053*: Ahh Miray
053*: Yalandan şu çocuğun gözüne bakıp gülmen sinir ediyor beni
053*: Neler olduğunu bilmiyorsun
Miray: Yaw gardaş de yürü git kznsjalxn
053*: Komik mi?
Miray: Öyle dmdnkdndkd
053*: Gül sen gül
053*: Yakında gülen yüzüne neler olacak göreceksin
Miray: Ne zırvalıyorsun inan anlamıyorum
Miray: Hoş, umrumda bile değilsin
"Bak bak bu nasıl? Öhö öhö 'hocam sınavda soruya geri dönerim dedim ama dönmedim. Aldatmış olur muyum' nasıl ama mükemmel?." Kaan kendi kendine gülüp coşuyordu. Aslında Emre de ona takılıyordu. Bizde İremle misafirliğe gidince bir tabak daha isteyip annemizin 'o evde yedi teyzesi' dediği andaki gibi kalmıştık.
"Bak kanka şu nasıl? 'sınavda boş bıraktığımız sorular kötü yola düşer mi?' Güz-"
"Emre! Kaan! Eğer biraz daha espri sandığınız ama uzaktan yakından alakası olmayan şeyleri söylerseniz bileklerimi kesicem."
"Aşkım bak a-"
"Emre! Ciddiyim." Dedim ve kollarımı birleştirdim.
O sırada zil çaldı. Biz İremle kol kola girip sınıfa çıktık.
"Kanka o senin kolyen mi?" İrem'in dediğiyle sıramın üstünde bana Emre'nin doğum günüm için verdiği 'hilal' şeklindeki kolyem 4 parçaya ayrılmış bir şekilde duruyordu.
Koşarak sırama gittim. Elime aldığımda bir daha asla yapılamayacağını gördüm.
"Hangi özürlü yaptı bunu?" Sınıftakiler sustu ve telefonumun bildirim sesi sınıfta yankılandı.
053*: Sürpriiiiiiz!!!
~~~
Acabü kim bu?
YOU ARE READING
00:13 •Texting•
Teen FictionAnonim: Kalbinin gölgesiyim Anonim: Göz yaşlarının gölgesiyim Anonim: İçindeki küçük kız çocuğunun gölgesiyim Anonim: Hiç büyütemediğin o yanının gölgesiyim Anonim: Beni fark etme sakın :) Anonim: Güzel kızım, elfida'm Anonim: Seni seviyorum
