Kahramanımız parktan ayrıldığında, zaman; ağaçların sayamayacağı hale gelmiş, toprak zeminde ve kaldırım taşlarında birikmişti. Parkı bakır tenleriyle örtüyorlardı. Kahramanımız ayağa kalktığında akşam olmuş, kararan hava yüzünden parkın yarın sabah ayan beyan görünecek halini görememişti. Eve doğru yürümeye başladığında, buna yürümek denir mi bilemiyorum. Ayaklarını yere süre süre istemeye istemeye, dönüp orada onu tekrar bulup beyninin içine girip düşüncelerini bir bir aklına sokmak istercesine bir yürüyüş. Aklı zoraki bahanelerle kandırarak ilerliyordu. O kesinlikle kendisini anlayamazdı. Belkide anlıyordu da sırf ona inat olsun diye anlamamazlıktan geliyordu, bana oyun oynuyordu, diye düşünüyordu.
Eve geldiğinde herkes televizyona dalmış, insanı emri vâki ihtiyaçlardan alıkoyan dizilerden birini izliyorlardı. Kahramanımız odasına girdi. Kedisi orada yatağın üzerinde sıkılmışçasına kendisini bekliyordu. Karnı aç mıdır acaba, dedi, düşündü. Onu bir gün olsun beslemek aklına gelmemişti. Bir gün annesi duymasın bir et parçası verecek olmuştu onu da yemeğe tenezzül etmemişti. Ne garip kedi şu bizimki, diye geçirdi aklının serin yerinden. Aklının öteki bir yeri parktaki olayı düşünmekten iyice fokurdamaya başlamıştı.
Ah beni bir anlasa, biliyorum anlasa her şey düzelecek ya ayrılacağız ya da çok daha sağlıklı devam edeceğiz yolumuza. Ah beni bir anlasa... Anlamak doğru değil bana hak verse. İnsan insanı anlayamaz beyfendi. Hayır yanılıyorsunuz bana karşı çıkmayın. Hayır hayır. Beni dinleyin lütfen. Aklımın içinde fısıldayıp durmayın. İnsan insanı anlayamaz efendim. Anlamak her olaya her düşünceye hak vererek açıklamaya lüzum olmadan gerçekleşen bir eylemdir. İnsan insana ancak hak verebilir Elif. Elif deminki beyfendi nereye gitti? Her neyse kızmış gitmiş olacak her halde. İnsan insana ancak hak verebilir. Karşı tarafı dinler düşünür. Gösterdiği hassasiyeti veyahut umursamazlığı kavrar ve hak verir. İnsan insanı anlamalı diyen kimse bütün bu anlaşmazlıkları başlatan da odur. Ah bana bir hak verebilsen Elif. Gelsen de görsen halimi.
Kahramanımız bunları düşünürken yatağına uzanmış yorganı üstüne çekmişti. Uykuyu beklemekten çok içinden gelenleri diliyle tekrar ediyordu. Yarın onu bekleyen o akıl almaz vakitten habersiz uyumaya başlayan kahramanımız kedisinin gidişini ve annesinin odaya girip açık pencereyi kapatışını uykusundayken görmüştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İç muhakeme
RomanceYıllar yılı ıssızdı kahramanımız. Sessizlik en yakın dostuydu. Bir gün penceresinden içeri giren sarı sarı tüylü kedisiyle hayatın bir tonuyla daha karşılaştı. Acı, tatlı garip bir renk cümbüşü hayatını sıkı sıkı sarmaya başlamışken onca olanlar ona...
