Not: Multide Caner var.
3.Bölüm
‘’ Sana söylemem gereken bir şey var.’’ dedi Ceyda, üflediğim pastayı kesilmesi için garsona verirken. Beni omuzlarımdan tuttu ve yavaşça sandalyeme oturttu. ‘’Ben bir şey yaptım. Senin şu an pek de hoşuna gitmeyecek ama sonra bayılacağın bir şey yaptım.’’
Korkuyla gözlerimi açtım. Ne kadar saçma bir şey yapmıştı olabilirdi?
‘’Lütfen tahmin ettiğim kadar saçma bir şey yapmış olma.’’ dedim yalvarırcasına. Elim istemsizce ağzıma gidiyor, beni sinirlendiğim zaman yaptığım şeyi yapmaya zorluyordu. Tırnak yemeye.
‘’Fazla korkmana gerek yok.’’ diye fısıldadı Ceyda. Sandalyesini masaya yaklaştırdı ve güven vermek istercesine elimi tuttu.
‘’ Tek yaptığım şey ikimizi müzik kulübüne yazmış olmak’’ dedi hafifçe kıkırdayarak.
‘’Ne!’’
Söz öbekleri ağzımdan istemsizce uçtu ve odanın her bir köşesine doğru yayıldı.
‘’Hayır! Hayır, bu kesinlikle mümkün değil.’’ dedim sinirle kafenin içinde turlar atmaya başlayarak. ‘’ Ölsem bile oraya, onların arasına gitmem!’’ diye tekrardan bağırdım. Vücudum adrenalin duygusuyla dolup taşıyordu. Başımdan yayılan sıcaklık avuç içlerime kadar ulaşıyor, sırtımdan soğuk terler boşalmasına neden oluyordu.
‘’Neden?’’ diye sordu Ceyda. Hala sandalyede oturmaya devam ediyordu. Ve oldukça ciddiydi. ‘’Neden gidemezmişiz? İnsan gibi oraya gideceğiz ve konseri verip döneceğiz. Ne var bunda?’’
Sağ bacağım sinirden titriyor, kalbimse korkuyla çarpıyordu. Avuçlarım şimdiden terlemeye başlamıştım. Düşündükçe panikliyor, panikledikçe terliyordum.
‘’ Orası olmaz! ‘’ dedim oldukça keskin bir dille. ‘’ Orası onların yeri. O ve onun arkadaşları lisenin başından beri orada takılır. Başkasına yer yok orada!’’
‘’ O dediğin kim?’’ dedi. Konuşma tarzından sabrının azaldığı anlaşılıyordu. Belli ki kapalı anlatımım ona yeterince açık gelmiyordu. İlla söylettirecekti bana.
Ona doğru eğildim. Çevreye kısa bir göz atıp, tehlike olmadığından emin olduktan sonra ‘’Kaan’’ diye fısıldadım. ‘’Müzik kulübü Kaan ve arkadaşlarının yeridir. Oraya oradan başkası giremez.’’
Ceyda, bana anlamadığını gösteren bir bakış attı. ‘’Niye, okul mu yasakladı?’’ diye sordu. Ya safa yatıyordu ya da gerçekten saftı. Bunu anlayamamış mıydı?
‘’Tabi ki hayır!’’ dedim söylediği şeyin saçmalığını vurgulayarak. ‘’Psikolojik baskı ve dışlamadan bahsediyorum. Emin ol ne olduğunu çok iyi biliyorum’’ diye fısıldadım gizli bir sır verircesine. Bunu söylerken de çevreyi kontrol etmeyi ihmal etmemiştim. Sanırım cidden paronayağa bağlıyordum.
‘Anladım’ dercesine başını salladı, Ceyda. Eliyle oturmamı söyleyen bir işaret yaptı ve öne doğru eğilerek aramızdaki mesafeyi kapattı.
‘’Eski sevgilin miydi?’’ diye sordu. Kimden bahsediyordu? Kaan’dan mı? Dışarıdan eski sevgilisi gibi mi duruyordum yani?
‘’ Hayır canım, saçmalama.’’ dedim, elimi ‘yok öyle bir şey’ dercesine yüzümün önünde sallayarak. ‘’Konu sandığın gibi bir şey değil.’’
‘’Öyleyse ne? Konuş Asya!’’
Seslice yutkundum. Gözlerimi kaçırarak ‘’Anlatamam.’’ Diye mırıldandım. Şu an bu söylediğim için kendimi boğmak istiyordum. Aptal!
