"Bilirsin bir topluluk varsa, düzeni sağlamak için herkesin uyması gereken kurallar da vardır. Şimdi sana herkesin uyması gereken bazı kurallardan bahsedeceğim Ezgi," dedi Seçil ve oturmam için bir sandalye gösterdi. Gösterdiği yere oturunca kendisi de karşıma oturdu yavaşça. "İlk ve asla unutmaman gereken kural; asla ama asla kenditürün dışındaki biriyle birlikte olamazsın."
"Kendi türüm mü?"
Seçil dudağını ıslattı ve etrafındaki birkaç kişiyi el işaretiyle yanımızdan gönderdi. Etrafta insanlar olsa da baş başa oturuyor gibiydik. Çünkü bizden çok uzakta kendi işleri ile uğraşıyorlardı. "Sen bir Duyan'sın. Bu demek oluyor ki, sadece bir Duyan'ı sevebilirsin. Bir Gören veya Dokunan ile birlikte olursan cezalandırılırsın."
"Bu çok saçma! Kimi seveceğimi seçemem ki!" diyerek itiraz ettim hemen. Etraftaki birkaç kişi bana kınama dolu bakışlar attı. Ama onlar azıcık bile umrumda değildi. Nasıl yaşayacağım ve kimş seveceğime karar veren bu yer dışında hiçbir şey umrumda değildi.
"Seçmen gerek Ezgi. Sen özel ve güçlü bir insansın. Kendini kontrol edebilirsin. Türler arası ilişki sonucunda ortaya ne çıkacağını kimse bilmiyor. Bilmekte istemiyor."
Sözleri beni az da olsa yatıştırmıştı. Arka arkaya edindiğim bilgilerin çokluğu başımı ağrıtıyordu. "Bu kurala uymazsam ne olur?"
Seçil yarım, alaycı gülüş sergiledi. İnadım hoşuna gitmiş gibiydi. "Böyle bir şeyin cezasını hayal dahi edemiyorum. Şu ana kadar buna cesaret eden tek bir kişi vardı."
Tek bir kişi. Şu an bile burada yüzlerce kişi vardı ve aralarında sadece bir kişi mi bu düzene baş kaldırmıştı? "Ona ne oldu?" Merakla sorduğum bu sorunun cevabı hem beni hem Seçil'i hem de burada bulunan herkesi aniden ürpertti.
"Canlarını feda edecek kadar çok sevdikleri kişiler öldü. Bu yüzden sakın bunu aklından bile geçirme."
Başımın ağrısı ile duyduğum sızı kaşlarımı çatmama neden oldu. Hala nefes alıyor olmam beni şaşırttı. Yavaşça gözlerimi araladım ve bulunduğum oda oldukça tanıdık geldi. "Ezgi Hanım, iyi misiniz?" diyen adama baktım sessizce. Merakla bakan bal gözlerin sahibine çatık kaşlarla bakmaya devam ettim. Hiçbir şey anlamadım. Asansör düşmedi mi? Mahmut nerede? Ben neden tek parçayım ve bu odadayım?
