The four elements inside me

Fallen!

Al snel kwamen Nyla en ik aan bij het paleis. Nytro maakte een nerveus geluidje. 'Pff wat een watje is dat draakje zeg!' Ik moest grinniken om Nyla haar reactie en liet haar toen landen. 'Nyke je bent terug!' 'En wie is die macho?' Weer grinnikte ik en keek Nyla lachend aan. 'Wat? Het is toch zo? Kijk dan is naar zijn loopje!' Ik keek naar Tyler zijn loopje en kwam toen tot de conclusie dat hij inderdaad wel een beetje macho was. 'Nee ik ben Nykeala's tweelingzus!' Nyla begon te grommen van het lachen en ik lachte vrolijk met haar mee. 'Pff zo jij hebt ook even een bloedlink gelegd met een draak!' 'Bloedlink?' Vroeg ik nieuwsgierig. 'Ja betekent dat jullie voor elkaar zullen strijden voor altijd! Tot de dood zeg maar! Zoiets als bff's in meidentaal! Alleen bij draken is het wat ingewikkelder want de band tussen draak en stuurder is zo sterk dat je als je over sommigen zou zeggen dat ze hetzelfde bloed hebben, dat het dan nog waar is ook!' Mijn mond zakte open van verbazing. 'Je vangt nog vliegen zo!' Ik schoot in de lach en Tyler keek me vragend aan. 'Hoorde je Nyla dan...' Langzaam stierf mijn stem weg, misschien was het wel gewoon een stemmetje in mijn hoofd geweest? Was ik dan gek aan het worden? Of was ik gewoon heel erg ziek? 'Haha nee alleen jij kan dat! Net zoals alleen ik Nytro kan verstaan!' 'Ooh gelukkig! Ik dacht even dat ik gek aan het worden was!' 'Dan zou ik toch ook gek worden?' Ik schoot de lach in maar dit keer keek Tyler alleen maar geërgerd. 'Ugh ik snap nu waarom iedereen mij zo vervelend vond toen ik net een bloedlink had gelegd met Nytro!' Mijn glimlach stierf weg en boos liep ik weg. 'Hé Nykeala wacht! Kom op zijn minst op mijn rug zitten, dan kun je even helemaal weg!' 'Prima..' Ik ging snel op Nyla's rug zitten en voor ik het wist gingen we in volle vaart door de lucht. We gingen zo snel dat mijn ogen begonnnen te tranen. 'Nyla iets minder snel alsjeblieft?' 'Oke!' En meteen gingen we minder snel. Ik keek naar beneden en zag een prachtig landschap. 'Wauw!' 'Ja dit is het landschap van de boeren! En dat daar van de dorpelingen en die daar is van de echte stadsmensen! En dan die nog en dat is gedeelte waar jou paleisje staat.' Ik voelde dat mijn wangen rood kleurde. Ik schudde het van me af en keek nog een keer goed naar beneden. Mijn ogen vulde zich met tranen. Nu pas drong het pas goed tot me door dat ik een kwartier geleden ofzo een man had gedood! Echt gedood! Hij had waarschijnlijk ook zo'n mooi landschap! En ik heb alles van hem ontnomen! Ik heb hem van zijn familie ontnomen! Wat ben ik een vreselijke avatar! 'Ik hoor levens te redden, niet te ontnemen!' Mompelde ik verdrietig. 'Nykeala je kon niet anders! Als je hem niet gedood had, had hij ons gedood, of op zijn minst jou!' Ik ging lang uit liggen op Nyla en begon keihard te huilen. 'Hier kan het, hier kan het..' Nyla bleef rustig doorvliegen, alsof ze dit al vaker gedaan had. 'Hey Nyke! Alsjeblieft vlieg niet weg!' Ik ging rechtop zitten, ging staan en zag toen Tyler op Nytro aankomen vliegen. Ik ging weer goed zitten en keek recht voor me uit. 'Nyla, volle vaart!' 'Oke!' In een flits gingen we zo snel dat ik nog amper kon zien. Ik durf te wedden dat zelfs Nytro deze snelheid niet kan bijhouden! Ik keek achterom en zag Nytro een poging wagen maar het lukte hem bij lange na niet. Na een tijdje verloren we Tyler en Nytro uit het oog en vloog Nyla weer rustig. 'Nykeala wordt het niet eens tijd om terug te gaan? De zon begint al onder te gaan!' Ik maakte zuchtend een instemmend geluidje en meteen draaide Nyla om en vloog terug. 'Om een goede avatar te worden moet je je ook gedragen als een avatar en niet voor zoiets weglopen!' Ik schrok, dat was niet de stem van Nyla! Ik keek om me heen en schrok toen nog erger. Er zweefde een man in de lucht. Aan de pijl op zijn kale hoofd te zien, was hij een luchtstuurder! 'Avatar Aang?' De man knikte langzaam, alsof hij moest nadenken of hij wel echt avatar Aang was. 'Maar hoe?' 'Je zegt dat je een slechte avatar bent en daarmee zeg je dat wij ook slechte avatars waren!' Er verschenen allemaal mensen, ik herkende alleen avatar Kyoshi, Roku en avatar Korra! En Aang zelf dan. 'Ik had de man moeten beschermen, maar in plaats daarvan nam ik zijn leven! Hoe kan dat goed zijn!' Avatar Aang verdween net zoals de andere. Toen sprak er een vrouwelijke stem. 'Je bent de avatar! Je leeft al sinds de stuurders bestaan! Je bent wijzer dan wie dan ook!' Ik draaide me weer om en zag toen avatar Korra. 'Maar dat maakt het nog niet goed dat ik een onschuldig iemand heb gedood!' 'Was hij wel echt zo onschuldig dan?' En toen vervaagde alles, het landschap, Nyla's rug, avatar Korra, alles...

