• Forbidden fruit • drapple

• Pozwalała mi się do siebie zbliżać

Blondyn sączył gorzki napój, czując jak ciepło powoli rozlewa się po jego ciele. Można było powiedzieć, że poczuł się lepiej. Czy naprawdę opowiedzenie komuś części swojej historii i kubek herbaty to jedyne czego potrzebował przez tak długi czas?
- A więc przez pierwsze tygodnie znajomości była na ciebie zła - głos Wilsona przerwał ciszę wyrywając chłopaka z zamyślenia.
- Mówiłem już, nie chciała mnie znać. Ale cóż poradzić, zakochałem się od pierwszego wejrzenia i nie mogłem tak po prostu dać jej odejść. - Odstawił kubek z herbatą. - Trochę zajęło mi wytłumaczenie jej, że nie byłem świadomy całego tego zła, którego byłem sprawcą. Po kilku miesiącach weszliśmy na kolejny etap związku...
- To znaczy?
- Znałem jej imię, rozmawialiśmy, pozwalała mi się do siebie zbliżać, a nawet przenosić z miejsca na miejsce - Malfoy zaczął gestykulować z nietypowym dla siebie entuzjazmem.
- Zaczęła się do ciebie odzywać dopiero po kilku miesiącach? - psycholog zmarszczył brwi.
- Miała trudny charakter - momentalnie spoważniał. Przerwał na chwilę, ale zaraz ciągnął dalej, niezłomnie wpatrując się w kawałek blatu biurka przed sobą. - Przedstawiła mi się jako Jane. Może mi pan nie uwierzyć, ale z czasem zauważałem coraz więcej jej atutów. Posiadała niezwykle kształtną figurę, platynowe włosy, a jej głos był dźwięczny, chociaż spokojny. Otulał mnie niczym powiew ciepłego powietrza za każdym razem, kiedy do mnie przemawiała. - Ponownie sięgnął po kubek z resztą herbaty.
- Rozumiem, że darzyłeś Jane coraz większym uczuciem - Wilson prawie nie nadążał z robieniem notatek. - Ale ona chyba nie zdawała się go odwzajemniać? - zasugerował.
- Oczywiście, że to robiła! - odpowiedział od razu Malfoy. - Miewaliśmy gorsze momenty, ale tylko z mojej winy - zapewnił, upijając łyk ciepłego jeszcze napoju. - Czasem nie byłem dla niej wystarczająco wyrozumiały. Przechodziła ciężki okres po tym, co zrobiłem jej krewnym. Chyba za wiele od niej oczekiwałem - ściszył głos. - Ale tak bardzo zależało mi na naszym związku. Nie ma pan prawa oceniać tej relacji.
- Pamiętasz może kiedy pierwszy raz...usłyszałeś jej...głos? - zapytał niepewnie lekarz.
- Około miesiąca po tym jak zaszantażowałem Longbottoma - zamyślił się. - Pamiętam, że było wyjątkowo ciepło, co wskazuje na początek lata. Tak, to musiało być niedługo przed zakończeniem roku szkolnego.
- W jakich okolicznościach do tego doszło?
- Zwyczajnie.
- W takim razie, co działo się później? Wasz związek musiał po tym rozkwitnąć. - Wilson był wyraźnie nieusatysfakcjonowany niewyczerpującą odpowiedzią chłopaka.

Po tych słowach kubek, trzymany wcześniej przez blondyna, wylądował na ziemi w kawałkach, rozpryskując resztę herbaty na lśniącej posadzce.
- Nic się nie stało - oznajmił Wilson, jeszcze zanim jego pacjent zdążył zareagować. - Mam mnóstwo kubków, a to posprząta się później. Udajmy, że nic się nie wydarzyło - uśmiechnął się nerwowo. Nie chciał rozpraszać blondyna zaraz po tym, kiedy poruszyli tak ważny dla niego temat.
Malfoy pokiwał głową na znak, że taka umowa mu odpowiada.
- Jeśli nie chcesz, nie musisz mi tego dzisiaj opowiadać...terapia ma na celu ci pomóc, jednak rozdrapywanie wspomnień nie jest nam aktualnie zbytnio potrzebne. - wytłumaczył spokojnie psycholog. Widać było, że chłopak wyjątkowo przeżywa to jedno zdarzenie i obudziły się w nim wspomnienia, dlatego Wilson nie chciał go dodatkowo denerwować.
- Powtarza pan to cały czas. Doskonale zdaję sobie sprawę, że nie muszę się nikomu spowiadać - westchnął. - Ale teraz, właściwie chyba tego chcę. Faktycznie, moment w którym się z nią porozumiałem był swego rodzaju momentem przełomowym. Wymagała ciągłej bliskości, chciała żebym wszędzie ją ze sobą zabierał, a kiedy nie poświęcałem jej wystarczającej uwagi, robiła mi awantury. Zresztą, wie pan jakie są kobiety - na twarzy Malfoya pierwszy raz od dłuższego czasu można było zaobserwować cień uśmiechu. - Moim znajomym trudno było to wszystko zaakceptować, przez pewien czas wręcz nas wyśmiewali. Niesłychane! Niektórzy po prostu nie dojrzeli jeszcze do miłości. Ostatecznie dostałem za swoje i dowiedziałem się, dlaczego powinienem cały czas jej pilnować. Moja nieodpowiedzialność okazała się być tragiczna w skutkach.