√ One does not simply call Potter James || Jily Christmas Story || NL

Thirteen: 30-12-1976

'Ik moet opstaan,' mompelde Lily tegen zichzelf haar eigen gedachten onderbrekend. 'Het is belachelijk dat ik zo lang in bed lig. Straks gaan ze nog van alles denken of wordt ik op de ziekenzaal gedumpt.' Wauw, nu praatte ze ook nog tegen zichzelf. Het mocht niet veel gekker worden. Ze hield het er maar gewoon op dat ze Potter als vriend begon te zien en dat ze dat eng vond, omdat ze altijd had gedacht hem eeuwig te verafschuwen.

'Oké, hier ga ik.' Met die gedachte kwam ze overeind en wandelde naar haar stoel om er de scheldende sneeuwpop trui en een broek vanaf te vissen. Daarna haalde ze schoon ondergoed uit de lade van haar kast en wandelde de badkamer in. Tijd om de wereld weer te betreden.

Met een dik boek in haar handen liep Lily uiteindelijk aangekleed en wel de trap af naar Remus en Sirius die in de zithoek in het raamkozijn aan het schaken waren. Remus keek geamuseerd, terwijl Sirius juist heel moeilijk naar de stukken staarde. Lily had het vermoeden dat hij aan het verliezen was, wat niet heel gek was. Remus' strategisch inzicht bleek soms echt fenomenaal te zijn.

'Ah, goedemorgen. Onze Doornroosje is ook wakker geworden,' zei Remus en schoof op, zodat Lily naast hem kon zitten. De verwarde blik in Sirius' ogen deed haar lachen. 'Dat is zo'n sprookje waar ik je over verteld heb, Pads. Die ene met het meisje dat honderd jaar slaapt nadat ze geprikt is door een spinnenwiel en vervolgens wordt wakker gekust door de prins.' Zijn lippen vormden een "oh" waarna hij geschokt naar Lily keek.

'Heb je James je laten kussen?' Ze sloeg zichzelf voor haar hoofd. Hoe de hersenen van Sirius Black precies werkten zou niemand waarschijnlijk begrijpen. Alleen hij was in staat uit deze zinnen die conclusie te trekken. Het kwam vast doordat zijn over- overgrootmoeder een poedel was of zo. Dat zou echt heel veel verklaren.

'Nee, idioot. Hij bedoelt alleen dat ik heel lang geslapen heb, een vergelijking met die honderd jaar. Als Potter mij had geprobeerd te kussen, hing hij nu wel aan zijn voeten aan de Astronomietoren te vrezen voor zijn leven. Bovendien kan hij niet in de meisjesslaapzaal komen.' De teleurstelling was duidelijk zichtbaar in zijn ogen, ook al verbloemde hij het met een grijns.

'Leugens, als hij je had geprobeerd te kussen, had je hem zo hupsakee je bed in getrokken,' was zijn weerwoord, waarop Lily haar wenkbrauwen optrok. Dat was helemaal niet waar. Verre van. Ze zou nooit zomaar iemand haar bed in trekken. De gedachte alleen al. Daarnaast hadden ze het hier over Potter. Ze hoorde te rillen van afschuw bij dat idee, hoorde, want op de één of andere manier deed ze dat niet. Waarschijnlijk omdat ze hem nu als vriend begon te zien? God, ze moest stoppen met het analyseren van haar eigen gevoelens en gedachtes. Dat had ze nu ondertussen wel weer lang genoeg gedaan.

'Dat is belachelijk, Black en dat weet je zelf ook dondersgoed,' bitste ze, maar werd tot haar verbazing hard uitgelachen door Remus. Ze sloeg hem zachtjes met haar boek om hem te laten stoppen.

'Sorry Lils, maar ik moet Sirius ergens wel gelijk geven. We zien allemaal dat je James niet meer veracht, zoals je eerst deed. Eigenlijk ben ik zo ondertussen wel benieuwd wat je argumenten nu zijn om hem niet leuk te vinden.' Haar mond zakte open. Dit kon hij niet menen! Had ze net zichzelf overtuigd, kon ze hen gaan lopen overtuigen. Echter was ze niet van plan om een lange discussie te voeren. Eigenlijk vond ze twee zinnen wel genoeg.