*Droom*

Het was donker. Ik wist niet of ik mijn ogen open of dicht had, of dit een droom was of dat het gewoon echt was. Toen ik een klein lichtje zag verderop wist ik dat mijn ogen open waren. Maar misschien was dit wel gewoon een droom? Ik wou opstaan maar zodra ik opstond viel ik, het leken wel meters, toen werden het voor mijn gevoel kilometers. Het gat leek wel oneindig! Hoe kon dit de werkelijkheid zijn? Maar tijdens een droom besef je toch niet dat je droomt? Was dit dan toch de werkelijkheid? Had ik gefaald als avatar en zouden ze weer opnieuw op zoek moeten gaan naar de avatar, bij de luchtnomaden. Zouden mijn ouders en Tyler me naar al die tijd dan toch echt voor eeuwig kwijt zijn? Ik liet het allemaal gebeuren. Ik wou huilen maar de tranen kwamen niet, net alsof ze vonden dat ze niet nodig waren. Ik had gefaald...

'Nykeala! Alsjeblieft open je ogen!' Langzaam open ik mijn ogen, die zich meteen vullen met tranen. Als ik niet meer wazig zie, zie ik een zacht huilende Lily staan. Naast haar staat Tyler die ook half aan het huilen is, daarnaast weer een jongen die ik niet ken, hij kijkt bezorgd, en dan nog daarnaast staan mijn ouders, ook huilend, Rex en Shawn, die duidelijk niet weten wat ze moeten denken en als laatste oom Jerry, hij is zo bleek dat het lijkt alsof hij elk moment neer kan vallen. 'Kom op. Alsjeblieft je bent de enige waarmee ik het goed kan vinden! Van de meiden dan, ik heb nog nooit een beste vriendin gehad!' De tranen rolden over Lily's wangen, net zoals bij mij. 'Wa..' Meer krijg ik er niet uit, zoveel pijn doet mijn hele lichaam. Lily kijkt afwezig op maar stikt dan zowat in haar eigen tranen. 'Nykeala..' Stameld ze. 'I..' Ditmaal kom ik niet verder omdat Lily me meteen omhelsd. 'AU!' Ik probeer het uit te schreeuwen maar het blijft eigenlijk maar bij een zacht gekreun. 'Sorry!' Als ze me weer loslaat, zie ik dat iedereen me nu mega bezorgd aankijkt. Ik verzamel al mijn kracht en begin dan te praten. 'Kijk me alsjeblieft niet zo aan, teveel blikken in één keer kunnen doden!' Shawn schiet uit bezorgdheid in de lach maar mijn ouders lachen echt gemeend, terwijl Tyler alleen maar half verder huild en die onbekende jongen geërgerd keek. 'Eh Nykeala dat is mijn broer Blake!' Shawn wijst naar de onbekende jongen. Die Blake had bruin haar, een redelijk bruine huid, blauwe ogen, een blauw met wit hemd aan , blauwe bandana's om zijn polsen, een bruine broek en lichtere bruine schoenen. Hij was zo anders, hij leek wel het tegenovergestelde van Shawn. 'He..' Verder kwam ik niet omdat ik in één keer heel veel ijs over mijn lichaam heen kreeg. Ik kreunde het uit van de pijn. Ik keek boos naar oom Jerry, de dader van het ijs. 'Wat? Je bent ernstig gewond! Dus ijs helpt!' Ik bekijk voor zover het lukt mijn lichaam. Ik lig helemaal verkreukeld op de grond, in het gras. Mijn linkerarm ligt er zo bij dat het gewoon vies is! Overduidelijk gebroken dus! Mijn rechtervoet is helemaal blauw en mijn benen liggen helemaal open! Mijn rechterarm bloed ook hevig net zoals mijn borstkas! 'Je hebt waarschijnlijk je linkerarm, rechtervoet en een paar ribben gebroken! De rest is allemaal een grote wond door de bomen waar je tussendoor bent gevallen tijdens de val!' Ik kijk mijn moeder geschrokken aan. 'Mijn val?' 'Je bent van Nyla afgevallen!' 'Ik, ik... Ik zat op Nyla's rug..' Langzaam kwam alles terug, de redding van Nyla, de man.. De onuitgesproken ruzie met Tyler, de vlucht en het contact met de vorige avatars.. 'In de kleermakerszit... Ik zag, ik zag avatar Aang... Alle avatars... Avatars verdwenen.... Avatar Korra... Was hij wel echt zo onschuldig dan?' Mijn moeder keek me geschokt aan. 'Dus als ik het goed begrijp, heb je contact gemaakt met avatar Aang op de één of andere manier, toen zag je alle avatars die ooit geleefd hebben, daarna verdwenen ze, zag je alleen nog maar avatar Korra en die zei toen "Was hij wel echt zo onschuldig dan?" Klopt dat? Ik knikte langzaam. 'Wie is er onschuldig of schuldig?' Vroeg Tyler bezorgd. Met veel tranen over mijn wangen rollend gaf ik antwoord. 'De man die ik heb neergeschoten met een pijl en mijn boog..'

Heeeeyy weer een nieuw hoofdstuk! Sorry dat het zo zielig is allemaal! Maar ik heb een soort van ruzie met m'n moeder en tja mijn gevoelens beïnvloeden mijn hoofdstukken altijd nogal! Nou ja er is in elk geval weer een nieuw hoofdstuk! Enjoy it! Love you all! Xxx-jes Ilse (is crazy)

Ps hiernaast zie je een plaatje van Blake, de broer van Shawn. Xxx