Yaşadıklarımı düşününce,güçlüymüşüm aslında. Komik geliyor hayata karşı güçlü durmam. Ben nasıl böyle olabildim ki. Baba bazen geceleri düşünüyorum. Çok özledim...
Anlamazsın ama ben çok özledim. Neyi özlediğimi sormayın ama ben çok özledim. Bazen bir adım atıp sarılmak istiyorum. Olmuyor. 'Seni seviyorum babacım' demek istiyorum. Olmuyor. Kızın seni çok özledi baba. Kimse anlamasın, sen de anlama ama ben çok özledim. Baba... bir gün ölürsen...ölürüm... şşşş kimse bilmesin ama ölürüm be baba. Neden böyle ki. Hiç bir şey yapma baba. Sadece karşıma geç ve kollarını aç. Sana yemin ederim ki affedicem. Tekrar eskisi gibi seni sevicem. Ama gözümün önünde başkalarına babalık yapma be. Ben onların çocuklarıyla senin mutluluk tablonu izledikçe içimdeki küçük kız çığlık atıyor. 'Burdayım baba' diyor. 'Ben ölüyorum baba' diyor. 'SENİN ÖZ EVLADIN BENİM' diyor. Ama sen duymuyorsun... sen ailenle olan kahkahalarında küçük kızını duyamıyorsun. Duyma baba... boşver. Ben böyle de yaşarım ki. O kuyunun dibinde bilekler kesik bir kız olarakta yaşarım ki. Ama senden sadece şunu unutmamanı istiyorum. Ben küçükken sen bizi bırakıp o kadına gidiyormuşsun ya ben o zamanlar her gece ağlayarak fotoğrafını öpüp 'kimse beni anlamıyor geri dön babacım' diyordum. Bunu unutma... ve ben hala her gece senin EN ESKİ fotoğraflarına bakıp 'geri dön BABA' diye ağlıyorum. Mutlu rüyalar baba...
YOU ARE READING
Affet Baba
Poetry"Her sarıldığımda aklıma geliyor baba 'acaba bu bedene kaç kadın sarıldı?'diye" "Senin sevgine açım" "Bütün çığlıklar sanaydı baba."
