Jael's POV
႐ုတ္တရက္ စူး႐ွလင္းလက္လာေသာ အလင္းတန္း တစ္ခုႏွင့္ စည္းခ်က္ညီစြာ က်ဆင္းေနေသာ မိုးစက္တို႔၏ အသံက Jeal ကို သူမရဲ႕ အေမွာင္ကမၻာမွ ႏုိးထလာေစခဲ့တယ္။
အသိဝင္လာသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ သူမ ျမင္လိုက္ရသည္က လင္းထက္ ထ ေနေသာ လ်ွပ္ပန္းလ်ွပ္ႏြယ္မ်ားႏွင့္ ေကာင္းကင္မွ စီးခ်က္ညီစြာ ပံုမွန္ က်ဆင္းေနေသာ မိုးစက္ တို႔ျဖစ္သည္။
ေဘးဘီဝဲယာကို ၾကည့္မိေတာ့ သူမေရာက္႐ွိေနသည့္ေနရာက ေခါင္မိုးတစ္ခု......
သူမေခါင္းထဲတြင္ "သို႔ေလာ သို႔ေလာ ~~" ေမးခြန္းမ်ား ျဖင့္ ပလံုစီေနစဥ္ ႐ုတ္တရက္ ၾကားလိုက္ေသာအသံမ်ားေၾကာင့္ အသံလာရာသို႔ နားစြင့္မိသည္။
သူမၾကားလုိက္ရသည္က~~~~~~
" ဦးေလးက်န္းနဲ႔ သခင္မ ယြီရဲ႕ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြယူလာေပးပါ"
"ကြၽန္ေတာ္ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားပါ့မယ္"
"က်န္ခ်န္း!!!"
" သခင္ေလးက်န္း ႏိႈးလာၿပီ"
~~'က်န္ခ်န္းဆိုပါလား'~~
႐ုတ္တရက္ ၾကားလိုက္ေသာအသံမ်ားေၾကာင့္ Jeal တစ္ေယာက္ ထိတ္လန္႔မိသြားတယ္။
~~'မဟုတ္မွလြဲေရာ ငါ???
မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး မျဖစ္ႏုိင္တာ.....'~~
ေခါင္းတစ္ခါခါႏွင့္ သူမ အေၾကာက္ကန္ ျငင္းေနမိသည္။
ထိုစဥ္ သူမထိုင္ေနေသာ ေခါင္မိုးမွ
~~ကြၽတ္~~
" ဟင္ O.O "
သူမထုိင္ေနသည့္ ေနရာမွ ထြက္လာေသာအသံေၾကာင့္ သူမ ေခါင္းတစ္ခါခါႏွင့္ ျပာျပာသလဲ လိုက္ၾကည့္မိသည္။
ကြၽတ္!!!
ဒီတစ္ခါမွေတာ့သူမ အံျသခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္...
သူမ ထိုင္ေနရာမ်က္ႏွာျပင္မွာ ၿပိဳက်ပ်က္စီးသြားေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ သူမသည္လည္း ေခါင္းမိုးအုတ္ႂကြပ္ မ်ားႏွင့္အတူ
ျပဳတ္က်သြားေတာ့သည္။
ဝုန္း!!!!~
* အင့္ *
" အား....နာလိုက္တာ"
နာသြားေသာခါးကို ကိုင္ရင္း သူမ ညည္းညဴမိသည္။
YOU ARE READING
Now I Understand.
FanfictionEver since I fell into Mo Dao Zu Shi fandom,I've always wanted to create my own fanfic and save all those poor souls who deserve better.And this is how this story was born into reality. Disclaimer: :This fiction is purely for entertainment purpose...
