Belalı Sevgilim

Onu İstiyorum

Agra'dan...

Beni reddetmişti. Bana hayır demişti. Bunu yapan ilk kız o. Ah işte bu onun deyimiyle tavanla sevişen egomu yerlebir etmişti. Normalde umrumda olmaması gerekiyorken neden şimdi onu daha fazla istememe sebep olmuştu. Bilmiyorum. Ama onu istiyorum. Uzun zamandan beri benim olmasını, sadece benimle konuşmasını, benimle gülmesini, ve bana sahip olmasını istiyorum. Uzun zamandır gözüm onda. Ama ben kızlara gitmem, onlar bana gelir. Bunu Rüya için bir seferliğine değiştirmeyi düşünmüştüm. Çünkü çok masum ve içten duruyor, çok saf ve şirin.

Lanet olası Sarp olmasaydı belkide bunu çoktan gerçekleştirmiştim.

Rüya'yı lisenin ilk gününde gördüğümde Ceyda'yla birlikte okulu süzüyordu. Utangaç ama kendini ezdirmeye hiç niyeti olmayan bir hali vardı. Yinede çekingenliği her halinden belliydi. Çok tatlı duruyordu. Masum ve çekici. Benim olmasını isterdim. Ama birçok kız varken onun için uğraşıcak değildim. Oda benimle ilgilenmedi zaten. Okuldaki diğer kızların zıttına. Dediğim gibi utangaç bir kız. Beni kaldıramaz.

Öyle düşünüyordum. Geçen seneki olaya kadar. Efe denen çocuğa yaptıkları unutulur türden değildi. Ondan sonra biraz daha bana layık bir kıza benzemeye başladı. Kendinden emin ve baskıcı. Yinede utangaçlığı hoşuma gidiyordu. Benim olsun istiyordum. Benim küçük masum Rüya'm.

Biraz uzağımdaki gizli mekanda sigara içen öğrencilerin gülme sesiyle irkildim. Rüya gittikten sonra ağacın dibine çökmüş durumda düşüncelere dalmıştım. O an aklımdan geçen tek şey bu gece Alara'ya gitmek oldu. Sanırım Rüya'yla ilgilenmeden önce biraz kendime gelmem gerekiyordu.

Okulun sanki anons vericeklermiş gibi çalan zil sesiyle ayağa kalktım. Yavaş adımlarla sınıfa ilerledim.

Derse 15 dk geç girdim. Hocanın "geç Allahın belası" bakışlarını takmayarak sırama giderken Rüya'nın yerinde Miray'ın oturduğunu gördüm. Rüya Ceyda'nın yanındaydı. Ceyda'nın öfkeli bakışlarınada maruz kalınca oflayarak sırama geçtim. 

Benim gözüm kafasını sıraya gömmüş olan Rüya'dayken bacağımda bir şey hissedince bacağıma baktığımda giderek yukarı çıkan Miray'ın elini gördüm. Ona baktığımda bana göz kırptı. "Miray defol!" Şaşırmıştı. Eli durdu ama hala bacağımdaydı. Dikkatle bizi izleyen hocaya aldırış etmeden elini alıp ittirdiğimde ağzı faltaşı gibi açılmıştı. "Sana defol dedim!" diye tekrar ettiğimde gözleri dolmaya başladı ve ağzını kapatıp yanımdan kalktı. 

"Özür dilerim hocam." dedikten hemen sonra sınıfı terketti.

Rüya başını kaldırıp bana baktığında ona özür dolu bakışlar atmaya başladım. Böyle çok tatlı olduğuma adım gibi eminim. Ama Rüya etkilenmemiş olucak ki "pislik" dediğini düşündüğüm bir biçimde ağzını oynattı. Niye bu kadar duygusal olmak zorunda anlamıyorum. Hiç bir kız bana karşı gelmez, gelemez.

Başımı ellerimin arasına alarak düşünmemeye çalıştım. Ama olmuyordu. Rüya'nın yüzü gözlerimde canlanıyordu. Eğer benimle çıkarsa onu bekliycek süprizler ve zorluklar aklıma geliyordu. Benim dünyamda onu nelerin beklediği. Beni tanımıyor sadece buradaki halimi biliyor. Benimle olmak istiyorsa bunlara katlanıcak. Bende ona destek olucam. Ben onu bunlardan uzak tutucak ve koruycaktım. Benimleyken onu kimse ağlatamıycak. Oda bu duruma zamanla alışıcak. Ama önce kalbini fethetmeliyim.