Grims Do Fall In Love (Published under LIB)

Chapter 22

Saydie

I MADE a mistake. Hindi ako dapat lumapit kay Van. I should have known that this Grim Reaper was after the kid, and not him. Bakit ba kasi parang masyado akong nag-aalala sa kanya? At bakit nakikita ni Van ang iba pang mga Grim Reaper? I should have thought this could happen when he said that he met Master Reeve. Now I had to deal with this Grim.

Kung hindi ako nagkakamali, puwede akong isumbong ng Grim na ito sa mga Death Grim Reaper bilang isang alagad ni Death God na gumamit ng ipinagbabawal na crystal. Kapag nangyari iyon, parurusahan ako sa impiyerno, papalya ako sa challenge at uulit sa simula. I couldn't afford that. Now that I have loved being a human and Van showed me how.

"Let's talk," sabi ko at hinawakan sa balikat si Haleina. Sa isang iglap, nag-warp ako sa gitna ng isang kagubatan.

"Pardon me, Senior Grim Saydie. Sino ang lalaking iyon? Bakit niya ako nakikita at bakit parang... isa kang tao?"

"Haleina, kasalukuyan kong hinaharap ang challenge ng Death God para sa 10,000th killer's soul ko kaya napilitan akong gumamit ng isang crystal. Ngayon, isa akong kalahating tao at kalahating Grim Reaper para protektahan ang lalaking kausap mo kanina hanggang sa nalalapit niyang kamatayan," sagot ko.

Nakatingin lang siya sa akin habang hinihintay ko ang magiging sagot niya. Kapag bigla siyang nawala, hindi ko alam kung ano'ng gagawin ko. Naalala ko ang isang eksena sa movie na pinanood ko. May sinabi ang mga karakter para mapagbigyan sila ng isa pang karakter. Mukhang iyon ang dapat kong gawin.

"Pakiusap! Gusto kong hilingin na ma-reincarnate kaya desperado akong pumasa sa pagsubok ng Death God. Kaya sana huwag mong sabihin ang nakita mo ngayon." Hindi ko alam kung nagawa ko nang tama at kung may epekto ba iyon sa kanya. Kapag wala, baka mapilitan akong gamitan siya ng lubid ni Kamatayan para hindi makatakas.

"Hindi ba bawal ang ginagawa mo?"

Hindi ako nakasagot. Inihanda ko ang sarili ko para kung sakali mang tatakas siya ay mabilis kong mapapalitaw ang lubid para igapos siya. Then I would call Master Reeve to help me with this matter.

"Kailan siya mamamatay?" tanong uli niya.

"October 30."

"Malapit na rin pala. Kilala kita, Senior Grim Saydie. Ikaw ang sinasabi nilang pinakamagaling na Grim Reaper dahil sa bilis mong makapaghatid ng 1,000,000 normal souls para maging Senior Grim Reaper. Ngayon, makukuha mo na pala ang ikasampung libong killer's soul mo. Akala ko pagkatapos niyan ay pipiliin mong maging Death Grim Reaper pero gusto mo pala ng reincarnation. Sayang ang abilidad mo."

Hindi ako sumagot. Seryoso kasi si Haleina. Katulad ko siya noon na wala ring emosyon. Sa palagay ko, hindi gumana ang mga sinabi ko sa kanya.

"Huwag kang mag-alala. Hindi kita dinala dito para itakas mula sa 'yo ang soul na pakay mo. Gusto ko ring magtagumpay ka kagaya ko," sabi ko. "Pero sana tulungan mo rin ako."

Nabalot ng katahimikan ang paligid. Tanging hangin at kaluskos ng mga dahon ang maririnig. Nakatingin ako sa kanya at ganoon din siya sa akin. Hindi ko mabasa kung ano ang gagawin niya dahil sa malamig niyang ekspresyon. Nagsimulang kumabog na parang tambol ang dibdib ko. Pero hindi dahil masaya ako at hindi dahil sa tinitingnan ako ni Van, kundi dahil sa maaaring mangyari na masama.

"Hindi mo ba ako naaalala?" biglang tanong ni Haleina.

Kunot-noo ko naman siyang tiningnan. I tried to recall her face but I couldn't seem to remember her.

Ngumiti siya nang bahagya. Something that I never did when I was a Grim Reaper. Mukhang hindi pa tuluyang nawawala ang emosyon niya. "Mukhang hindi mo na ako naaalala. Tinulungan mo ako noong dapat ay may buburahin akong isang kaluluwa sa death book. Sa kadahilanang naawa ako sa kanyang pamumuhay na puro kamalasan. Pero dahil sa payo mo, nagawa kong siyang ihatid sa kabilang mundo. Naipamukha mo sa akin na sa kabilang buhay, mas magwawakas ang paghihirap niya kapag napunta siya sa paraiso," paliwanag niya.