The four elements inside me

The last air nomads (final part)

Ik zag al een flits en ik wist dat we er elk moment doorheen konden vliegen! En dat gebeurde ook! Want het volgende moment stonden we naast en onder mijn oude boomhut. Maar er was nog iemand. Een meisje, ze leek op een luchtstuurder, maar dan met ander soort kleren. Dezelfde kleur, dat wel, maar toch anders. Ze zag er

een beetje rebels uit. Ik trok mijn wenkbrauw omhoog, maar daarna liep ik toch maar weg. 'Waar ben ik?' Zei het meisje boos. 'Op aarde en laat me nou maar weer met rust.' 'Op aarde!?!' Geërgerd loop ik weg. Ik loop naar het huis van Valerie, waar ik meteen de deur open. Daar zit een huilende Valerie op de bank met Maikel naast zich. 'Nykeala!?! Waar kom jij vandaan!?!' Schreeuwde Maikel uit. 'Uit een onrealistiche droom. Ik heb er spijt van, want ik hoor hier meer thuis. Ik bedoel, welke gek gelooft nou dat een geadopteerd kind een element kan besturen.' Zei ik droog. Geschrokken kijkt Maikel me aan. 'Jij kan een element besturen? Welk element?' 'Eh allemaal, hoezo?' 'Omdat ik een metaalstuurder ben, ik ben daar een politieman.' Mijn mond zakte open. 'Ik kwam hier om van die onzin af te zijn! Ik hoor daar niet, ik had gewoon een nare droom, oke? Dus ik wil het er niet meer over hebben!' En ik storm naar boven. Boven komt Vallon net haar kamer uitlopen. 'Wat doe jij hier!?!' Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog. 'Ik woon hier dwerg!' Boos kijkt Vallon me aan. 'Kijk maar uit! Anders roep ik papa!' 'Ja doe dat maar, dan zet ik hem ff lekker in brand ofzo!' 'Dat kan en doe je toch niet!' Dreigend kijk ik Vallon aan en loop dan naar mijn kamer, waar ik mezelf meteen op mijn bed laat vallen. Ik sluit mijn ogen en val dan in slaap. 

Ik open mijn ogen. Ik sta maar op en loop naar mijn kast. Het is hier nog gewoon zomer. Ik doe mijn haar in een vlecht, poets mijn tanden, ga nog even onder de douche staan en droog me daarna af. Als laatste pak ik een sportbroek en een oranje hemdje waarop "sexy" staat. Ik loop naar beneden, waar gelukkig niemand is. Ik kijk op een mobiel, die gewoon op het aanrecht licht, en zie dat het donderdag is. Oke dus ik moet vandaag naar school en ik ben te vroeg wakker! Ik loop naar de koelkast en zie daar mijn schat staan. PANNENKOEKEN! Ik pak ze meteen en zet ze in de magnetron. Als ze weer opgewarmt zijn, pak ik ze en eet ik ze op met een berg suiker er overheen. 'Jij hebt wel lef gekregen he?' 'Ik had niet veel keus..' 'Oke.' Ik kijk om en zie Valerie staan. Ze lijkt ineens een stuk aardiger. 'Doe je alleen maar zo omdat ik een stuurder blijk te zijn? Want in dat geval mag je me weer helemaal bont en blauw slaan, heb ik ook weer een paar smoesjes om niet mee te doen aan gym.' Zeg ik droog. Geschrokken kijkt Valerie me aan. 'Sloeg ik je echt bont en blauw?' 'Nee zijde en paars, nou goed?' Boos kijkt Valerie me aan. 'Hé ik ben nog steeds je pleegmoeder! Begrepen?' 'Ja ja.' 'Maar ik zal je niet meer slaan. Prins Tyler heeft me mijn lesje wel geleerd! Maar ja ik zal het er maar niet meer over hebben..' Ik zucht even, loop naar Valerie toe en geef haar dan een knuffel. 'Bedankt..' 'Het spijt me echt!' 'Het spijt mij ook, dat ik net zo droog deed.' 'Dat had ik wel even verdiend! Maar vanaf nu ben ik weer gewoon je pleegmoeder, alleen ik heb geen hekel meer aan je enzo..' Ik knik, pak mijn tas die al helemaal ingepakt is en loop dan de deur uit. Ik zie dat mijn fiets nog steeds een lekke band heeft, dus besluit ik naar mijn hut te lopen om mijn skateboard te pakken. 

Zodra ik bij de hut ben, begroet Nyla mij. 'Oh hey Nyla!' Ik geef haar een knuffel, klim mijn hut in en zie dan dat rare meisje weer. 'Hey kom je me terug brengen?' 'Nee ik kom mijn skateboard halen, en jij bestaat niet!' Ik pak mijn skateboard en klim weer uit de hut. 

Als ik weer uit het bos ben, stap ik op mijn skateboard en skate ik naar school. Ik ben benieuwd wat Camile en haar vrienden dit keer in petto zouden hebben voor me. Als ik op school aankom, loop ik meteen naar mijn kluisje. Ik zet mijn skateboard erin en haal de boeken eruit, alleen de boeken die ik nodig had. Dan zie ik uit een ooghoek dat Camile eraan komt lopen met haar vrienden. 'Ha het varkentje is er weer!' Normaal zou ik meteen tranen in mijn ogen krijgen, maar nu? Nu keek ik haar alleen maar verveeld aan. 'Ben je klaar? Ik begin in slaap te vallen..' Een jongen achter haar begint te grinniken. Dat is Collen! Hij was ooit een goede vriend van me, totdat Camile ertussen kwam. Geërgerd keken Camile en ik hem aan, waardoor hij meteen stopte met grinnikken. Ik liep verveeld weg, op naar mijn eerste les, aangezien de les over 10 minuten zou starten. We hadden als eerste Duits, echt zo geweldig. Not! Als ik er bijna ben, loop ik tegen iemand aan. Als ik opkijk van de grond zie ik dat rare meisje weer. 'Wat moet jij hier!?!' 'Ik wil dat je me terugbrengt!' 'Ik ga nooit meer terug, begrepen!?! Ik hoor daar niet thuis! Ik ben geen stuurder, en al helemaal niet de avatar!' Met open mond kijkt het meisje me aan. 'Jij bent de avatar?' Geërgerd kijk ik haar aan. 'Ik wás de avatar, nu niet meer.' 'Maar zoiets zit in je bloed! Ik ben Gianne trouwens!' 'Ik heet Nykeala, en nee het zit niet in mijn bloed! En ga nou maar weer weg!' Ik zwaai met mijn hand, als teken dat ze weg moet gaan, maar in plaats daarvan, vliegt ze door de gang. Dan hoor ik de bel. 'Sorry Gianne! Maar ik moet gaan! Doei.' Ik ren naar de les, en ben daardoor nog nét op tijd. 'Zo mevrouw! Lang niet gezien! Ben je weer over je koorts heen?' 'Eh ja helemaal!' Ik ga zitten en kijk dan verveeld uit het raam. Hier zou voortaan mijn leven verdergaan!

Heey niet stuurdertjes van me! En hoe vinden jullie dit? Ik update vandaag, omdat ik niet weet of dinsdag het me gaat lukken! Aangezien school weer is begonnen, helaas. Maar ja.. Ze is dus terug op aarde! Willen jullie of ze daar blijft of terug gaat? Als je blijft lezen, komen jullie er binnenkort achter! Want ik heb al wel besloten of ze terug gaat of niet haha, maar ik zeg niks! Xxx-jes Ilse (is crazy)

Ps hiernaast zie je een plaatje van Gianne!