დასაკუთრებული (L.T)

თავი 4

ლუის შევხედე, რომელიც ჩემთვის უცნობი გამომეტყველებით მაკვირდებოდა.

-გაიხადე. -ცალყბად გამიღიმა, შემდეგ კი თვიონ მოიცილა სწრაფად მაისური, შემდეგ კი შარვალი გაიხადა და ჯაკუზისკენ წავიდა. მას თვალები ავარიდე ღრმად ამოვისუნთქე. წყილს ხმაზე მივხვდი, რომ ჯაკუზში ჩაჯდა, მაგრამ კვლავ დაბლა ვუყურებდი ჩემს ფეხსაცმელს. -მედისონ, ძალიან არ მიყვარს, ორჯერ გამეორება. -მის ხმაზე სწრაფად ავწიე თავი. ამოვიხვნეშე და კაბა გავიხადე, შევნიშნე როგორ ჩაეღიმა ტუჩის კუთხეში. -აქ მოდი. -ღიმილით მითხრა და მეც მის სურვილს დავემორჩილე და სულ მალე მეც მის წინ, წყალში ვიდექი. ლუიმ ამათვალიერა, შემდეგ კი ჩემსკენ მოიწია, მაჯაში ხელი ჩამოავლო და სწრაფად მიმზიდა მისკენ, მე კი წონასწორობა ვერ შევინარჩუნე და მისკენ გადავვარდი, ხელებით მის მკერდს დავეყრდენი. -ძალიან ლამაზი ხარ. -კვლავ გაიღიმა, შემდეგ კი ხელები თეძოებზე მომკიდა და მის მუხლებზე დამაჯინა, თმა ყურს უკან გადამიწია, შემდეგ კი სახეზე დამაკვირდა. ხმას ვერ ვიღებდი, არ მინდოდა ჩემს ერთ არასწორ სიტყვას, მისი გაღიზიანება გამოეწვია, თუმცა საშინლად ვიყავი აღელვებული. -ხომ იცი, თუ წინააღმდეგობას გამიწევ, სასტიკად დაგსჯი. -აუღელვებელი ტონით მითხრა ისე, რომ ჩემთვის მზერა არ მოუშორებია. ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე და თავი ნელა დავუქნიე, თვალები ავარიდე და მის ტატუს დავუწყე ყურება, რომელიც მკერდთან ჰქონდა.

ვიგრძენი, როგორ ამოასრიალა ხელები ჩემს ტანზე, შემდეგ კი ნელ-ნელა ჩაუყვა დაბლა, რაზეც არასასიამოვნო ჯრუანტელმა დამიარა ტანში. ქვედა ტუჩი მოვიკვნიტე, რომ ემოციები შემეკავებინა და ცრემლები არ გადმომცვენოდა.

ვიგრძენი, როგორ გადაატარა ხელი ჩემს საცვალს ზევიდან, რაზეც კვლავ ჟრუანტელმა დამიარა და ლუის შევხედე, რომელიც მე მაშტერდებოდა ღიმილით.

-პატარავ, სანამ მე გაგსინჯავ, ცოტა უნდა გაემზადო, არამგონია ჩემს ზომას გაუძლო. -ღიმილით მითხრა, შემდეგ კი მუხლებიდან გადამსვა და ისე სწრაფად დამსვა მის ადგილზე, თვითონ კი ჩემს წინ მოექცა, გააზრებაც ვერ მოვასწარი. თითქოს ენა ჩამივარდა, ხმას ვერ ვიღებდი. ლუი ჩემსკენ მოიწია და სწრაფად შეაერთა ჩვენი ტუჩები. თვალები დავხუჭე, მაგრამ არა სიამოვნებისგან, არამედ იმისთვის, რომ ტირილი არ დამეწყო.