|TH| p r i m r o s e ; my happiness, my endless summer [END]

ร้านตัดผมบุรุษ

บรรยากาศบนรถทั้งเงียบและกดดัน ผิดจากเมื่อวานโดยสิ้นเชิง ผมได้ยินเพียงเสียงสะอื้นของคุณหนู แต่ผมก็ไม่กล้าหันไปมอง ได้แต่แอบมองเธอผ่านหางตาง และผมก็ไม่เห็นคุณหนูทำอะไรไปมากกว่านั่งกอดเข่า และมองออกไปนอกกระจกรถ แม้เราจะนั่งอยู่บนเบาะเดียวกันและอยู่ห่างกันเพียงนิดเดียว แต่ผมกลับรู้สึกว่าเราอยู่ห่างกันมากเหลือเกิน และความรู้สึกนั้นทำให้ผมรู้สึกโหวงเหวงในช่องท้อง

ผมอยากจะพูดอะไรบางอย่างให้คุณหนูพริมโรสรู้สึกดี แต่ก็ไม่มีอะไรที่ฉลาดไปกว่า

"อย่าเศร้าไปเลยนะครับ – "

"ฉันไม่ได้เศร้า!" คุณหนูตหวาด "ฉันกำลังโกรธ" แล้วเธอก็ซุกหน้าลงบนเข่าที่กอดแน่น "ทีนี้นายจะเห็นด้วยกับการไปอเมริกาของฉันได้รึยัง"

ผมเงียบ ยังไม่อยากจะพูดอะไรตอนนี้ เพราะเห็นได้ชัดว่าอารมณ์คุณหนูยังไม่คงที่ ผมไม่อยากทำให้อารมณ์ของเธอปั่นป่วนไปมากกว่าเดิม

"ทีนี้เราก็ไม่ต้องกังวลแล้วว่าใครจะตามมา" คุณหนูเงยหน้าขึ้นมา แล้วจ้องไปที่ถนนข้างหน้า "เพราะไม่มีใครสนใจหรอกว่าฉันจะหายไปไหน"

ผมอยากจะบอกเหลือเกินว่ามันไม่จริง ผมไม่คิดว่าคุณผู้หญิงจะไม่สนใจเธออย่างที่คุณหนูพริมโรสคิดเสียด้วยซ้ำ เพราะผมไม่ได้เห็นสีหน้าของเธอ บางทีเธออาจจะขอบตาแดงก่ำและใบหน้าซูบโทรมเพราะกังวลจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน แต่ผมก็ไม่ได้พูดออกไป