тęѕкηιє zα тσвą - ℓυттєσ || ℓιѕту ✔

• E P I L O G •

Aurelia siedziała nad pudełkiem i z uśmiechem wpatrywała się w listy jej matki.

Wiedziała, że jej ojciec umarł dawno temu i bardzo żałowała, że nie zdążyła go poznać, jednak wiedziała, że tam gdzie teraz jest, jest mu lepiej.

Blondynka uniosła wzrok na siedzącą niedaleko niej Lunę, która wpatrywała się z zainteresowaniem w okno, obserwując świat.

-Kochałaś mojego tatę, prawda? - spytała, łapiąc w swoje małe rączki dłonie starszej kobiety.

-Nadal kocham - wyznała z uśmiechem, spoglądając w oczy, które niegdyś miał Matteo. -I nigdy nie przestanę.

-Też  bym kiedyś chciała być w takim szczęśliwym związku, kochać przez tyle lat i być kochaną - szepnęła młoda dziewczynka, posyłając matcę szeroki uśmiech.

-Kiedyś znajdziesz kochanie - zapewniła brunetka i przytuliła się do drobnego ciała swojej córki, którą kochała ponad życie.

-Kocham Cię, mamusiu - wyszeptała Aurelia i przejechała opuszkami palców po włosach rodzicielki. -I tatusia też kocham!

-Ja Ciebie też kocham, maleństwo! - odparła Luna, uśmiechając się pod nosem. -I jestem pewna, że Matteo też Cię kocha! - dodała a Aurelia posłała starszej kobiecie szeroki uśmiech i podeszła do okna.

Paluszkiem jeździła po szybie, wypatrując taty gdzieś za obłokami, za chmurami, czy słońem.

-Kochamy Cię tatusiu - wyszeptała i przymrużyła oczy, gdyż promienie słońca uderzyły prosto w szybę. -I wiem, że Ty nas też! - dodała, machając rączką w stronę okna, po czym usiadła przed pudełkiem i szybkim ruchem zamknęła wieczko, jednocześnie zamykając przeszłość.

___________________________________________

I na tym właśnie rozdziale zakończyliśmy naszą historię o Lutteo!

Mam nadzieję, że choć trochę wam się podobało 😊

Dziękuję za wszystkie wyświetlenia, za każdą gwiazdkę i każdy z osobna komentarz! ❤

Dziękuję za to, że wraz ze mną dotrwaliście do końca książki, za wszystko! ❤