Series 3 : I'd still say YES

35 0 0
                                    

Nagplano agad kami ng kasal pagkatapos ng gabi na yun. Ang bilis lumipas ng araw at oras, all set na. Hindi kami nahirapan sa pagpaplano dahil maraming tumulong sa amin.

Bago ang Big day naming dalawa, kinagabihan ay tumawag sa akin si James

 “ I can’t wait for tomorrow. Can’t wait for us to be as one. What ever happens, always remember I love you “

Hindi ko maipaliwanag pero bigla akong kinabahan sa sinabi nya. Kaya nagtanung na ako

“ what’s wrong? Bakit ka ganyan magsalita? Don’t tell me hindi ka sisipot bukas? “

Tinawanan lang ako ni james sa sinabi ko “ Of course I will. God knows how much I’am excited. Let me rephrased that, I will always love you no matter what. I love you “

Pagkatapos nun ay binaba ko narin ang telepono. Hindi ko maipaliwanag kung bakit kinabahan ako pero naisip ko nalang na baka dahil ganoon talaga pag ikakasal na.

Ang aga kong nagising kinabukasan. Sobra akong excited dahil ikakasal na rin ako sa leading man ko. Naligo ako pagkatapos kumain ng agahan. Hinintay dumating ang mag aayos sa akin.

Habang inaayusan ako kasama ang mga brides maid ay kinamusta ko ang magiging groom to be ko sa txt “ Hey husband to be, Good morning. What’s happening there ?”

Mabilis na nagreply si James “ Im excited but I think people around here are more than excited“ “ were almost done. How about you? “

“kinakabahan ako. Very happy. Kung makikita mo lang mga taong kasama ko dito sa room, akala mo sila ang ikakasal. “

Hindi ko na ulet sya knulet. Feeling ko, ako si Princess Diana at sya naman si Prince William.

Sumakay ako nang puting sasakyan papunta sa simbahan na suot ang magandang wedding gown ko. Off white ang kulay, modern Filipino ang style at mahaba ang belo na suot ko. May hawak din akong bouguet of yellow roses. Simple lang ang tema nang kasal namin. Tulad ng dream wedding ko, ginanap ang kasal sa simbahan na may mahabang aisle na paglalakaran. Simbahan ay puno nang dilaw na rosas sa paligid patungo sa altar, nakalatag ang pulang carpet sa sahig. Tanging malalapit na kamag anak at kaibigan ang inimbitahan namin. Wala ring media sa luob tanging kami kami lang ang nakaka alam.

Finally huminto rin ang sasakyan sa tapat nang simbahan. Pababa na ako nang kotse nang may pumigil sa akin “ wait sam! Not yet “ akala ko hindi pa sila ready sa luob kaya ayaw pa akong pababain ng kotse.

Kausap ko ang planner namig na nahalata kong nauutal at hindi masabi ang gustong sabihin. Nangingig na tinanung ko sya “ why? Where’s Robert James?” sumagot ang planner “ till now po. Wala parin. Were trying to contact him. On the way na daw po sya kanina “

Mangiyak ngiyak kung pinatawag ang best man namin na si bestie “What’s happening Ace. Nasaan ang kaibigan mo. Di ba magkasama kayo dapat papunta dito? “

Hindi ako mapakali kaya lumabas na ako nang sasakyan habang kausap si Ace

“ Yes. We were together a while ago. But we decided to used separate car. “

Ilang beses ko syang tinawagan nang sandal na yun pero talagang out of reach ang telepono nya. Pati ang mga kaibigan namin ay tumulong na sapaghahanap sa kanya. Lahat nang tao sa luob ng simbahan ay nagsimula nang magtanung kung ano ba talaga ang nagyayari. Lahat kami ay clueless kung nasaan sya.

Wala akung nagawa kundi umiyak nang umiyak hanggang sa mabura na ang make up ko. Pinilit ko humarap ng maayos sa lahat ng tao. Gusto ko magsisigaw, gusto ko magwala pero hindi ko ginawa. Tumahimik ako sandali at nag isip bago nakapag desisyon. Lumapit ako at nagsalita sa mikropo.

UNEXPECTED LOVEWhere stories live. Discover now