Chasing Chances [TSC Book 2]°KathNiel° ✓COMPLETE

Chapter Twenty-Three: Mirana

"They're all dead." She murmured like how scary people say it in movies. But when she cried, it was like the ending of titanic, heart-breaking. "I was supposed to save them. They all died, Zacchy."

Habang niyayakap ko siya, nilingon ko si tita Miracle na nakatayo sa may pintuan, tahimik na umiiyak. Pinipigilan ko ang bugso ng damdamin ko pero mahirap pigilan. Nasasaktan akong nakikita sa ganitong sitwasyon ang kaibigan ko. Kaya naman, wala ring tigil sa pagdaloy ang luha sa'king mga mata tulad ni tita.

"I'm sorry Zacchy." Mirana whispered before she passed out in my arms.

"Dude, let me just drive." Sabi ni Arlo na nagpaarko lang ng kilay ko.

"Huwag mo akong kakausapin."

"Man, look at your hands. Kailangan nating linisin muna ang sugat mo. Ayaw tumigil sa kakadugo o—"

"Do I look like I care? You shut up! Shut up, okay? I just wanted to see Mirana and end all this because it's not making sense to me."

"Magpapaliwanag ako Zacc—"

"Shut the fvck up! I don't want to hear it from you. Shut the hell up!"

Nang nasa tapat ako ng kwarto na itinuro ni Arlo na kinaroroonan ni Mirana, napakuyom ako ng palad. Inihanda ko na ang sarili ko. Nanggagalaiti akong harapin siya at ipabatid sa kanya ang sakit na kagaya ng dinulot niya sa'min ng asawa ko.

Pero nang pumasok ako sa kwarto, napaluhod lang ako't umiyak. Hindi ko kayang saktan ang kaibigan ko. Hindi ko nga siya kayang sitain e. She's not herself. Nakatitig lang siya sa wall. Wala siya sa sarili.

"Nana, bakit?" Naisatinig ko rin sa wakas. "Why would you hurt me this much Nana? Why? Please just tell me why?"

"May sakit siya Zacc." Wika ni Arlo. "College palang tayo, napansin ko na 'yon. Pero binalewala ko."

"Ano'ng pinagsasabi mo?" Tanong ko matapos tumayo at harapin siya. "Ano'ng sakit?"

"Psychotic Disorder."

"What?"

"Sometimes, she does things that she doesn't want. Nakakalimutan niya ang sarili niya. At kapag bumabalik siya sa katinuan, hindi niya naaalala ang ginagawa niya. Ang dami niyang ininom na gamot noon Zacc kaya siguro siya nagkakaganito. Klase-klaseng gamot. Sinubukan nga niyang magdrugs e."

Kahit na naniniwala ang puso't isipan ko sa paliwanag ng pinsan ko, galit parin ako sa kanila. Hindi dapat nila itinago sa'kin e. Ilang taon akong umasa na buhay siya. Pero hindi nila ako pinaniwalaan.

"When did you know all this?"

"A month after we thought that your wife died." He replied. "It was an accident. I was looking for something inside Nana's bag and I saw her medication. Until, I saw her trying to kill me one night."

"What?"

"Pina-rehab ko si Mirana no'ng nasa coma ka, for six months. Tita Mira and tito Sven didn't know. Nagpaalam si Nana to venture outside the country when the truth is we both looked for a facility to help her. Knowing her parents, they supported it. Nagsisisi ako dude na itinago namin lahat 'to."

"Kailan mo nalaman ang tungkol sa ginawa niya sa asawa ko?"

"A year ago. It was the year that she remembered what she has done to your wife. It was the same time that she cancelled the wedding."