BAWEŞİN(Töre Serisi 1) BİTTİ!

3.Bölüm

1 hafta sonra.

Dünya hiç adil değildi.
Bir tarafı üzerken bir tarafı mutluluğa boğuyordu....Tıpkı Baweşin'le Adar ağa gibi.

İki aileye yakışacak şekilde bu gün içerisinde kına yarında düğün yapılacaktı. Hozan ailesi tarafından tüm Mardine'e haber verilmişti. Evin en büyük oğlu evlendiğinden herkesin bu düğüne teşrif ederek sevinçlerine ortak olmaları istenmişti.

Son bir haftada düğün ve kına için gerekli olan bütün hazırlıklar yapılmıştı. Nişan olayını es geçmişlerdi çünkü gelin hanım istememişti. Gerçi düğünüde istememişti ama Adar ağa sevdiginin hiçbir şeyini eksik etmeden telli duvaklı davullu zurnalı konagına gelin gelmesini istemişti.

"Ağam sonunda sevdiğine kavuşuyorsun. Bir yıldır anlatıp resmini bile göstermediğin yengemiz geliyor yani."

Yanına sırtına vurarak oturan kardeşi Ardıl'la bakıp gülümsedi Adar ağa. Çardakta oturmuş avluda ordan oraya koşan çalışanları izliyor bu telaşın nedenini bildiğinden kendi kendine keyifleniyordu.

"Evet koçum sonunda bu konağa bir gelin geliyor. Darısı yakında senin başına inşallah." Diyerek kardeşine gülümsedi.

Ardıl abisinin ağzı kulaklarındaki haline görünce "Yenge hanımın konusu açılınca ağa olduğunu unutup 15 yaşındaki ergene dönüşüyorsun abi. Bu kadar mı seviyorsun? Ne yaptı sana bu kız anlamış değilim." Dedi

Son zamanlarda abisinin değişmiş hallerine alışık değildi. Bu kız ne hale getirmişti onu hem 18 yaşındaki bir kız...

"Beni sevda bu hale getirdi bremin!(erkek kardeşim) senide göreceğiz. Sevda düşsün bir yüreğine bakalım hele gör bak ne hale geleceksin."

"Yok abi o yollara hiç girmem ben böyle iyiyim ben." Dedikten sonra kocaman gülümsedi. Ne işi olurdu aşkla meşke hiç inanmıyordu zaten. Böyle kafası rahatken ne gerek vardı bu kadar tantanaya.

"Büyük konuşma bremin, gün gelir devran dönerde sevdaya düşersen işte o zaman hatırlatırım sana bu konuşmaları."

Ardıl abisine bakıp elini "Yaw he he' dercesine salladı. O günün geleceğini sanmıyordu. istanbul'da birkaç takıldığı kız oluyordu lakin hiç bir duygu beslememişti bu güne kadar bundan sonrada olacağa benzemiyordu.

&&&&&&

Baweşin yatağında üzerindeki bornozu, gözlerindeki yaşıyla oturmuş karşısındaki dolabına asılı duran bindallısına bakıyordu. Bu akşam kınası vardı. Bu evdeki son gecesiydi artık. Her kız gibi baba evinden uçup gidecekti. Artık bu eve kendi el olacaktı.18 yıllık odasına göz gezdirdi. Bu odadaki son saatleriydi. Bir daha bu odaya kendini ait hisetmiyecekti ne yazık ki.

Son bir haftadır uykusuz olan gözleriyle zor ayakta duruyordu. Babası ve Ciwan abisiyle iki kelime bile etmemişti doğru düzgün. İkisine karşı nefret besliyordu göz göre göre kızını ölüme atıyordu ve buna tek kelime etmeyen abisiyle konuşmak dahi istemiyordu.

Abisi Hazar'ın bu olanlardan hiç birinden haberi yoktu. Sipan ağa evdeki herkesle konuşup talimat vermiş olanlardan haberdar edilmesini men etmişti. Kimse ağzından en azından düğün bitene kadar bir şey kaçırmayacaktı. Çünkü biliyordu deli oğlu bu konağı başlarına yıkardı.

Baweşin'in telefonu elinden alınmış abisiyle irtibatı kesilmişti. Kaç kez evin telefonunu arayan abisi Baweşin'i sorması bahanelerle geçiştirilmiş konuşmalarına izin verilmemişti. Bu iş Hazar'ın da garibine giderken işkillenmişti. Nede olsa kokusu çıkar yakında diye düşündüğünden bir süre beklemeye karar vermişti genç adam.