MR. STRANGER (COMPLETED)

Chapter 7.

Nagmamadali ako sumakay ng Jeep pauwi sa apartment.

Pagdating ko, nagulat ako sa magarang sasakyan sa tapat ng apartment namin. Mamahalin at parang pamilyar sa akin. Nakita ko ito pero hindi ko lang matandaan kung saan.

Pinunasan ko mona ang mga luha ko bago lumapit sa may pintuan. May naririnig akong tawanan galing sa loob.

Wait paano sila nakapasok sa loob. Dinala ko ang susi ah.
Baka humiram sila ng master key Kay lady M.

Tinulak ko ang pintuan pero di ko mabuksan. Nilock nila sa loob. Kumatok ako.
Dahan dahan bumukas ang pintuan at laking gulat ko ng makita kung sino ang nagbukas nito . He smiled at me.

Anong ginagawa ng lalaking ito sa pamamahay ko. Natutop ko ang aking bibig. Sya ba yung sumundo sa mga anak ko at nagpapakilala pang asawa ko. Kapal naman ng mukha ang lalaking ito.
Ohh my God,!, bat gwapo nya, kahit naiinis ako sa kanya. Bumagay sa kanya ang suot nyang
V-neck blue na humapit sa maganda nitong pangangatawan. Tumingin ako pababa, napalunok ako ng mapansin ang malaki nyang bukol dun. Ang yummy...

"Your done checking my body.?"
Biglang uminit ang pisngi ko.
" Akala ko wala ka ng balak umuwi."

Nahiya naman ako, napansin nya pala. Oh my goshh.. Shanlei, nakakahiya.

Inirapan ko lang sya at nilampasan ko para pumasok na sa loob. Mamaya ko na sya sesermonan, kelangan ko monang makita ang mga anak ko.

Dinamba ko sila ng yakap ng malapitan ko sila. Nag alala talaga ako sa kanila. Syempre anak ko sila eh. Kaya mag alala talaga ako.

"Mommy,,! Bakit ngaun ka lang umuwi. I waited you so long." Tanong sa akin ni Princess.

"I'm sorry sweety, hindi na uulitin ni mommy. Akala ko kasi nawawala kayo kaya hinanap ko kayo kahit saan."

"Really ma'am, you thought that we are missing? "

"Yes sweety. Diba sinabi ko naman sa inyo ng Kuya mo na huwag pag alalahanin si mommy. At don't come with stranger or don't talk to stranger. Prince sana nagkakaintindihan na tayo. "

"I'm sorry mom, I made you worried. Sinabihan ko naman si Princess na hindi kami sumama sa kanya because his stranger."

I looked to my daughter.
"Princess. "

"But mommy, his not a stranger anymore because he introduce himself to us. And I feel his kind and we are safe with him. And am I right, dahil mabait talaga sya."

"Princess, I already told that don't easily trust with a person that you didn't know him or her exactly. Paano pala kung masamang tao ang nasamahan nyo eh di napahamak na kayo.
Don't do that again, don't come with anyone without my permission. You got it."

Mahabang paliwanag ko sa kanya. Napansin Kong namumula na ang mga mata nya.

"You also Prince Dylan, I hope you listened what I said earlier ."

"Yes mommy." Sagot ni Prince.

"Princess Dyla, I hope nagkaintindihan na tayo."

"Ye... Yes.. Mommy." Tuluyan nang lumabas ang hikbi nya. "I'm sorry mommy, please don't get mad at me. I can't do that again." Mas lalong lumakas ang iyak nya.

"Sweety, I'm not mad, okey, I'm just worried I thought napano na kayo. I'm not mad, please stop crying na. Okey. "

Tumango lang ito sa akin. Lumapit sya sa akin at niyakap ako ng mahigpit.

"I'm really sorry mommy. "
"Okey na sweety basta stop crying na, pumangit ka na yan."

"Hey son, come here."
Lumapit si Prince at yumakap din sa amin.

"Gutom na ba kayo? Magluluto lang ako sandali. Anong gusto nyo.? "

"No need na mommy. Busog na kami. Katatapos lang namin kumain nung pagdating mo."
Prince said.

