THE COLD ONE

CHAPTER 1

A girl who standing in front of the window that watches the sunrise in this 5 am. She want to forget everything that makes her badluck. And the New Year is coming from this next days kaya kailangan niyang mag relax.

MARCIA'S POV

Narito ako ngayon sa harap na kung saan ay pinapanood ko ang pagsikat ng araw. Lagi ko itong inaabangan dahil nakaka-adict ang liwanag niya at isa pa ay gustong-gusto ko ang madatnan ang sunny day.

Nang ilang sandali ay tinawag na ako ni Dad para umalis sa bahay namin.
Kailangan ko na kasi'ng umalis dito sa bahay namin lalo pa't ibebenta na ito, kagaya nga ng sinabi ni Dad sa akin dati.

"Anak mag prepare kana.. aalis na tayo after 10 minutes." Kalmadong sinabi ni dad sa akin at agad nang bumaba.

Tumango na lang ako kay dad at muling sinulyapan ang maliwanag na paglitaw ng araw.

Dumaan na rin ang limang minuto ng tumingin ako sa relos ko kaya naisipan ko nang bumaba at kunin ang phone ko sa drawer.

Habang papalabas na ako ay nakita ko na rin si dad si may pintuan ng kotse. Sumulyap siya sa akin at tumakbo na rin ako para maaga kaming umalis. Medyo malayo-layo pa kasi ang Seattle City kung tutuusin.

SA KOTSE

Habang pinagmamasdan ko ang mga gusali na nalalampasan ng kotse ay tahimik ko lang itong tinitignan ng hanggang tanungin ako ni dad kung kailan ang pasukan namin.

"Dad hindi po ako sigurado kung saan ako mag-aaral at kung kailan po ang pasukan namin, dad."
Kalmado ko'ng sinabi kay dad at tumingin sa kanya ng blangko'ng mukha.

"Ah oo nga pala, sa Seattle may University doon kaya doon ka na lang mag-aaral." Si dad

"Uhhmmnn..." sagot ko naman kay dad nang hindi tumingin sa kanya. Medyo cold ako ngayon dahil mawawala na ang place na kung saan ay doon ako nagtatambay kapag may problema o di kaya ay pag boring lang ako.

Bakit pa kasi'ng naisipan ni dad na ibenta ni dad yung bahay na iyon? May malaking bahay naman kami. Tch!

Ayoko'ng manirahan doon sa malaking bahay namin eh. Medyo nakakainis lang! Alam mo 'yun? Ang ganda- ganda at tahimik ng buhay mo dito tapos lilipat ka lang? Tsk!

Habang nakatitig ako ay napansin ni dad na nakasimangot ako.

"Ano na naman 'yang simangot na 'yan? Lilipat lang tayo dahil gusto ng mom mo ang makita ka at makapiling ka." Sasagot pa sana ako nang nagsabi siya ulit sa akin 'please?' Bago pa man sabihin ni dad 'yun ay alam ko nang napansin niya ako.

"Ok" pilit ko'ng sagot kay dad at bumuntong hininga.

Tsk! Tsk! Tsk!

Pagkatapos ng mga ilang oras ay nakarating rin kami sa Seattle City. Nauna munang lumabas si dad at ibinukas ang pintuan ng kotse ko. Lumabas na rin ako at naagaw ng atensiyon ko ang malamig, tahimik, at maulan na lugar.

Napahawak ako sa dalawang balikat ko at inilibot ang paningin ko sa lugar na ito. Masyado siang boring na tignan.

Naging curious ang mukha ko sa lugar na ito. Ibinaba ni dad ang bagahe at kinuha ang susi ng bahay.

"Masha.. ito ang magiging titirahan natin." Sabay turo ni dad ang color peach and red na bahay.

'Wag ka nang magtaka kung 'Masya' ang tawag ni dad sa akin. Malamang palayao ko 'yun.

Tumango naman ako at nang buntong hininga. Masyadong malamig nga ang lugar na 'toh. Naka-jacket na nga ako pero tumatagos parin ang lamig sa katawan at balahibo ko.

Tuloy lang akong naglakad at sinabayan si dad sa harap ng pintuan ng  bahay namin.

Agad namang may nagbukas ng pinto at sumalubong sa amin. 

Si Mom....

"Oh sweetheart, andito na pala kayo." Sabay halik nya kay dad. "Masha! Ang laki mo na ah. Nako! Manang-mana sa akin." Hindi ko ine-expect na yayakapin ako ni mom. Binawian ko naman ang yakap niya para wala siyang masabi. Tsk!

Ilang taon din 'namang' mas inuna pa niya ang magtrabaho kaysa sa alagaan ako! Kaya ngayon lang niya napansing tumangkad ako. Tsk!

Simula pa 4 years old ako ay iniwan na ako ni mom para mag work. Eh sa di inaasahan, mas gusto niya ang magtrabaho kaysa sa alagaan ang iisa niyang anak! Hindi ko naman sinasabi ni hate ko si mom. Sadyang may galit lang ako sa kanya.

Ang hate ay iba sa galit.. U know? Tsk.

Agad na lang akong pumasok sa bahay at napagmasdan ang magandang kalooban nito. Kung titignan mo ito sa labas normal lang pero pag sa loob ay malawak ito. Kakaiba ito kaysa sa ibang bahay.

Naalala ko na tatlo lang pala kaming maninirahan dito kaya boring kung tutuusin.

Boring akong kasama kaya madali ka'ng magsawa.

Ilang usap, bondingan at kainan ang ginawa namin.  Parang isang happy fam lang naman. Medyo pagod ako kaya pumunta na lang ako sa bedroom ko na ipreni-pare ni mom.

Ibinagsak ko ang katawan ko sa malambot na kama at fina namalayang natulog.

Isang boring na araw ang nangyari ngayon. Ewan na lang bukas. Tsk!

PLEASE DON'T FORGET TO VOTE, COMMENT AND FOLLOW!! SALAMAT MGA PEONSSS!

FOR MORE INFORMATION

FB:Sherilyn Albarida Bauzon
TWITTER:Sherilyn Bauzon

IF YOU WANT TO MAKE ME DEDICATE YOU, YOU CAN SEND YOUR USERNAME. ♡__♡