"ခ်န္းေယာလ္ မားမားတို႔ဆီက ကေလးေတြကို သြားေခၚလိုက္ဦး..."
"အင္း..."
ခုဆုိ ကေလးေတြက တစ္ႏွစ္ေက်ာ္လို႔ ထိန္းရခက္တဲ့ အရြယ္ပင္ ျဖစ္ေနေလပီ..။
ဒယ္ဟန္၊ မင္ဂု ၊ မာန္ဆယ္လို႔ နာမည္ေပးထားပီး...
ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ တကယ္ၿပိဳင္ဘက္ေတြပင္..။
ဆယ္ဟြန္း အနားကို ကပ္ခ်င္းတုိင္း ကပ္မရတာ ထုိေကာင္ေလး သံုးဦးကို ေမြးပီးထဲကပင္...။
ၾကားထဲ မရရေအာင္ ႏုိ႔ တစ္ခါ လုစို႔ခဲ့ေပမဲ့...
ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ ေခါင္းေခါက္ျခင္းကို ခံလိုက္ရပါသည္..။
ခ်ဳိတဲ့ အရသာေလးကို ေနာက္ထပ္ ခံစားခ်င္မိပါေသး၏။
ခုထိ ႏို႔မျဖတ္ရေသးတာမုိ႔ ဒီေန႔ဟာ လံုးဝ အခြင့္အေရးပင္...
အႁမႊာ သံုးေကာင္ကို ေခၚသြားတဲ့ မားမားတုိ႔ေရ ႐ွဲ႐ွဲနီပါလို႔
အဝတ္ေခါက္ေနတာတဲ့ ဆယ္ဟြန္းေနာက္ကေန ဝင္ထိုင္လိုက္ကာ.ခါးေလးကို ဆြဲဖက္လိုက္ပီး ရင္ခြင္ထဲ သြင္းလိုက္တာမုိ႔..
"ကေလးေတြကို သြားေခၚလို႔ ေျပာထားတယ္ေလ.. "
"မားမားတုိ႔လဲ သူတုိ႔ေျမးေလးေတြနဲ႔ ေနခ်င္မွာေပါ့ ေနပါေစ"
"ငါမင္းအၾကံသိေနတယ္ သြား ခုသြားေခၚ"
"မေခၚခ်င္ဘူး..."
ေျပာရင္းန႔ဲ ဆယ္ဟြန္း ကို ဖက္ထားတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ လက္က ဆယ္ဟြန္း ရဲ႕ ေမ်ာ့ႀကိဳး ေဘာင္းဘီထဲ လက္တုိင္းဝင္လာသည္...။
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲကြာ..."
"ဒီလို အခြင့္အေရးရတုန္း ခ်စ္ရေအာင္ကြာေနာ္.."
"မင္း...အ့"
ေျပာရင္းနဲ႔ ေနာက္လက္တစ္ဖက္က ဆယ္ဟြန္းအငယ္ေကာင္ကို လာဆြေနတာမုိ႔ ညဥ္းသံက ထြက္သြားရျပန္သည္...။
ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ အက်ႌ ကိုလဲ ေအာက္ထိ ဆြဲခ်ကာ ပုခံုးသားေတြကုိ ကိုက္ခဲေနျပန္သည္။
လက္တစ္ဖက္ကလဲ ဆယ္ဟြန္း ကို ခပ္တင္းတင္းဖက္ထားပီး ဆယ္ဟြန္းကိုယ္ကို သူ႔နဲ႔ နီးသထက္ နီးေအာင္ ဆြဲကပ္ေနျပန္သည္...။