"Sa jolly bee kami nag lunch kanina at nagpa take out si Mr. Pogi para sa dinner. "

"Ahh..okey. Dahil busog na kayo at ready for sleep na, pumasok na kayo sa kwarto at matulog na. Okey.? "

"Yes mommy. "
"Yes mommy. "
Sabay nilang sagot.

"Goodnight, kiss mo na ako."

"Good night mommy, I love you." Humalik si Princess sa akin. Akala ko dideretso na sa kwarto namin. Tumakbo pa papunta kay Mr. De Zeru at humalik pa sa pisngi nito.

Wow ha. Close na sila agad na anak ko.

Nang makapasok na sila sa kwarto agad naman akong bumaling Kay Mr. De Zeru.

"Why are you still here? " tinaasan ko pa sya ng kilay.

"Ahm, matutulog ako dito, gabi na at mukhang malakas na ang ulan."

"Aba aba... Hoy Mister, baka nakakakimutan mo na may atraso ka pa sa akin. At ang kapal naman ng mukha mo nuh? Pagkatapos mong kidnapin ang ang mga anak ko may gana ka pang manatili dito.!" Singhal ko sa kanya, kanina ko pa ito gustong sabihin kanya eh.

Malamig ang tingin nya sa 'kin at lumpit pa sa tapat ko.

"Mrs. Hindi ko naman kinidnap ang mga anak mo, pinasyal ko lang sila."

"So,! Anong tawag sa ginawa mo??!!! Hindi mo ba alam na para akong mababaliw sa kahahanap sa kanila.!!! Dinala mo sila nang di ko alam.! " naramdaman ko nalang ang init ng mga luha ko sa aking pisngi.

Nailbas ko na ang aking sama ng loob.

"I'm sorry. Maybe tomorrow we can talk about it but for now I want to rest. Napagod ako paghahabol sa mga anak mo. "
Tinalikuran nya ako at pumunta sa sofa para umupo.

"Sino ba kasing nagsabi sayo na isama mo ang mga anak ko.! Diba wala naman. "

Ngumisi ito sakin kaya tinaasan ko sya ng kilay.

He placed his right hand on his heart and he smiled sweetly at me. Tuluyan na syang humiga sa sofa. Nakapatong ang mga paa sa gilid ng sofa, halatang hindi sya magkakasya dun.

Buti nga sayo.! Manigas ka jan hanggang ginawin ka at mangalay ang katawan mo jan sa posisyon mo.

Wow.. naman... Ganon ganun lang yun. Sorry nalang. Akala nya siguro makakalimutan ko nalang yun kadali.

Nainis ako pumunata sa kusina at humanap ng makakain.

Nang matapos akong kumain pumunta na ako sa kwarto. Puwesto na ako sa kama namin ng mga anak ko at umayos na ako ng higa.

Kanina pa ako nakahiga at nakapikit pero hindi makatulog dahil iniisip ko kung ano dahilan ng lalaking yun para lapitan ang mga anak ko.

Tapos iniisip ko pa kasama namin syang matutulog sa isang bubong ngaung gabi. Hindi ako mapakali dahil nakakakosensya ako sa lagay nya sa sala. Malakas pa naman ang ulan at sigurado akong giniginaw na yun sa lamig, dahil wala syang kumot.
Mahirapan pa syang humiga ng maayos dahil malaki syang tao at samantalang hindi kalakihan ang sofa sa sala.

Napabuntong hininga ako at bumango mula sa pagkakahiga. Hahatiran ko sya ng makapal na kumot at unan. Baka sasabihin nya pang kasalanan ko pa kung magkakasakit sya.

May konsenya rin naman ako.

Lumabas ako sa silid namin dala ang unan at kumot.
Pinuntahan ko sya sala.

Yakap nya ang sarili habang natutulog ito. Mukhang giniginaw na sya. Nilapitan ko sya upang patungan sya ng kumot . Dahan dahan Kong iniangat ang kanyang ulo at inilagay ang unan.

Magkalapit ang mga mukha namin kaya amoy na amoy ang mabango nyang hininga. Mahahaba ang kanyang mga pilik mata at matangos ang ilong. Biglang akong napahawat sa aking dibdib dahil ang lakas ng tambul nito.

Umayos ako ng tayu at bumalik na sa silid namin.

------------------------_-----------------------
Next.

Happy reading 🌹🌹🌹