"The Weak Mate Of An Alpha" ( Book 2) Completed

Kabanata 14

  
    Nag-aagaw ang dilim at liwanag ng umalis sila ng palasyo. tahimik ang buong bahay dahil tulog pa mga bantay at mga taga-silbi.naglakad sya palabas ng palasyo habang kalong-kalong sa bisig nya ang nanghihinang dalaga.at dahan-dahang isinakay sa sasakyan pagkatapos ay umikot na sya driver seat.ikinabit nya ang seatbelt ng dalaga at kinabit din ang kanya. pinaandar nya ang sasakyan palabas ng kanilang teritoryo.tahimik lang syang nagmamaneho habang panay ang pagpapakawala ng buntong hininga.maya't maya ang pagbaling nya ng tingin sa matutulog na dalaga.hanggang sa makarating sila ng paliparan sinalubong sila ng nakangising lalaki.mabuti at nakapunta ka mahal na hari naroon ang eroplanong sasakyan natin at tinuro ang abuhing eroplano.tumango sya rito at binuksan ang pinto ng kotse tinanggal nya ang seatbelt ng dalaga. umungol ito na parang naalipungatan. " dylan saan ba tayo pupunta? paos na tanong ng dalaga. " matulog ka lang mahal ko. mahaba pa ang byahe natin" mahinang sabi nya.at pinilig ang ulo sa dibdib ng binata.

nang tuluyan na silang makaupo ay agad ding lumipad ang eroplanong sinasakyan nila.makalipas ang isang oras ay narating na nila ang kampo ng mga hunters.ng akmang papasanin sya ng binata ng pigilan nya ito. " kaya ko ng maglakad".
" sigurado ka? tumango ito kanya at ngumiti.inilalayan sya nitong tumayo hanggang makababa ng eroplano.inilahad ng lalaki ang kamay nya patungo ng mansyon. kita nya sa gilid ng mata nya kong pano sya pasadahan ng tingin ng lalaki habang nakangisi dahilan para mapahigpit ang kapit nya sa balikat ng binata.

napapalingon sa kanila ang mga nagsasanay na mga babae at lalaki.matalim ang tinging binibigay nila sa amin.sinalubong kami ng lalaking halos kaedaran lang ni dylan.
" sya ang aming pinuno. si pinunong sandro.pinuno sya ang mahal na haring so dylan at si binibining?
" Anna, anna ang kanyang pangalan". sagot ni dylan.

ngumisi ito sa kanya mabilis sya nitong pinasadahan ng tingin. " Anna napakagandang pangalan,para sa napakagandang dalaga" nakangising usal nito. hinde nya maintindihan ang sarili kinikilabutan sya sa mga sinabi nito. " halina kayo sa loob,alam kong pagod kayo" ang sabi nito na kinatango ni dylan.
" salamat" ngumiti ito kay at bumaling ang ngiti sa akin.at nag umpisa ng maglakad.

"Kumain muna kayo,para makapagpahinga na kayo" ang sabi nito matapos nilang kumain ay tinuro na sa ang kanilang magiging silid.buong gabi akong hinde nakatulog dahil sa pagkabalisa. " dylan".  Hmmm?

" magtatagal ba tayo dito? ayaw ko dito nanatakpt ako"ani nya rito.

" hinde tayo magtatagal,sa oras na magamot ka alis din tayo kaagad.wala kang dapat ikatakot nandito ako poprotektahan kita.hinde kita pababayaan sige na matulog kana mahal" saad nito na kinatango nya.

nagising sya ng wala si dylan sa tabi nya agad bumangon at tinungo ang banyo pagkatapos maglinis ng sarili at lumabas sya ng kanyang silid.agad na hinanap ng mga mata nya si dylan ngunit di nya ito makita.naglakad palabas ng mansyon ng may marinig syang bose's sa likuran nya.napalingon sya sa taong nagsalita si Sandro.

" si dylan bang hinahanap mo? nakangising tanong nito na ikinatango nya.

