Sarpişkom || Texting

O N

Bilinmeyen: ksdkkdkfdkkfkdkd

Bilinmeyen: Geriye kalan tek çare kaçmak

Sarpişkom: Bir italyan atasözü vardır

Sarpişkom: Herkes suçluysa kimse suçlu değildir diye

Bilinmeyen: Ne alaka şimdi aw djcjjdkd

Sarpişkom: Yani sınıfça kaçarsak hiçbirimiz yok yazılmayız dkkcdkkdkdkd

Bilinmeyen: lan mndnfksösnckd

Sarpişkom: Lan şimdi düşündümde çok mantıklı

Sarpişkom: Aydınlandım şuan amk

Sarpişkom: BEN SINIFI AYARTMAYA GDOYRUM

Sarpişkom: HADŞ ÖPTÜM BAY

Bilinmeyen: mdkfkdödmsmdm

Bilinmeyen: Bide yazabilsen keşke

Bilinmeyen: Gittin mi ya hemen

Bilinmeyen: BİDAKKA SEN ÖPTÜM MÜ DEDİN?

Şaşkınlıkla telefonumu cebime soktum ve banktan kalktım. Sınıfa doğru hızla ilerledim. Sınıfa girdiğimde Sarp cidden sınıftakilere bir şeyler anlatmaya çalışıyordu. "Gençler bakın bak yeminim olsun yok yazılmayız ya" diye bağırdığında Eren "yav güzel kardeşim lütfen bi siktirip gider misin. Saçma saçma konuşuyorsun ya. Senin ananı bilmem ama benim anam eve gittiğimde smackdown sahnelerini yaşatır bana. Senin yüzünden ringe çıkamam ben"

Sarp başını iki yana sallayıp "ya bütün sınıf kaçarsak yok yazılmayız diyorum hadi be dostlar birlik zamanı. Ayrıca Eren aşk olsun kardeşim İnek Şeyda bile kabul etti, sen etmedin" dedi ve bir anda ne dediğinin farkına varıp hızla Şeyda'ya döndü "ay Şeyda'cığım özür dilerim öyle demek istememiştim" yalancı kibarlığı karşısında Şeyda erirken "sorun değil" diye mırıldandı. O an Şeyda'nın yağlı saçlarını yolmak istesemde sanki hiç umurumda değilmiş gibi onlara bakmadan yanlarından geçtim. Sırama oturdum ve bir sonraki dersin defterini çıkardım.

O sırada Sarp "tamam yeter, kabul edenler parmağını kaldırsın başım şişti yav" deyince sınıftaki uğultu sustu ve çoğu kişi parmağını kaldırdı. Yinede kaldırmayanları ikna etmek zorundaydı. Parmak kaldırmayanlar arasında Eren, ben, Begüm, Mehmet ve Rana vardı. Eren "herkes kabul ederse bende edeceğim" deyince Sarp hemen parmak kaldırmayanlara döndü. Bende önüme döndüm ve telefonumu açtım. O sırada adımı seslendi.

"Akşın?"

Bir anda telefonda gezinen parmaklarım donup kalmıştı. İsmimi sarf etmesiyle ona döndüm. Ne güzel söylüyordu öyle, Akşın. Ona döndüğümde bana yavru köpek bakışları attığını gördüm. Dayan kalbim. Sakin ol. Boğazımı temizleyip sakinleşmeye çalıştım. Ve tam onun konuşacağı sıra ağzımı araladım.

"Hepimiz kaçarsak sıkıntı çıkmayacağını mı düşünüyorsun cidden? Disiplin kurulunu bile ayaklandırırlar" dedim. Tek kaşını kaldırıp bana bakınca konuşmaya devam ettim. "Hoca bir anda sınıfa girecek ve sınıfta kimse yok. Bam. Müdüre gidip bizi şikayet edecek. Ve yarın okula döndüğümüzde hepimizin velisinin gelmesini isteyecek. Okuldan kaçmak başlı başına bir suçken bütün bir sınıfın kaçması çok daha büyük bir suç olarak görülecek. Kusura bakma ama okulda kalmak daha mantıklı." Dedim. Bir süre bana baktı. Kaşları yavaş yavaş çatıldı ve sinirle ön sırada ki çantasını alıp arkaya doğru ilerledi. Bende önüme döndüm.