B U Z K A L P

# 17

-"Ben uyumaya gidiyorum. Yatağım ıslandığına göre Alin'in yatağını ceza olarak kullanacağım. Çıtınız çıkmasın !" Kapıyı kapatıp gittikten sonra başımı biraz kaldırdım ve Karan'la burun buruna geldim.

-"Seni daha yeni ne için uyardım ?" diye sordu sakin ama bir o kadar sert sesiyle.

Üşümüş bacaklarımı birbirine sürtüp omuzlarımı silktim.

-"Şey...hak etmişt-"

-"Onu demiyorum aptal ! Sana sarılmasına nasıl izin verirsin ?!" diye bağırınca korkuyla irkilip başımı eğmek zorunda kaldım.

Cevap vermedim. Şuan her cevabıma kızacak durumda olduğu için ne desem sinirlenecekti. O yüzden sessiz kalmayı tercih ettim.

-"Ben gidiyim en iyisi saat erken." Ellerimi yatağa bastırıp kalkacağım sıra tabiki izin vermedi. Belimi tutarak sağladığı yön verme olayıyla beni yanına çekip düz yatırdı. İki yastığın arasında kalan başımı düzelteyim derken boynuma kadar yorganını çekince almaktan bıkmayacağım aşina kokusu dolu dolu geldi.

-"Uyu şimdi. Uyanınca kızarım."

-"İstemiyorum. Burada yatmayacağım." dedim kollarını itmeye çalışıp. Ahtapot gibi sarmıştı beni ve itmek imkansız haldeydi.

-"Yat dedim sana !" Kulağımın dibinde bağırmak zorunda mı ?

-"Hayır dedim Karan bey ! Hem siz...sizle neden yatayım bu çok yanlış ?!"

Başını sıkıca boynuma gömdü. Neredeyse üst vücudunun yarısı göğüs bölgemdeydi.

-"Çünkü sen benimsin ve ne istersem o olur." diye söyledi. Boynuma değen dudaklarıyla sesi boğuk çıkmıştı.

Benimsin kelimesiyle tarumar olan kalbim kuş gibi hevesle çırpınmaya başlamıştı.

Bana hissettirdiği hisler o kadar yeniydi ki ama bir o kadar da hayatımın ihtiyacı gibiydi.

Ben bunları en derinden hissederken en çok onun ne hissettiğini bilmek istiyordum. Gerçekçi cümleler duymayı , sevgimin tutunacağı umudu istiyordum.

-"Bana böyle her istediğinizde dokunmaya devam edemezsiniz. Sizin olmayabilir ama benim duygularım var." Güçsüz çıkan sesimi zar zor duyurmuş sıkıca yorgana tutunmuştum.

Kıpırdanıp bacağıyla bacaklarımı sardı. Yüzünü boynumdan kaldırmadan eli omzumu okşarken dudaklarını hareket ettirdi.

-"Haklısın pek duygularım olduğu söylenemez."

Bunu söyledi cidden değil mi ?

O bahsettiğim umut , kırıntılarına varana dek kül oldu. Konuşacak gücü bulamadım kendimde. Gümbür gümbür heyecandan atan kalbim sesini duyuramayacak kadar yavaşlamıştı. Üzgünlüğümü anlatacak tek kelimem kalmadığını düşünürken Karan'ın boynuma vuran düzenli nefes alışverişlerini dinledim. Boynumda uyuya kalmıştı.

Gözlerimden süzülen yaşlar kulağına doğru ilerlerken karnımdaki kolunu kaldırdım. Bacağının altından çıkınca uyanmadan yataktan kalktım. Bir saate yakın kıpırdamadan yatmıştım.

Rahat rahat ağlayabileceğim tek yer olan banyoya kendimi attığımda hıçkırıklar boğazımda dizilmişti. Suyun altında yere çöküp rahatça iç çekerek ağladım. Elimden gelen hiç bir şey yokken çaresizce seven yüreğimden onu çıkartamazdım ki. Ben hayatımda ilk kez birisine bağlanmıştım. Verdiği güven hissine tutulmuştum. Güçlü görüntüsüne sığınmak istemiştim.

Ona elbette sığınabilirdim fakat sevgisini asla alamayacaktım.

Duştan çıkmış halsiz gözlerimi aynaya çevirmiştim. Kurutma makinesini kuruyana kadar saçlarıma tuttuktan sonra banyo havlumu vücuduma doladım. Yanıma kıyafet almak o sıra aklıma gelmediği için mecburen böyle odama geçecektim. Umarım JJ uyuyordur.