Simula Pa Nung Una // (Completed)

Kabanata 20

Pagkahapon ay napagdesisyunan ko na pumunta sa pinuntahan namin kagabi ni Danial.

The wind kissed my skin. Pinikit ko ang aking mga mata at umiyak. Di ko na alam ang gagawin ko. Wala na akong maisip pang iba. Hearing the waves makes me calm.

"Bumalik ka,"

Napatingin ako sa nagsalita, its Danial. Umupo siya sa tabi ko.

"Pagod na ako," saad ko at napatingin sa tanawin na nasa harapan ko. "Tangina! Pagod na pagod na ako kakahintay sa'yong putangina mo! Pagod na talaga ako! Hirap na hirap na ako."

"Let it out. Ilabas mo lahat. Isigaw mo"

"Why did you let these things to happen?! Why did you do these to me?! Bakit sa akin pa?! Tangina mo! You said that you'll do everything! Yung everything pala na yun ay kasama yung pananakit mo sa akin! PAGOD NA AKO! AYOKO NA!" Sigaw ko.

Humagulhol na ako sa sakit. Pagod na talaga ako. Nagsimulang manikip ang dibdib ko.

"You know, kung pagod ka na talaga at hindi mo na kaya, pwede ka namang sumuko. Malay mo, hindi pala siya yung para sa'yo pero grabe na ang pagsusugal mo. Saka ka na sumugal, kapag alam mong siya na. To be honest, he don't deserve you. You don't deserve all the pain. You deserve all the things that can make you happy. Dun ka dapat kung saan ka masaya. Dun ka dapat sa taong nanjan palagi sa'yo." Sabi niya.

I looked at him while wiping my tears.

"Tama ka pero hindi natin kayang pilitin na mahalin ang isang tao."

"I'll make you fall in love with me." Saad niya at doon talaga ako nagulat.

"W- what do you mean?"

"I'm tired hearing your rants. I'm tired seeing you suffer. I'm tired of comforting you because you're in pain. I'm tired seeing you hurting yourself because of choosing him. I just want to see you happy. Nung una, ayos lang sa akin na mapunta ka kay Timothy because I knew that he can make you happy pero mali pala ako. Its a wrong move to let you go back to him. Tangina niya. He said to me that he'll fought for you. He said to me that he'll come back for you. He said that he can't hurt you. Pero ano? Bakit ka nagkakaganito? Bakit labis- labis ka nang nasasaktan?"

"Pain is part of love"

"Fuck that love. I shouldn't said to you that fucking love. I shouldn't said that you're feeling for him is love. Yes, pain is part of love. But if you love the person, you'll not hurt him or her. Kung mahal ka niya, hindi ka niya sasaktan nang paulit- ulit  Hindi ka niya hahayaang masaktan kasi mahal ka niya pero andito ka, umiiyak dahil sa kanya kasi siya mismo ang may gawa niyan sa'yo. Siya mismo ang nanakit sa'yo."

"I should move on." Saad ko at yumuko. "I need to take a break first."

"Travel again," suhestiyon na.

"Thank you for suggesting that." Sabi ko.

Binalot kami ng matinding katahimikan. Sa totoo lang, masyadong tagos sa puso ko ang mga sinabi ni Danial. Totoo ang mga sinabi niya, totoong- totoo.

Naisip ko din na gawa lang ata yun ni Ma'am Felicity. Sumagi din sa utak ko na kung mahal niya talaga ako, ipaglalaban niya ako, hindi niya gagawin ang papagawa ng ina niya. Pero ano bang laban ko dun? Magulang niya yun, eh ako, ako lang naman yung taong mahal Abniya, hindi pa sigurado.

Nanatili kami doon hanggang bumaba ang araw. When I was a kid, my favorite thing to do is to watch the sunset.

"Shall we go home?" Sabi ko.

"Oo, ihahatid na kita." Saad niya.

"May dala akong kotse, sorry."

"Edi susundan ko na lang kotse mo. I need to see if you can go back home safely."

"It's okay." Sabi ko at tumayo na. Napatingin ako sa kanya nang may mapagtanto. "Wala ka bang duty ngayon?"

"Nagduty na ako kaninang umaga. I went to your house, I saw your car and followed you here."

"Uuwi na ako." Sabi ko.

Pumasok na ako sa kotse at pinaandar iyon. Habang nagmamaneho ay nakita ko sa side mirror ang kotse niya. Nagpatuloy ako sa pagmaneho pauwi. Lumabas na ako sa kotse nang makarating sa bahay. Nagkaway lang ako sa kanya at pumasok na.

I want to be alone.

Pumunta ako sa kwarto ko at humiga sa kama.

Maybe Danial is right. Maybe I'm too blinded by my love for him. But maybe he has a reason. I don't know what to do. I don't know what will happen.

I'm so tired. Pagod na pagod na ako. Ayoko na talaga.

Kinuha ko ang cellphone ko at nagtype ng mensahe para kay Danial.

“Danial, you don't have to do what you want. I don't want you to hope like me. Just please wait. Just wait until I get over him.”

Nang maisend ko iyon ay pinatay ko na ang cellphone ko.

Ano na ang gagawin ko? Wala na akong maisip na gagawin. I'm mentally, phsically and emotionally tired. I badly want to cry pero wala na akong luha.

I just want myself to feel numb right now, not feeling all those pains. I need to relax. I want myself not to think about him anymore. I want to go on a vacation.

Gusto ko rin na pagkabalik na pagkabalik ko dito, ayos na ako. Hindi ko na siya iniisip. Hindi ko na siya masyadong bibigyan ng atensyon. Hindi ko na siya mahal. Hindi na ako hihingi pa ng atensyon. Hindi na ako maghihintay. Hindi na ako mapapagod. Hindi na siya ang mahal ko.