Boku no Hero Academia - Sen olsan ne yaparsın?

77. bölüm

*Önceki bölümün sonuçları en aşağıda

#Kendou'yla beraber kuaföre gittiniz. Ancak aynı kuaförde Toga da var ve Kendou daha fark etmedi. Sen olsan ne yaparsın?

Öncelikle arkadaşlar canımı sıkan bir konuya değinmek istiyorum.

Sevgili okurlarımdan biri kitabımın kurgusunu benden izin almadan yayınlamış.

Çoğunuz diyecek ki "neden bu kadar taktın?" Öncelikle 77. Bölümdeyiz ve bu kitabın bölümlerini yazmak ne kadar kolay gözükse de belirli bir vakit alıyor kurgu bulmak. Ve onun dışında kitabımın altındaki telif hakkı bölümüne bakarsanız "Alıntı-Gayriticari-türetilemez." Yazıyor.

Bu kitabın orijinal kurgusu bana ait değil ancak ilk Türkçe yapan benim. Ve türetilemez in anlamını hepiniz anlamışsınızdır. Niyetim onu rencide etmek değil ancak yaptığı şey hoş bir hareket değil.

Eğer okuyorsa lütfen o kitabı kaldırsın.

...

Yeni kapağı sevdiniz mi?

Ben bayıldım.

Ehuhuheheu

Cevaplar için aşağı in ve okumanın tadını çıkart!

Shoto en yüksek oyu aldı o yüzden ilk onu yazıyorum.

-Aslında her şey 2 gün öncesinden başlamıştı. Shoto Annesinin kayboluşundan beri delirmiş bir vaziyetteydi. Devriye sırasında ortaya çıkmıştı... Kötülerin onu kaçırdığı ve yanlarında tuttuğu.

***
-olayların nasıl buraya geldiğini o bile bilmiyordu. Annesini kurtarmak için yakın arkadaşından vazgeçiyordu... O Silahın namlusunu sana doğrulttu ve şu sözleri söyledi "Özür dilerim..." yutkunup tetiği çekmek üzereyken Stain'in onun kafasını gövdesinden ayırmasını izledin... Annesinin çığlıkları en başından beri devam ediyorken birden kesildi ve oğluyla aynı kaderi paylaştı... Diğerleri geldiğinde ise terk edilmiş depoda 3 ceset buldu...

Deku diyenler;

Vücudu yara içinde olan çocuk, yerde yatarken sana gülümsedi. Gücünün sınırına varmıştı ve hareket edecek hâli bile yoktu. Elini, onun yüzünde gezdirirken göz yaşlarını tutamıyordun. Tatlı çilli yanaklarını gerdi ve gülümsedi. "Endişelenme." Sesi titrese bile seni düşünüyordu. Ağlamanı istemiyordu. "Ben hep yanındayım."

Arkadan gelen patlama ile kendini bir oğlanın kucağında buldun. Kim olduğunu bilmiyordun... Gözlerin sadece yerde yatan İzuku'da idi. Yeşil saçlı oğlan, kafası bir kötü adam tarafından ezilmeden önce son defa elini salladı sana.

Denki diyenler;

-Denki'nin çoğu kız tarafından ret yemesinin ardından ağır bir depresyona girmiştir. Son zamanlarda intihar düşüncesi bile aklından geçmiştir. Senin onu suçlar mesajların içindeki intihar düşüncelerini daha da kuvvetlendirmiş ve tetiklemiştir. Neredeyse son 2 saatir kimsenin mesajlarına yanıt vermediği için bu durum Sero ve Kirishima'yı endişelendirmiş ve onun yanına gitme kararına sebebiyet vermiştir.  Sonuç mu? Ölmedi ^-^

Katsuki diyenler;

Katsuki:

Sarışın oğlan, kırmızı gözleri ile seni süzdüzten sonra sırıttı. "Hayat çok zalim, değil mi?" Önünde bulunduğu demir korkulukları sıkıp yüzünü astı. "Hayvanlar, bitkiler, insanlar... Hepsinin bir sonu var, değil mi?"

Anlamsızca onu seyrettin. Ne demeye çalıştığını anlayabilmiş değildin ki parmağını kaldırıp uzaklardaki bir kuşu gösterdi sana. "Özgür olmak istiyorum." Demir korkuluklara tutundu ve kendini boşluğa bıraktı. Sen ise onu sadece şok içerisinde arkasından izlemiştin.

Eijirou;

Kirishima:

Kızıl saçlı oğlan, ağzındaki maskeyi düzeltip senin bağlı olduğun sandalyeye yaklaştı. "Korkuyor musun? Ben de bir aralar korkuyordum." Maskeyi indirip yüzünü sana gösterdi. Korkunç sırıtışı sana dehşet ve korku salarken sadece susup yutkundun. Elinde bulunan bıçağı sana doğru tutup yüzünü ekşitti. "Eski hayatımın ne kadar acınası olduğunu düşünüyorum da... İnsanların benden korkmasından hoşlanıyorum." Eğildi ve gözlerinin içine derince baktı. "Benden korkuyor musun?"

Arkadan gelen gürültü ile Kirishima doğrulup senin yanından ayrıldı. Kahramanlar gelmişti. Etrafına bakındıktan sonra herhangi bir kaçış olmadığını fark ettin. Kirishima geri döndüğünde ise elinde ve ağzının kenarından kan aktığı fark ettin. Ne yazık... Kirishima'nın nasıl birden bire böyle biri olduğunu çözememiş ve olayın
Şokundan çıkamamıştın. Hayat bazen acımasızdır... En sevdiğin bile bazen en büyük düşmanın olur. Sana doğru yöneldi ve bıçağı yüzüne yaklaştırdı.  "Ölmeyi ister misin?... Yoksa biraz daha eğlenelim mi?" Korkudan titreyen vücudun son hamlesini yaptı. Gerçekten son hamlendi... Elinden bıçağı almak isterken o bıçağı boynuna geçirmişti bile...

Denki-Senpai 'ye teşekkürler....