The Legendary GANGSTER Meets Miss BRAINY Girl (KathNiel)

TLGMMBG ♕10

Mas lalo akong nakaramdam ng kaba ng lumapit sakin ‘yung isa pa niyang kasama at pinagmasdan ako mula ulo hanggang paa. “Maganda ka ha?” Saad niya.

“Please pakawalan niyo na ko. Gusto ko lang makauwi sa Mama ko.” Pagmamakaawa ko pero mas hinihigpitan lang nung lalaki ang hawak niya sa braso ko.

“Hindi ka naman namin sasaktan basta sumama ka lang ng maayos samin.” Nakangising sabat nung isa.

"Please, I beg you. Pakawalan niyo na ko." Unti-unti na kong naiiyak dahil ngayon pa lang nagsi-sink in sakin kung gaano kasama ang kakahinatnan ko dahil sa kapabayaan ko. Maaaring ma-rape ako, odikaya worse scenario after they robed and raped me, papatayin naman nila ako. Just the thought of it bigla na lang nanghina ang tuhod ko at para bang masusuka ako kaya napakapit ako sa braso ng lalaking nakahawak sakin.

“Ayan, ganyan ang gusto ko.” Sabi nito na inamoy ang buhok ko.

Bigla akong nakaramadam ng pagtaas ng mga balihibo ko at pandidiri sa lalaking kaharap ko kaya itinulak ko siya papalayo sakin. “Get away from me, pervert!” Singhal ko sa kanya.

"Aba at matapang! Sumama ka na lang ng ayos para hindi ka masaktan!" Sabi nung lalaking nakatayo at nakamasid lang.

"A-ayoko! Ano bang kailangan niyo? Pera?! Bibigyan ko kayo basta ‘wag niyo lang akong saktan!" Panic took over my voice. Nagsimula naman akong halughugin ang bag ko at nilabas ang wallet ko. “Oh etong 10,000 sainyo na ‘to!” Binalibag ko sa kanila sabay napaupo naman ‘yung isang lalaki na nagkukumahog sa pagdampot ng ilang libong pera sa lupa.

"Ayos ‘to ah! Bigtime pala 'tong nabingwit natin pare!" Sabi niya habang pumupulot ng mga pera na ngiting ngiti pa.

Napalunok ako dahil mas lalo ko pa yatang ipinahamak ang sarili ko sa ginawa ko. “Gaano bang kalaki ang kailangan niyo para gawin niyo sakin ‘to?! Please maawa kayo, bata pa ko marami pa kong gustong marating sa buhay ko.” Para akong tangang nagmamakaawa sa mga taong halang ang bituka at handang pumatay para lang sa kakaunting pera. Hindi ko na alam ang gagawin ko dahil maski ako hindi ko alam kung ano ang kakahinatnan ko pagtapos nito. Isinabog ko sa harapan nila ang mga gamit ko dahil baka sakaling may makursunadahan sila dito at iwanan na nila ako matapos nilang makuha ang ilang mga gamit ko. “Sainyo na lahat ‘yan, ‘wag niyo lang akong galawin at saktan.” Matapang na pahayag ko. Pilit pa rin akong nagpapakatatag para sa sarili ko.

Naririnig ko lang silang tawa ng tawa habang papalapit na isa-isang naglalakad sakin. “Sisigaw ako! ‘Wag kayong lumapit sakin!”

“Sumigaw ka! Tingnan lang natin kung may tutulong at makarinig sayo.” Patuloy lang sila sa pagtawa habang ako naman nagpupumilit na umatras papalayo sa kanila.

“’Wag mo na kaming pahirapan dahil mapapasamin ka rin..” Nagpunas ng mukha ‘yung isang maliit na lalaki gamit ang damit niya. ‘Yung isa naman ngingisi ngisi lang habang lumalapit papunta sakin hanggang sa nahawakan na naman niya ‘yung kaliwang braso ko dahil na-corner ako sa isang pader.

Nagpumiglas ako at nagsisigaw."TULUNGAN NIYO KO!!! PARANG AWA NIYO NA!”