မ်က္စိေရွ႕တြင္ ျမင္ေနရေသာ စာရြက္တို႔ကို ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ၾကည့္လိုက္သည္..
ကိုယ္တိုင္က ဆရာ၀န္တစ္ဦးမို႔ စာရြက္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြကို ဘယ္သူ႔မွ လိုက္ေမးစရာမလိုပဲ ေသခ်ာနားလည္ သေဘာေပါက္ေနသည္...
အခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ့တာကိုလဲ သိေနသည္....
က်ေနာ္ အလုပ္လုပ္တဲ့ ေဆးရံုမွာ စစ္လွ်င္ တျခားသူေတြ သိသြားႏိုင္မွာ စိုးတာေၾကာင့္
အျပင္ေဆးရံုမွာ သြားစစ္ထားတဲ့ ေဆးစစ္ခ်က္ေတြ....
ရလဒ္ကေတာ့ မယံုႏိုင္ေပမဲ့လဲ... ယံုရမည္... က်ေနာ္ လက္ခံႏိုင္ရမည္....
လက္ထဲမွာ စာရြက္ေတြ ကိုင္ထားရင္းနဲ႔ စဥ္းစားမိသည္....
ငါ ဘာေတြလုပ္ဖို႔ က်န္ေနပါလိမ့္...
ေသခ်ာစဥ္းစားမိတဲ့အခါ
ကေလးနားမွာ ေသခ်ာမေနေပးႏိုင္ေသးတာကို သိလိုက္ရသည္....
ေဆးစစ္ခ်က္စာရြက္ေတြကို အံဆြဲထဲ ေသခ်ာထည့္ကာ ေသာ့ပါခတ္ထားလိုက္သည္...
ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ကေလးေနေနရတဲ့ ေဆးရံုခန္းဆီသုိ႔....
ႏွလံုးခြဲစိတ္တာ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆံုးသြားေပမဲ့ ေသခ်ာအနားယူဖို႔လိုအပ္ေပးတာေၾကာင့္
ေဆးရံုကို ဆက္တက္ခိုင္းထားရသည္...
အလုပ္ကိုေတာ့ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ အနားယူခြင့္တင္ခိုင္းထားသည္...
Dok Dok...
အခန္းတံခါးေခါက္ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲ၀င္လိုက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ မွီကာ စာအုပ္ဖတ္ေနတဲ့ ကေလး...
"Chan ဘာစာေတြဖတ္ေနတာလဲ"
ေမးလဲေမးရင္း ကေလးထိုင္ေနတဲ့ေဘးနားက ေနရာအလြတ္မွာ ၀င္ထိုင္လုိက္ရင္းနဲ႔
ကေလးကို ရင္ခြင္ထဲ ထည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးက အလုိက္သင့္ေလး ပါလာသည္.
ေနာက္ဆို ကိုယ္ ကေလးကို ဖက္ထားလို႔ရပါေတာ့မလား....
ကေလးကို ဖက္ထားရင္းနဲ႔ ကေလးကိုလဲ ေသခ်ာၾကည့္ေနမိသည္....
