Mahimbing ang aking tulog ng magising ako sa kamay na humahaplos sa aking pisnge.
Pagkamulat ko ng mata ko si tyler agad ang unang bumungad sa aking paningin
"tyler what happend?" kahit na alam ko na ang nangyari,i want an ex---
"you fell asleep babe" babe? He never call babe,he use to call me honey,somethings not right.
"are you sure"tanong ko habang naka titig ako sa mga mata niya,pilit na binabasa ang nasa isipan niya.
"u-huh" sagot niya saka nag iwas ng tingin at biglang bumangon saka nag ayos ng sarili.
Natahimik ako bigla sa sagot niya at napa isip.
"you need to take a rest,im just gonna buy a food for us" aniya bago ako hinalikan sa noo at dahan dahang umalis
Silence.......
The room is in silence,and it's creeping me out
Suddenly i heard a voices...Hindi ko siya masyadong maintindihan.
Sa una kala ko sa kabilang unit siya pero palapit ng palapita ang nga boses na yun..
Napa tingin ako sa cr dahil,sigurado akong dun yung tinig na yun...
Unti unti akong bumangon para pumunta sa cr ng bigla nalang may pumigil na kamay mula sa likod ko.
Nanginig ako sa takot tahimik na nag dasal.......
Ang mga boses ay di ko na marinig.
Napatalon ako sa gulat ng may bumulong sakin na mga boses.
You will never escape us
You will never escape us
You will never escape us
You will never escape us
Sumakit ulo ko saking mga naririnig,samut saring boses yun.
Ipinikit ko ng mariing ang aking mata.
Imahe ng babae na duguan,parehas na babae na nakita ko noon sa labas ng eroplano..
"aahhhhhhhh" sigaw ko habang sabunot ko ang buhok ko.
At sa di malamang dahilan,wala na ako sa sarili.
"are we going to escape,again?"
"ano gagawin natin?"
"hindi na tayo makaka takas sa kasalanan natin"
"im so guilty"
Nabalik ako sa realidad dahil sa tunog ng cellphone ko.
Napa tingin ako sa paligid ko,what just happend?
Walang tigil sa pag tunog ang cellphone ko,pero tinignan ko lang ito.
"hays" i sigh
Pinabayaan ko lang ang cellphone ko na mag ring hanggang sa tumigil din.
Ilang minuto na ang nakakalipas ng tumunog ulit ito.
Kinuha ko ang aking cp,si rinrin tumatawag.
"hello?"
"ate pupunta ka?,i hope maka punta ka,ako lang kasi ang pumupunta sa lahat ng mga reunion ng LOPEZ fam eh" aniya sa mahabang linya.
"im not sure,magiging exchange student kasi ako sa japan" saad ko habang hinihilot ang ulo ko dahil sumakit ito.
"you should come ate,sinabi na ba ni tito sayo kung saan ito gaganapin?"
"sa paris? And wala din sinasabi sakin si dad tungkol dyan" pag kasabi ko nun,i scan my phone baka si sad yung tumawag kanina,and im right.
Sa di malamang dahilan biglang bumilis tibok ng puso ko.
"ate, ate? Are you listening?" nahimas masan ako ng mag salita si rinrin sa kabilang linya.
"what? What it is again?"
"sabi ko sa mansion tayo mag re reunion this year,kaya you should come,i expect na pupunta din mga pinsan natin,we should invite ate leen and kuya jillmer" sa mga sinabi ni rinrin isa lang pumasok sa isip ko.
"s-sang mansion ba y-yan rin?" sana,sana wag naman doon s-----naputol ng pag iisip ko ng mag salita ulit si rin
"sad to say ate,mansion natin sa philippines....Di din ako maka paniwala noong una kaso,wala tayong magagawa desisyon yun ng mga mag kakapatid,mga lolo at lola natin." gumuho ang mundo ko ng marinig ko yun.
"rin,haaaays" napabuntong hininga ako at huminto muna sa pagsasalita
Katahimikan
"alam nating dalawa na di na tayo tulad ng dati,kahit magpipinsan tayo buwag buwag parin tayo,we can't invite leen and jillmer,maybe treena and jade can invite them,may sari sarili na tayong grupo." sad but that's the truth.
"i know ate,it's just that i miss everyone,bakit sila nag bago? Bakit sila ganon?" rinig ko na ang iyak ni rinrin sa kabilang linya.
Napatingin ako sa pinto ng bumukas iyon,si tyler may dalang paper bag .
"rin you should rest now wag ka ng umiyak,pupunta ako okay? Call drake invite him,pupunta tayong tatlo,i'll hang up bye love you". I ended thebcall at ipinatong kobang cellphone ko sa side table.
"tyler uuwi ako ng pilipinas next week,aattend akong reunion namin."
"ganun ba? Hmm okay i'll come with you"naka ngiting saad niya,and it creeps me out.
Nag ring ulit ang phone ko,this time si dad na to.
"dad?"
"yoon,you shoul come,lahat ng mga pinsan mo pupunta and you should catch up okay?"
I should be happy right?
But i can't feel any happiness,only sadness at the same time i'am nervous ,dahil alam kong marami ng nagbago,especially ang tingin sakin ng mga pinsan ko nag iba na din.
Well goodluck to me
