Një jetë midis ferrit

21

-Ke disa dite qe me largohesh,arsyeja.

-Asnje thjesht kam pasur pune.

-Leri keto justifikime Ambra.Te marre ne telefon nuk ma hap,me shikon ne rruge zhdukesh sa hap e mbyll syte.Te kam bere ndonje gje?Mos te kam lenduar padashje?

Me ke lenduar pa e kuptuar Dilan.

-Asnjera nga keto.

-Atehere?

-Me duhet te shkoj.

-Nuk ke per te shkuar asgjekundi.

-Te lutem me lesho.

-Do ta bej vetem kur te me thuash cili eshte shkaku i sjelljes tende.Diten qe takuam Alainen ti u largova papritur.

-Eshte nje vend qe me sjell shume kujtime te keqija nuk mund te rrija aty.

-Genjen.

-Nuk po genjej.

-Ti me pyete nese e doja akoma Leonoren dhe kur te thash qe nuk e di ty nuk te pelqeu aspak.U bere xheloze Ambra?

-Xheloze,une!Ti nuk e di se cfare je duke thene.Tani te me falni por me te vertete me duhet te shkoj.

-Nuk te le te shkosh.

-Dilan ti je....

Nuk e la te fliste por e puthi gjithe delikatese.Nje rrahje zemre me tik take te shpeshta po perjetonte Ambra.Nuk kishte puthur ndonjehere ndonje mashkull dhe nuk po arrinte te kuptonte emocionet qe po ndodhnin brenda sa.Deshironte me shume nga ai mashkull deshironte ta puthte,ta prekte ta ishte e tija dhe ai i saj te mos largohej kurre prej tij.

A ishte dashuria kaq e bukur?

Per shoqes  e saj te qelise dashuria mori nje tjeter rrjedhe.Ajo dashuri e bukur u dogj e u be nje hi i zi.Nuk e dinte cfare ishte dashuria por historite e degjuara e kishin friksuar.Donte te mbyllte syte dhe te lutej qe kjo dashuri te mos ndryshonte kurre te ishte keshtu si ne keto momente qe per te ishin nje magjie e kjo ishte nje magji qe sapo kishte filluar sepse dicka e mrekullueshme dhe e papritur po ndodhte.Dilani nxorri nga xhepi nje kuti te vogel,u ul ne gjunje hapi kutine dhe tha fjalet qe cdo femer enderron ti perjetoje.

-A pranon te martohesh me mua Ambra?

Lote rreshkiten ne faqet e saj.Kete here nuk ishin lot merzitjesh as vuajtjesh por gezimi dhe emocioni.Jeta e saj po merrte nje kuptim tjeter me te bukur nga ato qe ajo kishte perjetuar.Dilani po i sheronte plaget e se shkuares e po i jepte asajt jeten e vertete.Ashtu mes lotesh e emocionesh e puthi fort dhe tha po duke bertitur me te madhe.Te gjithe kalimtaret filluan te duartrokisnin dhe te bertisnin duke uruar ciftin ndersa Dilani perqafonte dhe puthte cdo sekonde gruan e tij.

-Kjo eshte dita me e bukur e jetes sime.

-Dhe per mua Zonja Collins.

-A mendon se do me pranoje Liami?

-Sigurisht qe po.

-Une nuk dua aspak te ze vendin e Leonores,kam frike se ai do e mendoje dicka te tille.

-Ambra,Ambra qetsohu gjithcka do shkoje mire ti do te jesh nje nene shume e mire per Liamin,per femijen tone.-tha duke i peshperitur ne vesh.

-Femijen tone!

-Po un dua nje femije nga gruaja me e bukur ne bote dua te kemi nje femije bashke.

-Te dua Dilan.

-Te dua Ambra.

***

Priste te kalonin ditet e mallkuara ne ate vend.Kishte plane kishte shume gjera per te bere e nuk mund ti linte dot pergjysem.Do te vuanin te gjithe nje nga nje.Do te bente qr askush te mos ishte i lumtur per aq kohe sa ajo nuk ishte.Dilani mendonte se kishte fituar duke e futur ate ne burg por dicka e priste e ajo nuk do te gjente paqe derisa ta shikonte ate te rrenuar e per kete kishte nje gure te forte ne dore.Nuk e kishte dashur kurre.I vinte neveri dhe tani kur kujtonte prekjet apo puthjet e tij.Urrente cdo sekonde te kaluar me te ne ate vend minjsh.