renk karmaşası göreceksiniz. Sonra dalgalanma,biraz ruhunuzun gelgiti...
Evet evet bir ışık. Hey! Sakin olun.
İşte gitti...
Neydi,bataklığın içerisindeyken kafanızı bataklığa gömüp başka bir çıkış aramak mıydı bu?

Gece gitmişti. Nerde olduğunu sadece küçük kız çocuğu biliyordu. Yıldız bekçileri sönmüştü gökyüzünün karanlığında kocaman Dolunay ışığının içerisinde.
Her zamanki gibi o ışık odasını soldan çarpan bir fener gibi aydınlatıyordu. Elinde ne kalemi,kağıdı ne sarılacak bir bedeni ne de uyuyabilecek bir yastığı vardı. Soğuktu ama hissetmiyordu.

"Evet buna mecburdum. Beni kurtardın kötülükten ama seni lanetlendirmeye sebeptim. Buna mecburdum Gece'm buna mecbur..."

Gece nerdeydi?
Küçük kız çocuğu nerdeydi peki?
Herkes balkonuna çıkıp baksın şu gökyüzüne....
Koskocaman yusyuvarlak Dolunay'ı görüyor musunuz? İşte Oydu. Küçük kız çocuğu oydu.
Dudakları değmişti Gece'nin dudaklarına,içinden dilek dilemişti Geceye aşık küçük kız çocuğu;

"Ona yaşatılanlara karşı,hayatını geri kazanması için... LANETLENEYİM"

Gece,küçük kız çocuğunun balkonunda gözlerine damlayan yıldız bekçileriyle oturmuş Dolunay'ına bakıyordu.

Dolunay'ına aşık Gece....

Hayal kırıklığına uğramanızı istemezdim. Olayların bu noktaya gelmesini de... Ama hayat İşte bir saniye öncesi bir saniye sonrası ne olacağı belli olmayan bir evren...
Uzun zamandır bölüm atmamamın sebepleri de işte bu hikayedeki gibiydi. Umarım yine bazılarımızın içindekilerini döktüm buraya.
Fikirlerinizi yoruma bekliyorum ve oy vermeyi de . Şunu söylemeyi sevmiyorum ama büyük bir aile olmamız için buna gerek var. Arkadaşlarınıza Öykü serimden bahsetmeyi unutmayın. Hoşçakalın güzel insanlar.