B U Z K A L P

# 4

-"Nefes al." dedi dalga geçer gibi tonuyla. Ardından içkisini alıp beni öylece bıraktı ve gitti. Kendime gelmem yaklaşık beş dakika sürmüştü.

Elimi hafifçe ıslatıp boynuma sürdüm. İçeri geri döndüğümde bir elinde içki ağzında sigarasıyla gözlerini yere dikmişti. Onu izlemeye daldığımda kapının tıklanma sesi odayı doldurdu. İçeriye giren esmer uzun boylu adam ilk bana sonra Karan'a baktı. Onun da yüzü etraftaki çoğu insan gibi ifadesizdi.

-"Konuşalım." dedi bir kaç adım ileriye gidip.

Karan başını kaldırmadan dudaklarında duran sigarasını aldı ve içkisinden yudumladı.

-"Ne oldu ?"

Adamın gözleri bana çevirilince rahatsızlık duydum.

-"Kız çıksın."

Başımı sallayıp çıkmaya hamle yapıcakken Karan'ın sesi yeniden yükseldi.

-"Çıkmıyor , üstünü giy. Sende konuş ne konuşacaksan." diyip şişeyi sertçe masaya koydu. Arkasına yaslanırken ayağını dizine koymuştu.

Çıkmamı istememesiyle biraz şaşkınlık yaşadım. Ama hoşuma gitmedi değil. Dediği gibi ceketimi giyinip oturduğu koltuğun arkasında ayakta beklemeye başladım.

O adam ise oturmak yerine karşısına geçti.
-"Bak bu yaptığından vazgeç tamam mı ? Bu gece kararını değiştirdiğini söyle. Senden başka birisi yerine gelemez Karan !"

Bir anda bağırmaya başlayınca gözlerim Karan'ın geniş sırtına kaydı. Gömleğinin yakasından görünen yanık ensesini kaşıdı.

-"Boşuna zahmet etmişsin buraya kadar. Bir şeylerin kararını verirken akıl almaya ihtiyacım yok !" dedi istifini bozmadan.

Adam iyice çileden çıkarcasına kaşları olabildiğince çatıldı.
-"Sen kafayı mı yedin ?! Bunca zamana kadar canla başla en iyisi olurken bir anda vazgeçmek niye ?! Kurduğun düzeni devam ettirecek kim var ?!"

Aklım sürekli konuyu çözmeye çalışıyordu ama üstü kapalı konuşulanlardan bir şey çıkaramadım.

Karan bir sigara daha yakarken rahat tavırları dikkatimi çekti. Yüzü sıkıntılı gibiydi aslında.

-"Sanane oğlum sana mı soruyorum ?! Kim olarak karşıma geçip de hesap soruyorsun sen ?!" Karan ayağa kalkıp bana yandan bir bakış attı ve camın önüne gitti.

-"Abin olarak soruyorum Karan ! Emir verdiğin adamlar olarak değil abin olarak !"

Yuh.

Abisiymiş !

Asla aklıma gelmezdi.

-"Umrumda mı sence ? Siktir git Sarp. Çok meraklıysan yerime geçer sen devam edersin." dedi sırtı hala bu tarafa dönükken.

-"Pişman olacaksın !" Odadan çıkmadan önce söylediği son şeydi. Ortam öyle gerilmişti ki ilk bir kaç dakika kıpırdayamadım.

-"Hadi çıkıyoruz." diyince kabanım ve çantamı çabucak alıp peşine takıldım.

Eve gidene dek aldığı derin solukları dinleyip durmuştum.

Asansörün olduğu yere yürüdüğümde arkamdan geleceğini düşünmüştüm ama bir adamla konuşmak için durmuştu. Asansöre binip yukarı çıktım fakat çok karanlıktı. Dışarıdan sadece ay ışığı vuruyordu. Işığı açmaya prize uzanıyordum ki ultra sessiz evde tıkırtıyı duymamla bütün bedenim korku alarmı verdi. Başıma hücum eden sıcaklık nedeniyle hızla arkama dönerken göremediğim birisi sırtımı göğsüne dayayıp boynuma soğuk bir şey dayadı.