EFSANE'NİN AŞKI - Y.S.S. IV - FİNAL ❤️ Bir CEM ERNEZ Efsanesi

21.BÖLÜM - MELEK GİBİ KOCA

Alıntıdan da anlayacağınız üzere çok eğleneceğimiz bir bölüm geliyor. Ama önce kim yakalanmış görelim =)

-------------------------------

Senin için melek de oldum şeytan da...
Hatta öldüm öldüm cehennemde yandım.
Artık hayat da benim sonsuzluk da...
Ömür boyu sen kendime bağladım.

Cem aşağıdan gelen bağrışmalarla üstündeki karısı ile göz göze geldi. “Bir şey oldu!” dedi Ecrin adamın üstünden inerken.
“Ecrin! Ecrin dur böyle olmaz! Boşalmak üzereydim! Gidemezsin!” dedi acılı bir sesle.

“Sen boşalana kadar aşağıda kıyamet kopacak Cem! Sesleri duymuyor musun?” üzerine iç çamaşırsız eşofmanlarını geçirdi. Cem de homurdanarak giyindi üstünü ve hızla aşağı indi.

Köşedeki şöminenin başında annesi ile babasını gören Ecrin gözlerine inanamadı. Babasının altında eşofman varken üstü çıplaktı ve çarşafla üstünü kapatıyordu. Annesi ise geceliğinin üstüne sabahlığını giyinmeye çalışıyor, aynı anda da kocasına homurdanıyordu.

“Dedim sana burada olmaz diye, damada mı özendin nedir? Yaşın kaç başın kaç! Fantezi bizim neyimize?”
“Ne varmış yaşımızda anlamadım,” dedi Derviş karısına fısıldayarak.
“Baba! Anne!” dedi Ecrin dehşetle.

Cem ise gülmekten merdivenlerden düşecekti. “Derviş baba! Vay... Söyleseydin ya yukarıyı tahsis ederdim sana, hem şömine var hem camda çok zevkli oluyor.”
“Kes sesini damat!” diye homurdandı adam.

“Vay canına,” derken hala sırıtıyordu Cem. “Bak sen babama! Çakal!” derken başını sallıyordu.
Ecrin ellerini göğsünde birleştirdi ve kocasına ters ters baktı, “İlk koltuk seansını yaşamak istemiyorsan sus Ernez!” sonra Ateş’e baktı. “Neler oluyor burada?”

Diğerleri de gelmiş, olaya şaşkınlıkla bakıyorlardı. Allah’tan Cem’in babası ve Meryem hanım uyanmamıştı diye içinden dua etti Ecrin.

Ateş ise otuz iki dişini göstererek gülümsedi. “Valla ben su içmeye kalkacaktım, sonra karımı uyandırdım. Gel kahve içelim dedim şömine başında,” derken kimse inanmamıştı onlara ama Ateş normal bir şekilde devam etti. “Etraf karanlıktı. Bir kaç ses ve kıkırtı duyunca ışıkları açtım. Poyraz falan sandım ama... Kayınbabanmış. Sonra olan oldu.”

Ecrin elini başına koydu, “Baba inanamıyorum sana ya!”
Cem ayıplar gibi baktı karısına, “Neden bebeğim, aaa! Artık tıp çok ilerledi, o yaşlar için özel ilaçlar var malum.”

Kayınbabası yandaki mumu eline alıp, söndürdü ve ona fırlattı. Cem havada yakaladı mumu, “Mum da yakmış bak bak bak, romantizme gel.”
“Lan damat! Sen elime düşme! Canını seviyorsan düşme elime! Ayrıca ben ilaç falan kullanmıyorum!”

Cem sırıttı, “Yok kızınızın ellerinden size sıra gelmez babacım.”
Ecrin adamın arkasından kafasına vurdu. “Sus Cem!”
“Ama sende hep bana vuruyorsun. Fanteziyi yapan baban, ona kızmıyorsun bana kızıyorsun,” dedi çocuk gibi.

Hep birlikte odalarına giderken kayınbabasına baktı “Baba,” diye fısıltı ile seslendi. Adam kaşlarını çatarak bakınca Cem ona, “Eğer korunmak için bir şey yoksa vereyim?” dedi.

Adam diğer mumu da ona fırlatınca, Cem kısık kahkahası ile yukarıya koşarken, adam arkasından bağırdı.
“Sen önce kıçına don giy edepsiz damat!” diye bağırdı.
Ecrin babasının söylediği ile aniden Cem’e döndü ve ‘sakın’ der gibi baktı.

“Ama bebeğim doksanlık pas veriyor,” dedi ve korkuluklardan aşağı seslendi, “Kızın öyle seviyor babacım!” diye bağırdı.

***