Beautiful Lies (ongoing)

Fresh Air

THE SAME DAY

Nang umalis na si Borris, kami ni tita Rose ay pumasok naman sa office ni doc. Dr. Edmund, siya ang personal doctor ko sa ospital na ito. Matagal ko nang kilala ai doc simula pagkabata palang dahil nga dito ang kinalakihan ko.

"Excuse me, Dr. Edmund, Good morning po"

"Ah, Miss Rose at Mei mabuti at on time kayo ngayon haha." Pangiti nya sinabi.

Ako'y kaagad lumapit kay doc upang ipatingin ang aking kalagayan ngayon at nang ine-examine ako biglang nagsalita,
"Mei, ok ka lang ba? Tanggap mo na ba? Siyam na buwan na lang kaya kung ako sayo i-enjoy mo na ang mga natitira mong araw. Bakit di ka kaya lumabas sa ospital na ito at mag gala-gala ka muna haha?"

Ako'y napaisip,
"Ano naman kaya ang mapapala ko sa labas ng ospital na ito, eh kung dito na ako lumaki at nag-aral, san kaya ako pupunta? Ni-isang lugar sa Pilipinas wala akong alam kung paano ito puntahan."

"Mei... Alam kong mahirap ito para sayo ngunit, it's time to for you to explore the outside world, make some friends, visit some places, ikaw bahala hangga't hindi ito delikado."
Ang biglang pagsabat ni Dr. Edmund.

Sa totoo lang, hindi ako natatakot mamatay. Ang natatakot ako ay ang mamatay ng walang kaalam alam tungkol sa mundo ngunit hindi  gaano kadali ang lumabas sa ospital na ito para sa akin dahil ni-isang kaibigan wala akong kilala. Napaka-unfair nga naman ng buhay no? Pero wala ako magagawa dahil ito ang naging kapalaran ko.

Pagkatapos ni Dr. Edmund i-examine ako, lumabas kami ni tita papunta sa aking kwarto.

"Tita ayoko po muna bumalik sa aking kwarto, maaari nyo po ba kong i-hatid sa rooftop? Mukhang tama si doc, I need to take some fresh air once in a while."

"Sige, ikabubuti mo naman iyan."
Sagot ni tita Rose.

Kami ay pumunta sa rooftop, ang 30th floor ng ospital na ito. Ang rooftop lamang ang lugar na pinakamalapit sa "outside world" para sa akin ngunit ang rooftop na iyon ay kundi isang boring na lugar, kaya lang naman ito'y aking pinupuntahan dahil sa isang gorgeous na sight mula sa itaas.

Kami ay nasa elevator na papunta sa rooftop at sa aking laking gulat at sa pagkamangha.

"What a view!, malaki ang pinagbago nito, dati isa lang itong ospital sa gitna ng siyudad pero ngayon puro building at infrastructures, it goes well with the sunset."

At may isa pang dahilan kung bakit ako nagulat.

"B-Borris?! I thought umalis na siya? Pero bakit siya nandito sa rooftop?"

Then tumalikod si Borris dahil narinig niya ang pagkabukas ng pinto.

"Oh, Mei, tita? What are you doing here?" tinanong niya ng nakangiti.

"That's my line." Sabi ko ng patawa at itinanong,

"What are you doing here? Kala ko umalis ka na? Don't tell me you're sick, well that's the reason ata kung bakit ka nandito no?"

"Uhhmm...N-No. I was only here because I visited an old friend hehe..." Sinabi nya ng pangiti para bang hindi totoo ang sinabi.

"Oh, right, of course you aren't sick you look healthy hahaha."

At bigla kong sinabi.
"Ganda ng view no? It makes me wanna be here forever." Pagkasabi ko nito umalis si tita at kami ay iniwan at bumulong kay Borris,

"Take care of her hehe." Tita winked as he said it to Borris.

We were alone, appreciating the mesmerizing, gorgeous, breathtaking view of the sunset and the cityscape's shadows.

"I wish sana wala akong sakit so that I can get out of this hospital. Sana I could be outside and make friends noong ako'y bata pa. I wish I was never cursed with an illness." Habang umiiyak ko ito sinabi.

Ako'y biglang hinawakan ni Borris sa ulo at sinabing,
"Tahana, don't worry di ka nagiisa." Sinabi niya ng pabulong.

"Ha? Di nagiisa?" Ang tanong ko habang lumuluha.

"I mean, don't be sad, you have your tita and friends."
Sinabi nya ng nakangiti.

"Friends? I don't have friends, the closest person to me right now is my tita."
Tinanong ko na nakakunot ang noo.

"What do you mean you don't have one? You have me! We're friends na kasi we've already seen each other twice today!"
Sinabi nya ng nakangiti at masaya.

Friends? Finally! Didn't thought that the moment you have a new friend is a very sweet and memorable one. Tama nga sila, save the best for the last!

yo! kinilig ba y'all? :3

  YOSUKE-

f

ollow my 🐦: @nsrvnsrv