" umalis sya kasama si roger,wag kang mag-alala pauwi.mabuti pa magkape ka muna.dena ipagtempla mo si Anna ng kape" tumango ito at tumungo ng kusena." upo ka muna habang wala pa si dena" aya nito sa kanya at umupo sa harap ng maliit na lamesa.maya-maya pa ay dumating na ito dala ang kape na may kasama ng sandwich sa maliit na platito.

" salamat po" ang nya rito.tumango naman ito bilang tugon.

" kamusta ang unang gabi nyo nakatulog naman ba kayo ng mabuti?

" maayos naman".

" mabuti kong ganon.gusto kong maging komportable ang bisita ko na bumibisita sa amin.lalo na kayo"ngiti lamang ang sinagot nya rito.isang oras pa ang lumipas hinde pa rin bumabalik si dylan.nag-aalala syang baka may masama nang nangyari dito. halos mag-iisang oras na syang nakatanaw sa may bintana ng kanilang silid.sa makita nya ang bulto nito mula sa malayo kasama ng isang lalaki.

nakahinga sya ng maluwag ng tuluyan nya na itong nakita.napangiti sya ng biglang nagtagpo ang kanilang mga mata.lumabas sya ng silid upang salubungin ito.isang matamis na ngiti ang sinalubong nito sa kanya bago sya nito hinalikan sa kanyang noo.
" kumain ka na ba mahal? tanong nito.ngumiti sya at marahang tumungo.

" bakit ka umalis ng hinde nag-papaalam.alam mo bang nag-alala ako" nagtatampong sabi nga ngunit isang matamis na ngiti lamang ang naging tugon nito sa kanya.
" pasensya na mahal,malalim ang iyong tulog kaya hinde na kita ginising.alam ko kasing pagod at kailangan mong makabawi ng lakas"pagpapaliwanag nito.

" kahit na, dapat ginising mo pa rin ako.alam mo bang hinde ako mapakali kakaisip sayo.nag-aalala ako na baka may masama ng nangyari sayo.na baka hinde kana bumalik" nakangusong saad nya.

" pasensya na mahal kong pinag-alala kita,pangako sa susunod mag papaalam na ako para hinde kana mag-alala" paglalambing nito.tumango sya at isinandal ang ulo sa dibdib ng binata.

" kamusta ang naging lakad nyo roger? rinig nyang tanong ni sandro.

" hinde namin nakita ang babaylan pinuno.mukhang natunugan nga ang pagpunta namin doon" ani ng nag-ngangalang roger.

" di bale,makukuha din natin sya.hinde tayo titigil hanggang sa mahanap natin sya. hinde sa lahat ng araw makakapagtago sya sa atin" ang sabi ni sandro.

" mukhang malakas ang pakiramdam ng babaylang iyon.natunugan nya na parating kami" ani roger.

" hayaan mo na,sige kumain na kayo.naihanda na dena ang inyong pagkain".

" salamat sandro" ngumisi ito at tinapik ang kanyang balikat. " walang ano man" ang sabi nito bago lumabas upang tignan ang mga tauhang nagsasanay.

kasalukuyang nakaupo ang dalaga sa likod ng mansyon.mahinang dinuduyan nito ang sarili gamit ang kanang paa.dahil sa malalim na pag-iisap ay hinde nya napansin ang paglapit ng binata sa likuran. nagulat na lamang sya ng kusang gumalaw ang ang duyang kinauupuan nya.ng lingunin nya ito at sumalubong sa kanya ang matamis na ngiti ni dylan.

" anong iniisip mo mahal? bumuntong hininga sya bago sumagot.

" iniisip ko lang,hinde tayo nagkapag-paalam ng umalis tayo ng palasyo. sigurado akong nag-aalala na silang sa atin lalo na ang lolo at lola mo" malungkot itong tumingin sa akin at mapait na ngumiti.

" wala na akong ibang naiisip na paraan.kundi ito.ayaw kong mawala ka sa akin Anna hinde ko kakayanin.mawala na sa akin ang lahat wag lang ikaw.lahat gagawin ko para sayo gumaling ka lang at kapag magaling kana babalik tayo sa palasyo".

" salamat dylan" nakangiting saad nya.

" hinde mo lang magpasalamat.mahal kita kaya ko ito ginagawa".