Parte 1

5 3 0
                                    


Esto no es una historia de amor perfecto ,esas que terminan con un final feliz, en la que todos consiguen lo que quieren , no, eso no es una historia , por lo menos no las reales o la que voy a contar , es una historia sobre lo que se supone que fue mi historia de "amor", con altas, bajas, con todo un tornado de sentimientos y emociones cambiantes cada segundo. En cómo puedes amar y odiar tanto alguien de una manera tan intensa y que solo tú sepas eso.

Era hermosa, simplemente así la voy a describir, es la palabra indicada, tan pero tan hermosa pero tan rota por dentro que se creía incapaz de amar. Su cabello largo de un castaño oscuro casi negro y sus pequeños lunares y pecas por su cara , me hacían pensar que realmente era la mujer perfecta, su pequeña nariz y ojos y su estatura de 1.50 la hacían tan adorable que cualquiera la describiría como inocencia pura con solo verla y su olor ,parte de su esencia, dulce como si se tratara de vainilla, daba la sensación de que podrías estar horas y horas a su lado y nunca cansarte de su olor, era simplemente el indicado, tal reservada pero tan extrovertida ,tan alegre pero tan rota, tan hermosa pero sin darse cuenta de ello.

Cuando la conocí no pensé que terminaría siendo ese gran y complicado amor. El primer día de colegio los dos éramos nuevos, todos se conocían y nosotros estábamos simplemente solos, sin conocer a nadie, mientras todos se saludaban y se abrazaban cómo si no se vieran hace años, bueno no los culpo la mayoría se conocen desde hace años, ¿Qué clase de personas se cambian de colegio en segundo año?, pues sí, ella y yo. Ella y yo suena tan lindo, pero tan sumamente confuso. Apenas nos sentamos, un grupo de chicas, visiblemente compañeras de curso, se pararon justo en frente de nosotros y a hacernos preguntas. Algunas al verla a ella se fueron y comenzar a hablar en voz baja, no sé porque las mujeres hacen eso, ¿por dios no llevaba ni 5 minutos en esa pequeña aula, cuando ya hablaban de ella? aún así en el momento no le tome mucha importancia al fin y al cabo ella no me importaba mucho. Por alguna extraña razón nosotros no nos llevábamos muy bien, al menos las que hablaron de ella al principio se dignaron a conocerla y pronto se volvieron amigas, yo no, ni siquiera le había dirigido la palabra y ya supe que no la soportaba, talvez era su manera de ser ,no sé porque al final fue justamente lo que hizo que me enamorara de ella.

Cuando comenzamos a hablar, fue básicamente mi idea, aunque ella había tratado varias veces de entablar una conversación nunca le puse atención o le seguí la corriente.

Dato de Alexa (ven hasta su nombre es hermoso): Siempre quiere caerle bien a todos.

De un pronto sin idea del porqué, me comenzó a llamar la atención quería saber que estaba haciendo, dónde estaba, con quién y porqué, podría ser posible que alguien a quien odiara tanto podría estar enamorándome, ya basta Elian, deja de pensar eso, seguramente es solo parte de odiarla. Durante varias ocasiones trate de estar cerca de ella, o de hablarle, quería saber que era lo que me llamaba la atención sobre ella, porque de un pronto a otro me comenzó a interesar. Un día después de varias semanas de tener ese pensamiento en mi cabeza dando vueltas y vueltas ,me llene de valor y le hable, no recuerdo muy bien que dije o que le pregunte ,solo logro recordar ese bello momento, la primer vez que la escuché realmente reír, me refiero a que le había oído antes cuando estaba con sus amigos, pero nunca me detuve a escucharla detenidamente y menos que yo provocara su risa, mientras se reía de un pronto a otro se calló ,volvió la cabeza hacia un lado y se me quedo mirando, extrañada, cuando me di cuenta , estaba sonriéndole, como un perrito que está viendo como su mejor amigo llega a casa ,como si ...podrá realmente ser? ¿Podría estar enamorado de ella? ¿por qué? Ni siquiera la conozco, entonces ¿Por qué tienes esa sonrisita de enamorado estúpido viendo a su amor? Cuando realmente supe porque ella se me quedo viendo, nunca le había sonreído ni me había detenido a observarla detenidamente mientras hacía algo tan básico como reír, me levanté y me fui, así, sin decir nada, sin darle ninguna explicación.

Talvez lo olvidó, o simplemente no quiso recordármelo, nunca lo sabré, lo que paso no lo volvimos a hablar. Entre más pasaba el tiempo, más hablamos, más la veía, más la escuchaba, después de un tiempo así, todos comenzaron a preguntarse, ¿Si nos odiábamos tanto porque ahora parece que somos mejores amigos? Amigo(a), nunca supe ni sabré el porqué, simplemente, de un día a otro, la comencé a querer.

** Canciones recomendadas Por Elian**

1 Just the way you are – Bruno Mars .

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jan 06, 2019 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Realmente amorTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon