KANKAMIN SEVGİLİSİ.

12.bölüm- HEY BU OKULDA HİÇ HOCA YOK MU?

sonra gördüğüm şeye gözlerumi pörtleterek baktım...

yuh Elifle Can ne ara sevgili oldu? köşede oturmuş sevimli sevimli konusuyolar. Seda baktığım yere bakınca oda benim gibi baktı. Yağmurda hala tık yok. yağmurun telefonuna bakınca bi ara krize gircektim. konuşma şöyle

sefgilim

-aşkım

+efendim bebeğim

-canım

+efendim

-mutluluğum

+ne var sevgilim

-kurabiyem

+ne var ne dicen?!

hemen kalkıp Elifle Can ın yanına gittim.

"benim neden haberim yok mübarekler?"

"ya şey ya şey oldu sonra şey ettik şey edincede şey oldu" he anladım he.

"anlamadım?"

"ya of çıkıyoz işte"

"onu anladık. siz bana söylemeyin zaten" diyip trip attım. günün kalanı normal geçti.

~^~BİR HAFTA SONRA AGEYN~^~

evet sayın okuycular, Yağmurla kavga ettik. ben her Berki görüşümde içimde o garip heyecan o tatlı hisler. ama Yağmurla gördükçe gelen kıskanma. ve bu yüzden ettiğimiz kavgalar. tabiki benim Berkten hoşlanmamı bilmiyo. sadece Elif ve Can biliyo. birde ben. bugün Cuma. şuan biraz daha füzeldi aramız ama tam oalrak değil. öğle yemeğine iniyoruz. o ye yemekte güzelmiş.

(yazar notu: buradan "hıçkırık sesleri geldi of olamaz..." kısmına kadar rüyam. yani kitaba başlamama sebep olan rüya. Tabikide kurgulu hali delimisiniz.)

Yağmur daha gelemedi. Seda, Berk,Halil ve ben oturuyoruz. Ben tabiki çok aç olduğum için açlıktan çıkmış gibi yedim. Yağmur geldiğinde Berk hemen yerinden kalktı ve dudaklarına yapıştı. bu, bu hafta her ögle yemeği yaptıkları bişeydi. artık sinirime dokunuyo.

"şunu kesseniz? olan var olmayan var hani?" dedim. beni takan yok. Seda bi bakış attı bana ve onları tebessüm ederek izlemeye devam etti . Halil bana hak verdiğini belli eden bi mimik yaptı. aslında oda çok hoş ama Berk...analrsiniz ya. bu seferde

"hadi ama burası yemekhane birinizi değil yemeğinizi yeseniz?" dedim. hala takan yok. bu sefer bağırdım.

"HEY BU OKULDA HİÇ HOCA YOK MU? YEMEKHANENİN ORTASINDA ÖPÜŞMELERİ SORUN DEĞİL Mİ YANİ?" hala kimsede tık yok. hala yiyişiyolar. kimse umursamadı. bu biraz fazla olmuştu. bende sinirle yerimden kalktım. tepsimi sertçe kaldırıp koydum ve sinirle koşarak oradan uzaklaştım.bu fazlaydı. hemde çok.sevgili olabilirler ama bu aşırıydı. bende hayatım asla yapmayacağım bi şey yaptım. kankamın sevgilisine aşık oldum. Yağmur onun hep yanındaydı ve bu acıtıyordu. hemde çok. sinir ve üzüntü karışımı bi duyguyla ağlıyordum. peki içinde kıskançlıkta vardı. okulun arkasına gittim. arkamdan adım seslenilince sinirle döndüm.

"CEYLİN! CEYLİN DUR!"

"ne var?! yeterince zarar vermediniz mi?!" deyiverdim.

"sana neden zarar verelim ki?"

"çünkü...çünkü bilmiyorum tamam mı!?! yoruldum! bıktım! katlanamıyorum tamam mı?! dinlenilmemekten, sevilmemekten, karşılıksız olmaktan! artık daha fazla içimde tutamam! sinirime dokunuyorsunuz, neden bunu yapıyorsunuz !?" üstü kapalı bir biçimde zehirimi kusmaya çalıştım. ama pek başarılı değildim.