Güçlü Ol

İntikam Hırsı

Artık Ona daha yakındım, ama kızının olmasi beni çaresizliğe itiyordu ve içimde ki o şey beni delirtiyordu. Evde çocuklarımla oynarken Bana Necip:"Baba Dolunay diye bir kiz var sinifimizda çok iyi bir kız ben çok sevdim o kızı" dedi. Susmak zorundaydım eşime bile soyleyememişken onlara nasıl açıklama yapmamı beklersiniz. Bende cevap olarak: "Evet sizi ilk gün görmüştüm." dedim. Ben düşüncelere daldıkça aileme gelebilecek zarardan çok korkuyordum. Bir plan kurmaya çalıştım. Çocukları okula bırakırken Doluayı Okula bırakan koruması bana çok tanıdık geldi ben ona o bana bakınca birbirimizi tanıdık o benim lise arkadasımdı onula rahat 8 9 yıla yakın konuşmamıştık sevinçle yanına gidip konuşmaya başlamışken yanında ki güvenlikler:"Mehmetcan Gitmemiz lazım" dedi hemen numarasını aldım. Artık beni anlayacak bir adam ve onu halletmem için yeterli bilgiye ve yakınlığa sahiptim. Şimdi içim daha rahat ve sakindim çünkü ona biraz daha yaklaşmıştım. Arkadaşım Mehmetcan'la Baya konuştuk ve hasret giderdik sonra olanları anlattım kardeşlerimin nasıl öldüğünü bu adamın nasıl bir insan olduğunu ve benim yanımda olduğunu söyledi nereye gittiğini neler yaptığını nasil işler çevirdiğini bunları benim bilmem beni için daha iyiydi çünkü ben bir avukattiım ve benim avukat olmam onu içeriye hapsetmemi daha da kolay hale getirecekti bir şeyler öğrendikten sonra Fırat'ın yeniden uyuşturucu işine girdiğini öğrendim onu hapse tıkmak onu durdurmayacak ama yinede birşeyler yapmaya kararlıydım. Biraz düşündükten sonra beni taninmis ve basarili bir avukat olmam halinde onun güvenini kazanıp onun butun islerini bilmem iyi olacaktı. Bu Fırat'ın bir açığını yakalamak çok önemliydi ve yakaladım da uyusturucu dolu kum kamyonunu polise ihbar etmem Fırat'ın hayli sinirini bozmuştur. Uzun süre Mehmetcan'la konuşmadım, çünkü bu belki onun dikkatini çekrbilirdi. Onu şikayet eden müşterileri dava açmış ve avaukata ihtiyacı olacaktı ve ben ona avukatlik yapacaktım resmen. Birkaç gün sonra telefonum çaldı 5 katlı apartmanimin önüne bir araç beklediği ve ona binmemi soylediler indim ve araca bindim. Mehmetcan da arabadaydı ve benim neden aranip nereye kime gideceğimi anlamıştım. Beni Bir Dağ evine götürmüşlerdi İstanbul dışına çıkmış Tekirdağ Tarafına Doğru Gitmiştik. Geldiğimiz dağ evinin salonunda beni bir adam karsiladi, Fırat'ı bu ilk görüşüm değildi. Hoş geldin merasimini gectikten sonra bana nasil bir davasinin oldugunu anlatti dikkat ile dinledim ama onun gözlerinin içine bakarken kardeşlerimin nasıl kıydığı nasıl masum insanların öldürdüğünü bilmek ona orada saldirip öldürmeye değerdi. Kabul ettim ve teşekkur etti. Günler geçti ve duruşma günü geldi istanbul adalet sarayının önü kalabalıktı, gazetecilerin benim bu davayi neden aldığımı merak içinde cevaplamamı bekliyorlardı. Yapmam lazımdı gidip onu hapise girmekten kurtarmam lazımdı. Salona girdim ve duruşma başladı. Konuşmak içimden gelmesede onu iyice savundum karar verildi Fıratın Serbest Kalması Kararı içimi rahatlatmış ve beni değişik hislere sokmuştu, Kazanılan bu davanın ardından beni üsküdarda ki evine çağırdı ve teşekkür etmek için ailemle beni yemeğe çağırdı oraya gitmem ve ailelerin tanismasi beni daha zor duruma sokması beni endişelendiriyordu. Mecburen kabul ettim. Kabul ettiğin sırada Dolunay Odadan "Babaa!" diye koşarak fırata sarıldı ve beni gördü. Benim Arkadaşlarının babası olduğunu bilmiyordu. "Merhaba" dedim. Utanmıştı, elimi uzattim ve elini uzatti. "Tanistiğima memnun oldum ben demir" dedim. "Merhaba ben dolunay" " Memnun oldum dolunay" dedim ve müsade istedim. Aksam ailemi alıp yemeğe gitmek zorundaydım eşime anlattım ve o'da kabul etti. Aksam gittiğimizde Çocukların birbirini ve eşlerimizin birini görünce verdikleri tepki benim icin garip olmadı. Sakin bir sekilde yemegimizi yemistik ve evelerinden ayrılımıştık. Eşim çok mutlu gibiydi. Belki de kardeslerimin ölmesi tesadüf idi. Belki çok iyi bir aileydiler ama hayır uyuşturucu ve insan katili birinin iyi olması imkansızdı. Günler aylar geçti Eşim Hastalandı doktora götürdüğümüz zaman ağır bir hastalığının olduğunu söylediler. Çocuklara söyleyemedik tabi bir kaç hafta sonra eşim... Gitmişti. Ömrümün son anına kadar beraber geçireceğimi hayal ettiğim kadın gitmişti. Çocukları ağlamaktan susturamadım. Ailemin en önemli parçası ömrümün bir parçası çocuklarımın annesi yoktu artık. Benim fırata olan sinirimin yerini eşimin üzüntüsü almıştı...
Bu belki benim için yeni ama zor bir başlangıç olacaktı...