ΣΧΕΔΙΑ-ΖΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΙΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16

Εδώ και ώρα ένας τεράστιος μπουφές έχει στηθεί στην μεγάλη τραπεζαρία,κάτω απο το αυστηρό βλέμμα και τις οδηγίες της Καλλιόπης.
Έπιανα με την άκρη του ματιού μου κάποιες στιγμές,τα παιδιά του catering να κοιτάζονται μεταξύ τους με απόγνωση και τους διασκέδαζα πολύ.
Η Καλλιόπη έφτασε στο σπίτι μας αρκετά νωρίς με τον οδηγό του πρεσβυτερου.Ήθελε να έχει χρόνο μπροστά της να μας κατσαδιασει που επιλέξαμε την έτοιμη κουζίνα απο την δική της.

«Θα μπορούσες να το γλιτώσεις όλο αυτό!»μου είπε με αυστηρό τόνο αφου πρώτα είχε επισημάνει για χιλιοστή φορά σε έναν νεαρό ότι το μπαρ με τα ποτά θα στηθεί στο σαλόνι.

«Όχι καλή μου,σήμερα είναι γιορτή!Δεν θα σε βάλω όλη μέρα στην κουζίνα!Άλλωστε θα έχεις την πρωτοχρονιά την ευκαιρία να μας περιποιηθείς.»της άνοιξα τα χέρια,ως ένδειξη αγκαλιάς και εκείνη στενεψε τα μάτια.
Σίγουρα δεν περνούσαν αυτά σε αυτή την σκληροτράχηλη γυναίκα...

«Για να σε δω εσένα...»μου είπε και άφησε το βλέμμα της να περιπλανηθεί επάνω μου.
Κοίταξα τον εαυτό μου και ξανά αυτή.

«Τι έχω;Γιατί με κοιτάς έτσι;»

«Είσαι λίγο διαφορετική σήμερα...»

«Είμαι χαρούμενη σήμερα.Έχουμε Χριστούγεννα,έχουμε την υγεία μας και σε πολύ λίγη ώρα θα ήμαστε όλη η οικογένεια μαζεμένη...»της είπα και σήκωσα αδιάφορα τους ώμους.
Η Καλλιόπη είναι αυτό που λέμε,γυναίκα παλιάς κοπής,και σίγουρα μπορούσε να διακρίνει επάνω μου κάποια σημάδια.Μπορεί να έχει υποψιαστεί και την εγκυμοσύνη μου,δεν ξέρω,αυτες τα ψυχανεμιζονται κάτι τέτοια,όμως με τον Αλέξανδρο υποσχεθήκαμε ότι δεν θα πούμε τίποτα και σε κανέναν μέχρι να επισκεφθούμε τον γιατρό και βεβαιωθούμε ότι όλα πάνε καλά.
Μια παροιμία λέει Αν καείς απ'το χυλό,φυσάς και το γιαούρτι...
Και εμείς μπορεί να ήμαστε αναμφίβολα οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι πάνω στην γη αυτή την στιγμή,αλλά βαθιά μέσα μας έχουμε την αγωνία.Αν και ο γιατρός σε ένα απο τα δεκάδες τηλεφωνήματα που έχει προλάβει ήδη να του κάνει ο Αλέξανδρος,μας διαβεβαίωσε οτι μια άσχημη εμπειρία δεν την διαδέχεται μια άλλη.
Του πρότεινε μάλιστα -σίγουρα πάνω στην απελπισία του για να γλιτώσει απο εμάς- να επισκεφθούμε έναν φίλο του συνάδελφο να μας δει μέχρι να επιστρέψει ο ίδιος.
Ο Αλέξανδρος πέταξε απο την χαρά του,αλλά εγώ φυσικά ούτε λόγος να με δει κάποιος άλλος γιατρός.Άλλωστε με διαβεβαίωσε ότι μπορεί και απο το τηλέφωνο,με τις τιμές της χοριακης που θα του δώσω το πρωί,να καταλάβει αν όλα πάνε καλά η όχι.
Δεν είχα λόγο να μην τον εμπιστευτώ.
Δεν ήθελα να γίνω εμμονικη.
Σίγουρα θα γινόταν ο Αλέξανδρος και για τους δυο μας,όλους τους μήνες της εγκυμοσύνης μου...