'Dat ik iemand niet meer veracht, betekent niet dat ik hem leuk vind. En ik heb ook geen redenen om jullie niet leuk te vinden, maar toch vind ik jullie niet leuk, omdat ik dat nou eenmaal niet doe. Meer heb ik er niet over te zeggen.' Ze sloeg haar armen over elkaar en keek weer naar het schaakbord. Ja, ze was koppig. Ze wist dat de heren het liefst zouden beginnen over de filmavond, maar ze wist ook dat ze haar liever niet tegen zich in het harnas joegen. Dat maakte dat ze in het voordeel was.

'Goed, maar ik denk niet dat je er na de vakantie nog zo makkelijk vanaf komt. Hij gaat je weer mee uit vragen Evans, zodra iedereen weer terug is op Hogwarts zal je er weer mee geconfronteerd worden en dan kan je niet langer je kop in het zand steken,' sprak Sirius op simpele toon en leunde achterover voor hij zijn koning een zetje gaf, waardoor hij omviel. 'Je hebt gewonnen Moony Poony Pumkin. Ik geef het op.' Remus lachte en begon de schaakspullen weer op te ruimen. Lily zelf keek in stilte toe. Ze haatte het dat ze niet wist hoe ze op Sirius moest reageren. Ze had altijd wel wat terug te zeggen, vooral als het om Potter ging. Zodra Mary terug was, had ze advies nodig, want ze had geen idee meer hoe ze zich moest gedragen en wat ze moest zeggen als Potter haar daadwerkelijk weer mee uitvroeg. Was het mogelijk iemand af te wijzen op vriendschappelijke wijze?

'Aarde aan Lils?' Remus wuifde met zijn handen voor haar gezicht. Geschrokken keek ze hem aan. Was ze zo ver afgedreven naar haar gedachten dat de realiteit niet eens meer tot haar doordrong?

'Wat?'

'Ik vroeg of je nog voorkeuren had voor vuurwerk. Het is morgen al de eenendertigste en het is traditie dat we dan een grandioos vuurwerk afsteken zonder dat de professors kunnen bewijzen dat wij het waren, gezien het volgens hen hartstikke illegaal is om dat spul overal en nergens af te steken. Ik vroeg mij af of je nog ideeën had.' Lily haalde haar schouders op, terwijl zijn woorden langzaam tot haar doordrongen.

'Wacht, je gaat illegaal vuurwerk afsteken?' Haar gezicht stond afkeurend en ze sloeg hoofdschuddend haar handen over elkaar. 'Reem, ik had van jou toch echt beter verwacht.'

'Oh het is niet gevaarlijk,' sprak Sirius meteen. 'Slechts super mooi en super leuk.' Hij knipoogde naar haar en kwam overeind. 'Dus nog ideeën voor vormen?' Lily fronste.

'Iets met veel leeuwen?' Eén van de portretten vlak bij hen begon te klappen.

'Goed zo meisje, veel leeuwen, veel Gryffindor.' Verbaasd keek iedereen naar het portret van het groepje tovenaars met lange haren en puntige hoeden, maar moesten vervolgens lachen.

'Nou, dat kan geregeld worden. Kom je Moony? Dan gaan we Prongs en Wormtail helpen.' Dit deed Lily haar blik losscheuren van het schilderij.

'Waar zijn Potter en Peter eigenlijk?' vroeg ze, waarmee ze een oorverdovende stilte veroorzaakte. Zowel Remus als Sirius leek even geen antwoord te hebben en nerveus wisselden ze een blik uit.

'Op het Quidditchveld,' sprak Sirius uiteindelijk snel. 'James vliegt, Peter gooit sneeuwballen die hij moet ontwijken. Doen ze wel vaker. Nou, veel plezier met lezen, Evans!' Zo snel als hij praatte, waren ze ook de leerlingenkamer uit. Ze voerden iets in hun schild, dat was zeker. En dus, toen Lily opstond, ging ze niet op een stoel bij de haard zitten, maar sloop ze even naar de jongensslaapzaal om te kijken of ze hier niet iets verdachts kon vinden. Buiten opvallend veel boeken over transfiguratie, menselijke transfiguratie, kon ze echter niks vinden wat wees op snode plannen van de Marauders. Ze besloot haar ogen maar goed open te houden de komende dagen.